Η ανάρτηση της 12ης Δεκεμβρίου είχε τίτλο «Τουρκία: Συμπτώματα Ελλάδας του 2006-2007».
Σε εκείνο το κείμενο κάναμε αναφορά στον υπερκαταναλωτισμό και στην έξαρση της οικοδομικής δραστηριότητας που διέκριναν εύκολα ξένοι επισκέπτες στη γείτονα. Ήταν σημάδια που θα μπορούσαν επίσης να διακρίνουν ξένοι επισκέπτες στην Ελλάδα την περίοδο 2006-2007.
Όμως, είχαμε επισημάνει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ της σημερινής Τουρκίας και της Ελλάδας.
Η Τουρκία είχε εθνικό νόμισμα που θα μπορούσε να απορροφήσει κάποιους κραδασμούς, διορθώνοντας μακροοικονομικές ανισορροπίες όπως το μεγάλο έλλειμμα στο εξωτερικό ισοζύγιο.
Αν και είναι ακόμη νωρίς για συμπεράσματα, η μεγάλη και απότομη υποτίμηση της λίρας δείχνει ότι το εθνικό νόμισμα ίσως αποδειχθεί η αχίλλειος πτέρνα του τουρκικού οικονομικού οικοδομήματος.
Αυτήν τη στιγμή είναι πολύ δύσκολο να προβλέψει κάποιος τι θα συμβεί στην Τουρκία. Όμως, οι άνθρωποι που είχαν επισημάνει το πρόβλημα στο μπλογκ πριν από πολύ καιρό δεν έχουν αμφιβολίες.
Η Τουρκία έχει εισέλθει σε περίοδο βαθιάς κρίσης και αυτή βρίσκεται ακόμη στην αρχή.
Στην πιο ακραία έκφανσή της, η τουρκική κρίση θα μπορούσε να μετατραπεί σε κάτι αντίστοιχο της Αιγύπτου.
Οι απαισιόδοξοι επισημαίνουν ότι η συνύπαρξη της οικονομικής κρίσης με τη σύγκρουση του επιχειρηματικού και του στρατιωτικού κατεστημένου με τον κ. Ερντογάν και τους ισλαμιστές του κόμματός του συνιστά επικίνδυνο κοκτέιλ.
Μερικοί θεωρούν ότι το κατεστημένο θα χαρεί ιδιαίτερα αν η οικονομική κρίση οδηγήσει σε εκπαραθύρωση του κ. Ερντογάν. Επιπλέον, θα δώσει την ευκαιρία στις 1.000-2.000 πλούσιες οικογένειες να αποκτήσουν φθηνά περιουσιακά στοιχεία με τη λίρα υποτιμημένη, φέρνοντας συνάλλαγμα από το εξωτερικό.
Οι απαισιόδοξοι θεωρούν ότι η διολίσθηση της λίρας υποσκάπτει τη δημοτικότητα του κ. Ερντογάν, βοηθώντας την αντιπολίτευση, ενώ δεν βοηθά τις τουρκικές εξαγωγές όσο θα περίμεναν πολλοί.
Ο λόγος είναι η περιορισμένη προστιθέμενη αξία των περισσότερων τουρκικών εξαγωγών καθώς η Τουρκία δεν έχει επενδύσει πολλά στην τεχνολογία και γενικότερα στον εκσυγχρονισμό των εταιρειών τα τελευταία χρόνια.
Ακόμη, η γείτονα εισάγει πετρέλαιο, ενώ το εργατικό κόστος έχει ανέβει και δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τα κινεζικά προϊόντα που έχουν εισβάλει στη αγορά της.
Έχουν δίκιο;
Θα χρειασθεί να περάσει αρκετός χρόνος για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα.