Αν τα διάφορα ρεπορτάζ έχουν δίκιο, η ηγεσία της κυβέρνησης έχει αποφασίσει να μην πωλούνται τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα από άλλα σημεία πώλησης, π.χ. σούπερ μάρκετ, εκτός από τα φαρμακεία.
Φανταζόμαστε ότι η θέση του αρμόδιου υπουργού Υγείας Α. Γεωργιάδη υπέρ των φαρμακοποιών θα πρέπει να έπαιξε κάποιο ρόλο σε αυτήν την απόφαση.
Από την άλλη πλευρά, ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης υπεραμύνεται της πώλησης των μη συνταγογραφούμενων και από άλλα σημεία, πέρα από τα φαρμακεία.
Χθες, έδωσε στοιχεία στη δημοσιότητα που δείχνουν ότι ο περιορισμός ισχύει στην Ελλάδα και σε τέσσερις ακόμη χώρες.
Αναμφισβήτητα, το θέμα των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων δεν είναι τόσο σημαντικό όσο άλλα.
Όμως, είναι ενδεικτικό μιας νοοτροπίας που βάζει τα συμφέροντα των λίγων ή καλύτερα τα συμφέροντα μιας συντεχνίας πάνω από τα συμφέροντα των πολλών, δηλαδή των καταναλωτών.
Οι φαρμακοποιοί κινδυνεύουν να χάσουν ένα κομμάτι του τζίρου τους, και επομένως κάποια κέρδη, και δίνουν μάχη με τους εκπροσώπους τους για να μην συμβεί κάτι τέτοιο. Κατανοητό.
Από την άλλη πλευρά, οι καταναλωτές που θα ωφεληθούν από τη διάθεση των βιταμινών, των ντεπόν και άλλων παρόμοιων φαρμάκων από περισσότερα σημεία και πιθανόν από τη συμπίεση των τιμών λόγω περιορισμού του περιθωρίου κέρδους δεν ακούγονται.
Ακατανόητο, αλλά ίσως εξηγεί γιατί οι Έλληνες καταναλωτές δεν εισακούονται από τα κέντρα εξουσίας όσο οι συντεχνίες.
Έχοντας ζήσει στο εξωτερικό πολλά χρόνια και έχοντας αποκτήσει κάποιες «κακές» συνήθειες, όπως η αγορά βιταμινών και μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων από σούπερ μάρκετ κ.α., μου είναι δύσκολο να κατανοήσω γιατί αυτό δεν μπορεί να συμβεί και εδώ.
Έστω με καθυστέρηση δεκαετιών.
Η αδυναμία του κινήματος των καταναλωτών στην Ελλάδα εξηγεί πιθανόν πολλά.