Υπάρχουν κάποια πράγματα που συχνά προσπερνάμε χωρίς να τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία, αν και δεν θα έπρεπε.
Μας το υπενθύμισε ένα άρθρο του Αντώνη Καμάρα, πολιτικού επιστήμονα, που φέρει τον τίτλο «Έλλειμμα αλληλεγγύης» και δημοσιεύθηκε στα Νέα την προηγούμενη εβδομάδα. Στο άρθρο γίνεται αναφορά στις εκκλήσεις της κυβέρνησης και άλλων πολιτικών δυνάμεων προς τις χώρες της Ε.Ε. να επιδείξουν την περιβόητη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη προς τη χώρα μας αντί της τιμωρητικής διάθεσης.
Όμως, οι ίδιοι πολιτικοί δεν δίνουν σημασία στην αλληλεγγύη εντός των ελληνικών συνόρων.
Αντίθετα, δείχνουν ότι «ο συσχετισμός ισχύος καθορίζει τον βαθμό προστασίας, μέγιστο ή μηδενικό, που μια κοινωνική ομάδα απολαμβάνει και όχι η έννοια της αλληλεγγύης, από όποιο ιδεολογικό χώρο και εάν αυτή εκπορεύεται» σύμφωνα με τον κ. Καμάρα.
Ο τελευταίος κάνει αναφορά στους παλιννοστούντες που η κρίση του 2008 βρήκε σε πιο ευάλωτη θέση σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό, αφού δεν είχαν καταθέσεις, ούτε μπορούσαν να βασιστούν στη χρηματική βοήθεια από άλλα μέλη της οικογένειάς τους.
Η στέρηση των πενιχρών συντάξεων από τους περισσότερους ηλικιωμένους παλιννοστούντες ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Η συγκεκριμένη εξέλιξη επιβεβαιώνει ότι η πολιτική ελίτ αντιμετωπίζει τις ομάδες που απαρτίζουν τον πληθυσμό με κριτήριο την πολιτική ισχύ τους και όχι την κοινωνική αδυναμία τους, καταλήγει ο κ. Καμάρας.
Και ασφαλώς έχει δίκιο.
Γι' αυτό, δυστυχώς, δεν αναμένεται να ιδρώσει κανένα αφτί.