Πού θα μπορούσαν να σκαρφαλώσουν οι αποδόσεις των γερμανικών, των γαλλικών, των ιταλικών και των ισπανικών ομολόγων αν η κρίση χρέους στη ευρωζώνη ξαναφούντωνε;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον των εταίρων μας στην ευρωζώνη και ιδιαίτερα της Γερμανίας για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα με αφορμή το ζήτημα της ΕΡΤ.
Πέρα φυσικά από την επιθυμία της γερμανικής κυβέρνησης και των Μέρκελ-Σόιμπλε να μην υπάρξει πολιτική κρίση στην Ελλάδα πριν από τις δικές τους εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Αν πιστέψουμε τον Abigail Doolittle, στέλεχος του Seaport Group που ειδικεύεται στην τεχνική ανάλυση, οι αποδόσεις των ομολόγων της ευρωζώνης μοιάζουν έτοιμες για υψηλότερα επίπεδα.
Ιδιαίτερα ευάλωτα, μάλιστα, είναι τα γερμανικά ομόλογα, των οποίων η απόδοση κυμαινόταν κοντά στο 1,52% χθες το βράδυ.
Σύμφωνα με τον Doolittle, η απόδοση του γερμανικού ομολόγου αναφοράς θα μπορούσε να ανέβει στο 3,48% που σηματοδοτεί το υψηλότερο επίπεδο του 2011 σχετικά γρήγορα. Εν συνεχεία, θα μπορούσε να βάλει πλώρη για το 4,62%, που είναι το υψηλό του 2008, αν διαπεράσει ανοδικά την αντίσταση του 1,71%.
Θεωρητικά, η κρίση χρέους στην ευρωπεριφέρεια ευνοεί τα γερμανικά ομόλογα καθώς μετακινούνται κεφάλαια από τα ομόλογα του νότου προς τα πιο ασφαλή του βορρά.
Όμως, όλα μπορούν να αλλάξουν άρδην αν η κρίση επεκταθεί στις χώρες του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης.
Ένας τρόπος είναι μέσω της συρρίκνωσης της οικονομίας τους, καθώς ο λόγος δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ θα αυξηθεί, κλονίζοντας την εμπιστοσύνη των επενδυτών προς αυτές.
Ένας άλλος τρόπος είναι η μετάδοση της κρίσης από την Ελλάδα ή άλλη χώρα της ευρωπεριφέρειας στις υπόλοιπες.
Αν το στέλεχος του Seaport Group έχει δίκιο, τότε το 10ετές ιταλικό ομόλογο θα μπορούσε να δει την απόδοσή του στο 7,25% τους επόμενους 18 μήνες από 4,27% σήμερα.
Επιπλέον, η απόδοση του 10ετούς ισπανικού ομολόγου θα μπορούσε να εκσφενδονισθεί στο 7,50% από 4,58% χθες το βράδυ.
Πού θα πήγαινε η απόδοση του ελληνικού ομολόγου που λήγει το 2023 και ήταν χθες βράδυ στο 10,18% αν το spread έναντι του αντίστοιχου γερμανικού διατηρείτο στις 866 μονάδες βάσης;
Οι υπολογισμοί δείχνουν 12,14% με το γερμανικό στο 3,48%, δηλαδή το υψηλό του 2011, και στο 13,28% με το γερμανικό στο 4,62%, το υψηλό του 2008.
Πρόκειται για δυσθεώρατα επιτόκια που δεν μπορεί να πληρώσει το δημόσιο ακόμη κι αν υπήρχαν αγοραστές για τα ελληνικά ομόλογα.
Ακόμη κι αν το spread του ελληνικού ομολόγου έναντι του γερμανικού υποχωρούσε κατά 200 μονάδες βάσης, δηλαδή στις 666 μονάδες, οι αποδόσεις θα διαμορφώνονταν στο 10,14% και στο 11,28% αντίστοιχα, παραμένοντας απαγορευτικές.
Το ίδιο θα ίσχυε αν το spread συρρικνωνόταν κατά 300 μονάδες βάσης, με αποτέλεσμα η απόδοσή του να υποχωρήσει στο 9,14% και στο 10,28% αντίστοιχα.
Το συμπέρασμα είναι προφανές:η δυνατότητα της Ελλάδας να αποκτήσει εν μέρει πρόσβαση στις διεθνείς αγορές μελλοντικά είναι συνδεδεμένη με τις εξελίξεις σε αυτές τις αγορές και ιδιαίτερα στη γερμανική.
Επομένως, οι εξελίξεις στις διεθνείς αγορές και στη Γερμανία θα έπρεπε να απασχολούν την ελληνική κυβέρνηση, όπως άλλωστε απασχολούν τη γερμανική οι ελληνικές εξελίξεις.