Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι ο παλαιότερος βουλευτής  στο γερμανικό κοινοβούλιο, με 45 χρόνια θητείας. Μόνο γι’ αυτό τον λόγο θα άξιζε να κλείσει την καριέρα του ως πρόεδρος της Bundestag, αν και άλλος θα είναι ο λόγος της μεταπήδησής του από το υπουργείο Οικονομικών, αν τελικά γίνει.  

Αξίζει λοιπόν να αναφερθούμε σ’ ένα περιστατικό που σημειώθηκε το πρώτο εξάμηνο του 2014 στις Βρυξέλλες.

Ηταν η εποχή που η Ελλάδα είχε την προεδρία της ΕΕ και ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας προήδρευε, ως είθισται, του Ecofin, δηλαδή του συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ. Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ ήταν επίσης πρόεδρος του Eurogroup εκείνη την περίοδο.

Μια επιστολή έλαβαν το προηγούμενο διάστημα από τις Βρυξέλλες οι υπάλληλοι της Κομισιόν που απασχολούνται στην Αθήνα για τις ανάγκες του τρίτου ελληνικού οικονομικού προγράμματος.

Στην επιστολή, όπως μάθαμε από τη βελγική πρωτεύουσα, επισημαίνεται  πως η νομοθετική δουλειά ολοκληρώνεται και απομένει η παρακολούθηση της εφαρμογής των νόμων, που απαιτεί λιγότερο κόσμο.

Ως εκ τούτου, η επιστολή τούς ζητά να αρχίσουν να προετοιμάζονται σιγά σιγά για επιστροφή στη βάση από το 2018, μιας και το πρόγραμμα λήγει.   

Τον περασμένο Μάιο, η Moody’s υποβάθμισε την κινεζική οικονομία αλλά οι κινεζικές αγορές αγνόησαν την απόφαση. Οι κινεζικές μετοχές συνέχισαν την ανοδική τους πορεία ενώ το γουάν κέρδισε έδαφος έναντι του δολαρίου.

Eπίσης, η απόδοση του 5ετούς ομολόγου υποχώρησε το πρώτο διάστημα, για να ανακάμψει στη συνέχεια πλησιάζοντας τα επίπεδα που ήταν όταν ανακοινώθηκε η απόφαση της Moody’s.

Αυτή τη φορά ήταν η S&P που υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της Κίνας σε «Α+» από «ΑΑ-», εν μέσω προβληματισμού για την ταχεία πιστωτική επέκταση και την αύξηση του χρέους, ιδίως των νοικοκυριών.

Αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης έγινε μια ακόμη μνημονιακή υποχρέωση της χώρας, που έχει αναληφθεί εδώ και καιρό αλλά εφαρμόζεται, ως συνήθως, με καθυστέρηση.

Αναφερόμαστε στην κεντρική διαχείριση των διαθεσίμων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης και ειδικότερα στον λογαριασμό TsA.

Θυμίζουμε ότι η κεντρική διοίκηση δανείζεται βραχυπρόθεσμα μέσω repos από τους φορείς ένα ποσό που φθάνει τα 10 δισ. ευρώ. Το τραπεζικό σύστημα στερείται αυτό το ποσό, μειώνοντας ισόποσα τις καταθέσεις του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι και το ΔΝΤ είχε απογοητευθεί παλαιότερα από τους αργούς ρυθμούς υλοποίησης και τις αντιδράσεις που υπήρχαν από τους φορείς. Το θέμα ήλθε στην επικαιρότητα μετά το κάλεσμα του προέδρου της ΚΕΔΕ Γιώργου Πατούλη να καλέσει τους δήμους της χώρας να μην καταθέσουν στην Τράπεζα της Ελλάδος τα ταμειακά τους αποθέματα.

H ιστορία που ακολουθεί είναι πραγματική. Ένας εργολάβος παίρνει δάνειο από τράπεζα για να αγοράσει και να ανακαινίσει ένα παλιό ξενοδοχείο σε ένα δημοφιλές ελληνικό νησί.

Τα καταφέρνει αλλά μετά έρχεται η κρίση και καταλήγει να μην εξυπηρετεί το δάνειο που κοκκινίζει, παρότι το ξενοδοχείο δουλεύει κανονικά και έχει ικανοποιητική πληρότητα.

Σε κάποιο σημείο φτάνει ο κόμπος στο χτένι, η τράπεζα πιέζει και ο ίδιος προσφέρει τα κλειδιά του παλιού ξενοδοχείου στην τράπεζα.

Εν τω μεταξύ, ο ίδιος έχει φροντίσει να χτίσει καινούργιο ξενοδοχείο σε σχετικά κοντινή απόσταση.
Είναι ασφαλώς μια περίπτωση. Όμως, είναι χαρακτηριστική της νοοτροπίας που διέπει κάποιους ανθρώπους.