Η αίτηση υπαγωγής των Ναυπηγείων Ελευσίνας στο άρθρο 99 δεν εξέπληξε κανέναν από εκείνους που γνώριζαν την κατάσταση στον κλάδο και τον τρόπο με τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση διαχειρίστηκε την όλη υπόθεση κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

Ο όμιλος Νεώριον Σύρου (η μητρική των Ναυπηγείων Ελευσίνας, που είναι εισηγμένη στο Χ.Α.) δημοσιεύει εδώ και χρόνια έντονα ζημιογόνα αποτελέσματα και το τελευταίο μάλιστα χρονικό διάστημα είχε ανακοινώσει και την ύπαρξη ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων.

Τέλος, εδώ και χρόνια είχε συνδέσει σε πολύ σημαντικό βαθμό τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά της με την παραγγελία των φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού, που εδώ και αρκετά έτη βρίσκεται στις… καλένδες του υπουργείου Εθνικής Αμύνης.

Πρώτα, λοιπόν, το κράτος «κρατικοποίησε» τα δύο μεγάλα ναυπηγεία (Σκαραμαγκά και Ελευσίνας) και φορτώθηκε έναν σκασμό «ελλείμματα».

Και αργότερα, όταν κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να «σηκώσει» τόσο μεγάλο βάρος, τα «ιδιωτικοποίησε» με έναν πολύ περίεργο τρόπο.

Πρώτον, το ίδιο το κράτος συνέχισε να αποτελεί τον μεγαλύτερο πελάτη τους, ο οποίος μάλιστα έχει μειώσει εδώ και κάτι χρόνια τα «ψώνια» του, λόγω οικονομικής στενότητας.

Και δεύτερον, το κράτος δεν έδωσε στα ελληνικά ναυπηγεία τα κίνητρα που προσφέρουν άλλες χώρες (τόσο εκτός όσο και εντός  της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναπτυσσόμενες αλλά και ανεπτυγμένες). Χαρακτηριστικό είναι ότι στην πρόσφατη ελληνοκινεζική συμφωνία οι Κινέζοι προσφέρουν χρηματοδότηση για τη ναυπήγηση ελληνικών πλοίων στα δικά τους ναυπηγεία.

Αν σ’ αυτό προσθέσει κάποιος και το υψηλότερο επίπεδο μισθών στην Ελλάδα σε σύγκριση με τη νοτιοανατολική Ασία και τα Βαλκάνια, τότε αντιλαμβάνεται γιατί οι ιδιωτικές δουλειές που αναλάμβαναν τα ελληνικά ναυπηγεία ήταν λίγες και συχνά ζημιογόνες…

Αυτό που δεν κατάλαβε έγκαιρα το ελληνικό κράτος είναι ότι, από τη στιγμή όπου ήθελε να υπάρχουν στη χώρα ναυπηγεία, αλλά δεν τους προσέφερε το πλαίσιο για να βελτιώσουν ουσιαστικά την παραγωγικότητά τους, τα οικονομικά του κράτους και τα οικονομικά των ιδιωτικών αυτών εταιριών αποτελούν λίγο-πολύ «συγκοινωνούντα δοχεία».

Τώρα, για παράδειγμα, που τα Ναυπηγεία Ελευσίνας προσέφυγαν στο άρθρο 99, ζητώντας τη δραστική μείωση της απαίτησης που έχει το ελληνικό δημόσιο προς την εταιρία, ύψους 36,2 εκατ. ευρώ, πόσο εύκολο είναι να απαντήσει αρνητικά το υπουργείο Εθνικής Άμυνας;

Άλλη μία περίπτωση όπου το κοινωνικό σύνολο καλείται να πληρώσει τις λανθασμένες κυβερνητικές επιλογές.