του Στέφανου Κοτζαμάνη

Κερδίζει σίγουρα όποιος ακολουθεί τις επιλογές του ”έξυπνου χρήματος” στη Σοφοκλέους; Οι περιπτώσεις έντεκα δημόσιων προτάσεων και placements.

Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι το χρηματιστήριο είναι για ”λίγα και μεγάλα παιδιά”.

Σύμφωνα με αυτούς, από τη μια πλευρά βρίσκεται το ”έξυπνο χρήμα” (θεσμικοί, μεγάλοι ιδιώτες επενδυτές βασικοί μέτοχοι εισηγμένων εταιριών) που γνωρίζει τα πράγματα καλύτερα και καταγράφει στις περισσότερες των περιπτώσεων μεγάλα κέρδη.

Και από την άλλη πλευρά, οι μικροεπενδυτές που είτε τοποθετούνται μακροπρόθεσμα, ελπίζοντας στην υπεραπόδοση των χρηματιστηριακών αγορών έναντι των ομολόγων, είτε δοκιμάζουν με δυσμενείς όρους την τύχη τους σε βραχυπρόθεσμες θέσεις.

Συχνά μάλιστα στις μέρες μας, πολλοί επενδυτές προσπαθούν να αποκομίσουν υψηλές αποδόσεις ακολουθώντας τις επιλογές του ”έξυπνου χρήματος”.

Όταν, για παράδειγμα, οι θεσμικοί αγοράζουν το 10% μιας εισηγμένης μέσω ενός placement, θεωρείται ότι δύσκολα μπορεί να κάνουν λάθος και ότι σχετικά σύντομα η τιμή της μετοχής θα ”σκαρφαλώσει” σε επίπεδα ανώτερα από αυτά του placement.

Έτσι, λοιπόν, πολλοί μικροεπενδυτές σπεύδουν και αγοράζουν αμέσως μετά το placement, προσδοκώντας υπεραποδόσεις. Ή ακόμη -με το ίδιο σκεπτικό- αγοράζουν εξαιτίας μιας φήμης για επικείμενο placement.

Οι δημόσιες προτάσεις

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις δημόσιες προτάσεις. Για να επιδιώκει ένας μεγαλοεπενδυτής –που συχνά μάλιστα γνωρίζει εκ των έσω την εταιρία- να αγοράσει ακόμη και το 100% αυτής σε συγκεκριμένο επίπεδο αποτίμησης, λογικό θα ήταν να πιστεύει ότι η πραγματική αξία της εισηγμένης είναι ακόμη μεγαλύτερη. Λογικό θα ήταν να μην προσφέρει μια τιμή που θα τον ζημίωνε.

Με βάση το σκεπτικό αυτό, συχνά οι μέτοχοι μειοψηφίας αρνούνται να αποδεχτούν τη δημόσια πρόταση, προσδοκώντας ότι η μετοχή:

α) Θα εξακολουθήσει να διαπραγματεύεται στη Σοφοκλέους.

β) Μεσοπρόθεσμα θα ανέλθει σε σαφώς ανώτερα επίπεδα.

Εξετάζοντας έντεκα περιπτώσεις

Συμβαίνει όμως πάντοτε κάτι τέτοιο; Όχι φυσικά, και ενδεικτικά θα αναφερθούμε σε έντεκα παραδείγματα από τον χώρο της Σοφοκλέους.

Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο: Τον προηγούμενο μήνα οι θεσμικοί επενδυτές ”στριμώχτηκαν” (άνετη υπερκάλυψη της έκδοσης) προκειμένου να συμμετάσχουν στο placement, προσφέροντας 18,10 ευρώ ανά μετοχή. Με βάση το χθεσινό κλείσιμο, ήδη μετρούν απώλειες 13,7%, καθώς ο τίτλος έχει υποχωρήσει στα 15,62 ευρώ. Η εξέλιξη αυτή έχει προκαλέσει έκπληξη στην αγορά, ωστόσο αρκετοί είναι εκείνοι που αισιοδοξούν για ”καλύτερες μέρες” στη μετοχή.

ΑΤΕbank: Σε μεγαλύτερες απώλειες έχουν υποχρεωθεί όσοι θεσμικοί είχαν τοποθετηθεί στο παλαιότερο placement της τράπεζας στα 5,05 ευρώ, καθώς η μετοχή διαπραγματεύεται σήμερα στα 3,86 ευρώ. Ακούγονται συχνά φήμες για νέο placement μέσα στο 2007, αλλά αν τελικά συμβεί κάτι τέτοιο, αναμένεται από το φθινόπωρο και μετά.

ΟΤΕ: Το τελευταίο placement του Οργανισμού έγινε στα τέλη Ιουνίου στα 21,40 ευρώ και σήμερα η μετοχή διαπραγματεύεται σε ελαφρώς ανώτερα επίπεδα (22 ευρώ).

Νίκας: Το περυσινό καλοκαίρι ο όμιλος της Global Finance -βασικός μέτοχος που ασκεί και το management- προχώρησε σε δημόσια πρόταση, προσφέροντας 6 ευρώ ανά μετοχή. Μετά την άρνηση του ομίλου Ρέστη (θεώρησε την προσφερόμενη τιμή χαμηλή) η επιτυχία της πρότασης ήταν μερική, πλην όμως τα περυσινά εταιρικά κέρδη συρρικνώθηκαν και η μετοχή σήμερα διαπραγματεύεται στα 4,28 ευρώ, 28,6% κάτω από το επίπεδο της δημόσιας πρότασης.

Κατσέλης: Έπειτα από έναν επεισοδιακό Φεβρουάριο, ο μετοχικός έλεγχος και η διοίκηση της εισηγμένης εταιρίας πέρασαν τελικά στον όμιλο Αλλατίνη, ο οποίος άλλωστε γνώριζε ”από μέσα” την κατάσταση, έχοντας τότε τον ρόλο του στρατηγικού συνεταίρου. Ενώ όμως η δημόσια πρόταση έγινε στα 3,70 ευρώ, η μετοχή σήμερα διαπραγματεύεται στα 3,16 ευρώ, καταγράφοντας πτώση 14,6%.

Εμπορική Τράπεζα: Όταν πέρυσι οι Γάλλοι της Credit Agricole είχαν προσφέρει 25 ευρώ ανά μετοχή, τα κόμματα της αντιπολίτευσης είχαν μιλήσει για ”ξεπούλημα” της τράπεζας και άλλα σχετικά. Χθες, ο τίτλος έκλεισε στα 20,36 ευρώ και φυσικά οι νέοι ιδιοκτήτες μετρούν μέχρι σήμερα αρνητική υπεραξία από την επένδυσή τους.

Forthnet: Τον Ιανουάριο μέσω placement πουλήθηκε το 9,1% του συνόλου των μετοχών της εισηγμένης, προς 10,20 ευρώ ανά μετοχή, ενώ ακολούθησε και άλλο placement τον Απρίλιο στα 10,50 ευρώ αυτή τη φορά. Έπειτα από σχετικά μικρές διακυμάνσεις, ο τίτλος εξακολουθεί να διαπραγματεύεται σε περίπου παρόμοια επίπεδα (χθεσινό κλείσιμο στα 10,26 ευρώ).

Hyatt: Η δημόσια πρόταση έγινε από τον βασικό μέτοχο πέρυσι στα 11 ευρώ, ωστόσο funds του εξωτερικού μπλοκάρισαν αρχικά την απόσυρση της εισηγμένης από το ταμπλό. Στη συνέχεια, η διοίκηση πρότεινε τη συγχώνευση της Hyatt με τη μη εισηγμένη Dionysos Leisure, προκαλώντας την αντίδραση της οργανωμένης μειοψηφίας. Σε περίπτωση που τελικά το υπουργείο Ανάπτυξης εγκρίνει την προτεινόμενη από τη διοίκηση συγχώνευση, τότε θα γίνει νέα πρόταση προς τους μετόχους μειοψηφίας, η οποία θα προκύψει από ανεξάρτητο εκτιμητή. Η μετοχή σήμερα βρίσκεται στα 13,40 ευρώ, 21,8% πάνω από την τιμή της δημόσιας πρότασης.

Crown Hellas Can: Ακόμη πιο επεισοδιακή είναι η περίπτωση της πολυεθνικής Crown Hellas Can, όπου μετά την αποτυχημένη δημόσια πρόταση του βασικού μετόχου το 2003 στα 5,50 ευρώ, η διασπορά έχει περιοριστεί πολύ και έχει ανοίξει πόλεμος μεταξύ του βασικού μετόχου και του κ. Τζιβέλη, ο οποίος πιστεύει ότι το τίμημα των 5,50 ευρώ είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Η μετοχή σήμερα διαπραγματεύεται ελαφρά κάτω από τη δημόσια πρόταση του 2003 (χθες έκλεισε στα 5,38 ευρώ).

Unisystems: Μετά την πρώτη φετινή δημόσια πρόταση στα 2 ευρώ, η μετοχή διαπραγματευόταν σε ελαφρά ανώτερα επίπεδα. Πρόσφατα ήρθε και η νέα δημόσια πρόταση στα 2,10 ευρώ, με την τρέχουσα τιμή του τίτλου να ”φλερτάρει” με το επίπεδο αυτό (2,08 ευρώ).

Βαλκάν: Με σημαντικά κέρδη όσοι μικροεπενδυτές δεν αποδέχτηκαν τη φετινή δημόσια πρόταση των 3 ευρώ, ωστόσο με απώλειες όσοι τοποθετήθηκαν στο placement του Μαΐου στα 4,5 ευρώ. Χθεσινό κλείσιμο τίτλου στα 4,10 ευρώ.

*Δείτε τα placements που έχουν λάβει χώρα εντός του 2007 και την πορεία των μετοχών μετά τις ιδιωτικές τοποθετήσεις, στη διπλανή στήλη ”Συνοδευτικό Υλικό”.