Φορτωμένα καρότσια με Νουνού, φακές και φασόλια!

Είμαστε έξω από το σούπερ μάρκετ και βλέπουμε εκατοντάδες ανθρώπους να κουβαλάνε τα γάλατα με τις κούτες. Φορτωμένα μέχρι πάνω τα καρότσια με Νουνού, φακές και φασόλια. Ε, δεν μπορεί, βρε διάολε, να μην αναρωτηθούμε τι συμβαίνει! Το ίδιο ακριβώς αναρωτιόμαστε και για εκείνους που ανεβάζουν καθημερινά τις τιμές των πολύτιμων μετάλλων!

Δημοσιεύθηκε: 23 Σεπτεμβρίου 2005 - 08:55

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φορτωμένα καρότσια με Νουνού, φακές και φασόλια!

Είμαστε έξω από το σούπερ μάρκετ και βλέπουμε εκατοντάδες ανθρώπους να κουβαλάνε τα γάλατα με τις κούτες. Φορτωμένα μέχρι πάνω τα καρότσια με Νουνού, φακές και φασόλια.

Ε, δεν μπορεί, βρε διάολε, να μην αναρωτηθούμε τι συμβαίνει! Το ίδιο ακριβώς αναρωτιόμαστε και για εκείνους που ανεβάζουν καθημερινά τις τιμές των πολύτιμων μετάλλων!

Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν αυτό που παρατηρούμε σήμερα στα πολύτιμα μέταλλα είναι ένα απλό κερδοσκοπικό παίγνιο, όπως τόσα και τόσα άλλα στα σύγχρονα καζίνο των χρηματιστηρίων παραγώγων ή κρύβει κάτι σπουδαιότερο. Ωστόσο, δεν έχουμε το δικαίωμα να το αγνοήσουμε ως γεγονός.

Όταν οι Έλληνες έτρεχαν στα σούπερ μάρκετ με την... παραλίγο κρίση του 1987, είχαν αποθηκεύσει γάλατα και ξηρά τροφή για την επόμενη τριετία. Τρελάθηκαν στη φακή και στο φασόλι!

Δεν αποκλείεται, λοιπόν, όσοι σπεύδουν στις ελβετικές τράπεζες για να ακολουθήσουν σήμερα την τάση, να σκέφτονται στις επόμενες χρονιές τρόπους για να καλύψουν το μεγάλο κόστος για τα φύλακτρα!

Τα τελευταία χρόνια, επίσης, είναι συνηθισμένο φαινόμενο η διεθνής των κερδοσκόπων να στήνει ένα μεγάλο ”πάρτι” σε κάποια προϊόντα. Να θυμίσουμε ότι πήραν κάποια στιγμή το παλλάδιο από τα 70 δολάρια την ουγκιά, το πήγαν μια βόλτα μέχρι τα 1.100 και έπειτα το παράτησαν στην μοίρα του στα 200 δολάρια η ουγκιά!

Η άνοδος, λοιπόν, της τιμής ενός προϊόντος από μόνη της δεν λέει και πολλά πράγματα για όσους επιχειρούν να βγάλουν γενικότερα συμπεράσματα για τις οικονομίες και τις αγορές.

Βέβαια, ο χρυσός και το ασήμι δεν είναι οποιαδήποτε προϊόντα. Δεν είναι καφές, δεν είναι σόγια ή αλουμίνιο. Ο τζόγος σ’ αυτά τελευταία μπορεί να δικαιολογηθεί από την αύξηση της ζήτησης στην Κίνα (για την οποία ακούμε, αλλά δεν είμαστε σε θέση να ελέγξουμε την ορθότητα των δημοσιευμένων στοιχείων).

Επίσης, η άνοδος των τιμών των προϊόντων δικαιολογεί και την άνοδο των χρηματιστηρίων στη λογική της ανάπτυξης: ”Καταναλώνουν περισσότερο, άρα οι εταιρείες θα πουλήσουν περισσότερα προϊόντα και θα παράγουν περισσότερα κέρδη”!

Με τον χρυσό τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Είναι ένα άχρηστο προϊόν που βρίσκεται στην γη εν αφθονία. Είναι γνωστό ότι αυτή τη στιγμή είναι εν δυνάμει διαπραγματεύσιμη και η τελευταία ουγκιά που έχει εξορυχθεί απαρχής κόσμου.

Από τη στιγμή που έχουμε εγκαταλείψει τη σύνδεση του χρυσού με την κυκλοφορία του χρήματος, δεν υπάρχει προφανής λόγος για την άνοδο του κίτρινου μετάλλου.

Εκτός κι αν πιστεύει κάποιος ότι θα αυξηθεί κατακόρυφα η ζήτηση των ακριβών κοσμημάτων στα επόμενα χρόνια...

Τι κρύβει, λοιπόν, η άνοδος του χρυσού; Αυτό το ”τι” μας απασχολεί. Αν δεν υπάρχει ”τι”, κανένα πρόβλημα. Αν υπάρχει, όμως, όλες οι προηγούμενες κρίσεις θα μοιάζουν με παιδική χαρά...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.