Στις 10 Σεπτεμβρίου τι μας ξημερώνει;

Για να δεις αν κάτι πέτυχε ή δεν πέτυχε, πρέπει, αν μη τι άλλο, να το εφαρμόσεις. Άρα, πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζουμε ότι το μνημόνιο απέτυχε, όταν ουδέποτε εφαρμόστηκε;

Δημοσιεύθηκε: 31 Αυγούστου 2011 - 07:52

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Για να δεις αν κάτι πέτυχε ή δεν πέτυχε, πρέπει, αν μη τι άλλο, να το εφαρμόσεις.

Σήμερα, στην Ελλάδα, η κυρίαρχη άποψη είναι ότι το μνημόνιο αρχικά και το μεσοπρόθεσμο στη συνέχεια απέτυχαν.

Πώς όμως είναι δυνατόν να υποστηρίζουμε ότι απέτυχαν, όταν ουδέποτε εφαρμόστηκαν;

Το μνημόνιο, το οποίο στα «χαρτιά» τουλάχιστον ακόμη εφαρμόζεται, προέβλεπε δημοσιονομική προσαρμογή, κατά προτίμηση με έμφαση στη μείωση των δαπανών, αλλά και «άνοιγμα» της οικονομίας. Πότε έγινε αυτό και δεν το αντιληφθήκαμε;

Στόχους δημοσιονομικής προσαρμογής έθεσε η τρόικα, δεν υπαγόρευσε τρόπους επίτευξής τους.

Η κυβέρνηση δεν επέλεξε το παρόν μίγμα οικονομικής πολιτικής;

Ευθύνεται η τρόικα που δεν προχώρησαν οι μεταρρυθμίσεις;

Είπε η τρόικα ΔΝΤ - Ε.Ε. - ΕΚΤ στην κυβέρνηση να υπερφορολογήσει τους πολίτες και να διατηρήσει ακέραιο τον δημόσιο τομέα δίχως ούτε μία περικοπή θέσης εργασίας ή ούτε μία κατάργηση των δεκάδων ελλειμματικών οργανισμών, την ίδια ώρα που η ανεργία μαστίζει τον ιδιωτικό τομέα;

Ήταν ή δεν ήταν επιλογή της κυβέρνησης να περικοπεί τόσο δραματικά το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ή να κηρύξει το ελληνικό δημόσιο άτυπη στάση πληρωμών προς τους προμηθευτές του, στερώντας τις επιχειρήσεις και την οικονομία από πολύτιμη ρευστότητα;

Ήταν ή δεν ήταν επιλογή της κυβέρνησης να παραμείνουν ερμητικά κλειστά τα επαγγέλματα και οι αγορές;

Ήταν ή δεν ήταν ευθύνη της κυβέρνησης να αναμορφώσει με όποιον τρόπο μπορούσε και να βελτιώσει τη λειτουργία του φοροελεγκτικού και φοροεισπρακτικού μηχανισμού ώστε, τουλάχιστον, να μειωθεί η φοροδιαφυγή;

Είναι ή δεν είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής το γεγονός ότι ουδεμία κίνηση έχει πραγματοποιηθεί στην κατεύθυνση της τόνωσης της αναπτυξιακής διαδικασίας, όπως η δημιουργία οικονομικών ζωνών ειδικού φορολογικού καθεστώτος, του τύπου που πρότειναν πρόσφατα οι Γερμανοί βιομήχανοι, ή η παροχή κινήτρων προς τις εξαγωγικές βιομηχανίες;

Όχι κίνητρα, αλλά αντικίνητρα δόθηκαν σε όσους εξάγουν, με τις πολύμηνες καθυστερήσεις επιστροφής του ΦΠΑ, οι οποίες αποτελούν βρόχο στη λειτουργία της κάθε είδους επιχείρησης.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, φίλτατοι. Αυτή η κυβέρνηση, είτε υπό την παρούσα σύνθεσή της είτε υπό την προηγούμενη, ουδέποτε απαλλάχθηκε από τα βαρίδια του κομματικού παρελθόντος της.

Για να κυβερνήσεις, πρέπει να ξέρεις πού πηγαίνεις έναν τόπο, και αν κρίνουμε από την κακοφωνία που χαρακτήριζε και εξακολουθεί να χαρακτηρίζει την κυβέρνηση Παπανδρέου, στόχος δεν υπάρχει.

Και πώς είναι δυνατόν να υπάρχει, όταν μόνιμη επωδός της ανακοίνωσης του οποιουδήποτε «πακέτου μέτρων» είναι ότι «η τρόικα μας πίεσε να τα λάβουμε»;
Μόλις χθες δεν την επανέλαβε ο φίλτατος κ. Βενιζέλος με αφορμή τον ΦΠΑ;

Πριν από τον ανασχηματισμό, οι αψιμαχίες στο υπουργικό συμβούλιο ήταν μεταξύ Παπακωνσταντίνου και των εκπροσώπων του «παλαιού ΠΑΣΟΚ».

Σήμερα, έχουν να κάνουν είτε με «καρέκλες», όπως αυτή που έχασε πρόσφατα ο φίλτατος κ. Παμπούκης διεκδικώντας το αυτονόητο για μια χώρα σαν την Ελλάδα, ήτοι ένα υπουργείο Ναυτιλίας, είτε με άγονες και ανούσιες αντιπαραθέσεις σχετικά με το ποιον δικαίωσε χθες το Συμβούλιο της Επικρατείας όσον αφορά στην απελευθέρωση των επαγγελμάτων...

Στον απόηχο όμως όλων αυτών, ένα είναι σαφές.

Η ύφεση μεγαλώνει ημέρα με την ημέρα, σκαρφαλώνοντας σε επίπεδα πρωτόγνωρα για τη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες, και το δημοσιονομικό έλλειμμα εκτοξεύεται αντί να περιορίζεται.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, πώς είναι δυνατόν να ελπίζουμε σε οτιδήποτε;

Πώς είναι δυνατόν, για παράδειγμα, να ελπίζουμε ότι έως τις 9 του Σεπτέμβρη οποιοσδήποτε ξένος κάτοχος ελληνικών ομολόγων θα συμφωνήσει να τα «ρολάρει», ώστε να επιτύχει το πρόγραμμα PSI σχετικά με την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους;

Πώς είναι δυνατόν να θέτουμε εμείς οι ίδιοι, μέσω της επιστολής που απηύθυνε πρόσφατα (στις 25 τρέχοντος) στους ομολόγους του της ευρωζώνης ο υπουργός Οικονομικών, ως προϋπόθεση εφαρμογής του προγράμματος ανταλλαγής των ελληνικών ομολόγων, τη συμμετοχή ποσοστού τουλάχιστον του 90% των εμπλεκόμενων τίτλων, ωρίμανσης έως το 2014 και επίσης όσων λήγουν το 2020;

Αν συμμετάσχει δηλαδή το 87%, είτε της μιας περιόδου ωρίμανσης είτε της άλλης, θα το ακυρώσουμε εμείς το πρόγραμμα;

Πολύ περισσότερο, πώς είναι δυνατόν να ζητήσουμε από αυτούς τους ανθρώπους να εμπιστευτούν την ελληνική οικονομία για τα επόμενα 30 χρόνια, όταν η ίδια η κυβέρνηση, έμπρακτα, την ωθεί σε ακόμη βαθύτερη ύφεση;

Αν όμως δεν προχωρήσει τουλάχιστον αυτό το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων, ποια θα είναι η «επόμενη ημέρα» για τη χώρα και πώς θα αποφύγουμε το αναπόφευκτο;

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.