Διαπλοκή, σουβλάκια και φιλότιμο!

Αγαπητέ κύριε πρόεδρε της κυβερνήσεως! Έχετε αναρωτηθεί τι θα σημάνει γι’ αυτή τη χώρα η διάσπαση του μετώπου της διαπλοκής; Διότι οι αξιοσέβαστοι κύριοι μέτοχοι των εν λόγω εταιρειών έχουν φροντίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια να στραγγαλίσουν κάθε έννοια ανταγωνισμού.

Δημοσιεύθηκε: 14 Οκτωβρίου 2004 - 08:57

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Αγαπητέ κύριε πρόεδρε της κυβερνήσεως! Έχετε αναρωτηθεί τι θα σημάνει γι’ αυτή τη χώρα η διάσπαση του μετώπου της διαπλοκής;

Ποίος δύναται να καθοδηγήσει την επιχειρηματική κοινότητα της χώρας, αν και εφόσον οι κύριοι μέτοχοι των εν λόγω εταιρειών οδηγηθούν στο περιθώριο;

Διότι οι αξιοσέβαστοι κύριοι μέτοχοι των εν λόγω εταιρειών έχουν φροντίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια να στραγγαλίσουν κάθε έννοια ανταγωνισμού. Πολύ απλά, έχετε ανοίξει ένα πολύ μεγάλο μέτωπο...

Η συγκέντρωση τόσο μεγάλης οικονομικής δύναμης σε τόσο λίγα χέρια είναι έτσι κι αλλιώς ένα πολύ επικίνδυνο φαινόμενο.

Δημιουργεί παρενέργειες στην αγορά και στην κοινωνία. Αυτά ισχύουν έτσι κι αλλιώς. Είτε μιλούμε για την Ελλάδα είτε για το Τατζικιστάν. Ειδικότερα για την Ελλάδα θα πρέπει να αναφέρουμε ορισμένες ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις.

Τα νέα ”τζάκια” που δημιουργήθηκαν στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 ήταν αποτέλεσμα της καχυποψίας που έτρεφε η οικογένεια Παπανδρέου για την τότε υπάρχουσα επιχειρηματική κοινότητα. Φοβούμενη ότι θα μπορούσε να προκληθεί μία κρίση τύπου Αλιέντε, θεώρησε βασικό της μέλημα να δημιουργήσει τη δική της επιχειρηματική κάστα.

Και γι’ αυτό τον σκοπό χρησιμοποίησε απροκάλυπτα τις προμήθειες του Δημοσίου. Δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός ότι τα νέα αυτά ”τζάκια” έσπευσαν να αγοράσουν ή να ιδρύσουν εκδοτικά συγκροτήματα.

Το πείραμα Πόπωτα και οι συχνές αναφορές του Ανδρέα Παπανδρέου στην πολεμική που πίστευε ότι του γινόταν τότε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αποτελούν μία επαρκή ένδειξη για τους λόγους που οδήγησαν στο ιδιόμορφο αυτό σχήμα: Ένας σχετικά μικρός επιχειρηματίας που γίνεται πλούσιος πουλώντας προϊόντα και υπηρεσίες στο Δημόσιο, για να κρεμάσει στο τέλος τα διαπιστευτήρια της επιτυχίας του στις προθήκες των περιπτέρων.

Μόνο που αυτού του είδους τα σχήματα μεταφέρουν σε όλη τη διάρκεια του βίου τους μία παθογένεια. Κτισμένα σε θεμέλια που ελάχιστη σχέση έχουν με την επιχειρηματικότητα, είναι αδηφάγα.

Διψούν για περισσότερο πλούτο και δύναμη, επειδή γνωρίζουν πόσο σαθρός είναι ο τρόπος που κτίστηκαν και πιστεύοντας ότι η συνεχής επέκταση σε νέες δραστηριότητες θα μειώσει τον κίνδυνο που συνεπάγεται η εξάρτηση από τις δουλειές του Δημοσίου.

Έτσι, οι επιχειρηματίες αυτοί έγιναν πανίσχυροι. Χρόνο με τον χρόνο μεγάλωναν, στραγγαλίζοντας κάθε έννοια ανταγωνισμού. Τα ήθελαν όλα και τα πήραν όλα!

Αυτή είναι η αλήθεια, είτε μας αρέσει είτε όχι. Όπως αλήθεια είναι ότι σε περίπτωση που δεν δημιουργηθεί ένα σαφές πλαίσιο στην αγορά που να επιτρέπει σε όλους να διεκδικούν επί ίσοις όροις το δικαίωμα στην ανάπτυξη, θα οδηγηθούμε απλά και μόνο στη δημιουργία του ”γαλάζιου μπλοκ” των επιχειρηματιών.

Πιστεύουμε και εκτιμούμε ότι δεν είναι αυτή η πρόθεση του κ. Καραμανλή. Δεν ήταν τυχαία επιλογή να ξεκινήσει την εκστρατεία του κατά της διαφθοράς από ένα σουβλατζίδικο. Ούτε να μιλήσει για νταβατζήδες.

Ο κ. Καραμανλής είναι ένας άνθρωπος που μιλάει όταν θέλει και όπου θέλει. Θέλησε, λοιπόν, να δώσει μία ”λαϊκή” αίσθηση σε όλη αυτή την ιστορία. Δεν θα έπειθε αν έκανε τις ίδιες δηλώσεις στη δεξίωση της κυρίας Αγγελοπούλου! Κι επιπλέον πέρασε ένα μήνυμα: ”Εγώ αυτός είμαι, αυτό πιστεύω και αυτό θα κάνω”.

Το ευχάριστο είναι ότι η αντίδραση του κ. Παπανδρέου ήταν εξαιρετικά ήπια. Ίσως επειδή υπάρχει ακόμη φιλότιμο...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.