Χορεύοντας με τους Οίκους και την Άνγκελα

Η Ευρώπη προφανώς δεν πρέπει να στερηθεί την ελευθερία της να αποφασίζει, όπως διατράνωσε χθες η φιλτάτη κ. Μέρκελ. Για να αποφασίσει, όμως, πρέπει να ξέρει και τι θέλει…

Δημοσιεύθηκε: 6 Ιουλίου 2011 - 07:49

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Χορεύοντας με τους Οίκους και την Άνγκελα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η Ευρώπη προφανώς δεν πρέπει να στερηθεί την ελευθερία της να αποφασίζει.
Για να αποφασίσει, όμως, πρέπει να ξέρει και τι θέλει…

Η δριμεία επίθεση που εξαπέλυσε χθες η ευρωζώνη κατά των οίκων αξιολόγησης, συντονισμένα και διά στόματος των καγκελαρίων της Γερμανίας και της Αυστρίας, Άνγκελα Μέρκελ και Βέρνερ Φάιμαν, αντίστοιχα, καθώς και του υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας, Φρανσουά Μπαρουάν, και του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Αυστρίας, Έβαλντ Νοβότνι, εστιάστηκε, ορθώς, αφενός στο ότι οι οίκοι αυτοί εμφανίζονται να εξαντλούν την αυστηρότητά τους επί της Ελλάδας και αφετέρου στο ότι με τις συνεχείς υποβαθμίσεις τους προωθούν την κερδοσκοπία αντί να μεριμνούν για τη σταθερότητα.

Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει, ωστόσο, είναι γιατί η ίδια η ευρωζώνη δεν μεριμνά για την επίτευξη της σταθερότητας αυτής, είτε, πρωτίστως, δίδοντας συνολική λύση στο ελληνικό ζήτημα, είτε με τη δημιουργία ενός πραγματικά ανεξάρτητου ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης.

Πόσο αποτελεσματική έχει υπάρξει, μέχρι στιγμής, η ευρωπαϊκή πολιτική στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους και πόσο κατόρθωσε με τη στάση της να κατευνάσει τις αγορές;

Η ελληνική κρίση χρέους έχει πολλά πρόσωπα και αν υπάρχει ένα στοιχείο που έχει αναδειχθεί πέραν πάσης αμφιβολίας καθ’ όλη τη διάρκειά της είναι ότι, πέραν του βαθύτατου δομικού προβλήματος που συνεπάγεται η απουσία ενιαίας οικονομικής και δημοσιονομικής διακυβέρνησης, η ευρωζώνη δεν διαθέτει καν ενιαία πολιτική προσέγγιση στην αντιμετώπιση κρίσεων όπως η τρέχουσα.

Στην έναρξη της κρίσης, όχι μόνον δεν υπήρχε θεσμοθετημένος «μηχανισμός», αλλά αντίθετα υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν προβλέψεις περί «μη διάσωσης» κρατών από το ενδεχόμενο χρεοκοπίας.

Απαιτήθηκε η ελληνική κρίση για να «στηθεί» ένα πρώτο «πακέτο διάσωσης» και ένας, όπως αποδείχθηκε, πρόχειρος μηχανισμός και μάλιστα έπειτα από συστηματικές καθυστερήσεις εκ μέρους της Γερμανίας, οι οποίες επέτειναν αντί να επιλύσουν το πρόβλημα για τη χώρα μας.

Στη συνέχεια, όταν καταδείχθηκαν οι αδυναμίες αυτού του μηχανισμού και αναδείχθηκε η ανάγκη δημιουργίας μιας συνολικότερης «λύσης» για την αντιμετώπιση και των προβλημάτων της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, προέκυψε ένας δεύτερος μηχανισμός, το EFSM, και ακολούθως ένας τρίτος, το ESM, όταν κατέστη αντιληπτό ότι τα μέχρι τότε εργαλεία ήσαν ανεπαρκή για την αντιμετώπιση ενδεχόμενης περαιτέρω «μετάδοσης» της κρίσης.

Ακόμη και στην τρέχουσα περίοδο, η κακοφωνία κυριαρχεί. Εγγυήσεις και collaterals ζητούν οι Φινλανδοί, συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα απαιτεί η Γερμανία, ζητήματα seniority ή μη για το χρέος που θα κατέχουν το EFSM και το ESM προκύπτουν, ενώ ακόμη δεν έχει δοθεί συνολική λύση για το ζήτημα του ελληνικού χρέους, αφού οι όποιες συζητήσεις με τη συμμετοχή των τραπεζών αφορούν στο χρέος έως το 2014. Και μετά; Με το υπόλοιπο χρέος τι γίνεται;

Αν οι ελπίδες του φίλτατου κ. Βενιζέλου για έξοδο της χώρας μας στις αγορές το 2014 αποδειχθούν φρούδες, τι θα γίνει; Θα στηθεί ένας νέος μηχανισμός και ούτω καθεξής;

Εντέλει, ποια είναι η ακριβής πρόταση της ευρωζώνης για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, ελληνικής ή ευρωπαϊκής, ώστε να μπορούμε να πούμε εάν κάνουν λάθος οι οίκοι ή όχι;

Βέβαια, σε όλα αυτά, καταλυτικός υπήρξε και ο ρόλος της χώρας μας, η οποία ουδέποτε έπεισε είτε τις αγορές είτε τους Ευρωπαίους εταίρους της σχετικά με την αποφασιστικότητά της να αντιμετωπίσει τα βαθύτατα δημοσιονομικά της προβλήματα και το αντίστοιχα βαθύ έλλειμμα ανταγωνιστικότητάς της.

Γιατί να έρθουν, εντέλει, οι φίλτατοι Ευρωπαίοι να λύσουν το πρόβλημα για εμάς, όταν εμείς οι ίδιοι αρνούμεθα να κάνουμε ό,τι πρέπει;

Γιατί πρέπει, για παράδειγμα, να τεθεί σε πλήρη λειτουργία σε βάθος τριετίας το ενιαίο μισθολόγιο, όταν θα αποτελεί νόμο του κράτους ήδη από τον Αύγουστο;

Και να ήταν μόνον αυτό…

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.