Κρίμα για την Ελλάδα…

Η κρίση, στη διάρκεια της οποίας η χώρα μας προσέγγισε περισσότερο παρά ποτέ το ενδεχόμενο ακυβερνησίας και χρεοκοπίας, υπήρξε κατά έναν παράδοξο τρόπο «χρήσιμη», ώστε να διαλυθούν κάποια σύννεφα αμφιβολιών.

Δημοσιεύθηκε: 20 Ιουνίου 2011 - 07:46

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η πρόσφατη κρίση, στη διάρκεια της οποίας η χώρα μας προσέγγισε περισσότερο παρά ποτέ το ενδεχόμενο ακυβερνησίας και χρεοκοπίας, υπήρξε κατά έναν παράδοξο τρόπο «χρήσιμη», ώστε να διαλυθούν ορισμένα σύννεφα αμφιβολιών, που ίσως να υπήρχαν έως τότε.

Στο εξωτερικό μέτωπο, καταδείχθηκε, πρώτον, ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και το δημιούργημά τους, η ευρωζώνη, ακόμη δεν έχουν πλήρως «οχυρωθεί» έναντι του ενδεχομένου ελληνικής χρεοκοπίας και ότι είναι πρόθυμοι να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την αποτροπή της.

Αυτό πράττουν εξάλλου στις Βρυξέλλες, χθες και σήμερα, στη συνεδρίαση του Eurogroup.

Όπως οι ίδιοι διαβεβαιώνουν, ο κίνδυνος «μετάδοσης» σε άλλες χώρες της ευρωπεριφέρειας ή ακόμη και στον σκληρό πυρήνα ελλοχεύει και ο ευρύτερος συστημικός κίνδυνος δεν μπορεί ακόμη να αποκλεισθεί.

Δεύτερον, καταδείχθηκε ότι ο φίλτατος κ. Τζ. Λίπσκι συνεχίζει επάξια το έργο του επίσης φίλτατου κ. Στρος Καν, στη θέση του (προσωρινού) επικεφαλής του ΔΝΤ, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη χώρα μας.

Όπως επιβεβαίωσε η βρετανική «Guardian», σημαντικό μέρος της ευθύνης για τη μεταστροφή της έως τώρα αδιάλλακτης γερμανικής θέσης περί συμμετοχής ιδιωτών επενδυτών στο κόστος της ελληνικής κρίσης οφείλεται και στην προειδοποίηση Λίπσκι ότι το ΔΝΤ θα διακόψει τη χρηματοδότηση προς την Ελλάδα εάν η Ε.Ε., και συγκεκριμένα η Γερμανία, δεν δεσμευτεί ότι θα στηρίξει οικονομικά τη χώρα μας, τουλάχιστον για το προσεχές δωδεκάμηνο.

Μια επικίνδυνη «μπλόφα», η οποία, ωστόσο, υπό τις περιστάσεις, δικαίωσε τον κ. Λίπσκι ως ανώτατο υπάλληλο του ΔΝΤ.

Τρίτον, καταδείχθηκε, σε επίπεδο δηλώσεων και μέλλει να αποδειχθεί στην πράξη, ότι υπάρχουν Ευρωπαίοι σε θέσεις ευθύνης, όπως ο κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, οι οποίοι κατανοούν ότι η Ελλάδα θα εξέλθει ταχύτερα της κρίσης και ο λαός της των δεινών στα οποία υποβάλλεται σήμερα, εάν η Ευρώπη πάψει να την αντιμετωπίζει ως το «άτακτο παιδί» που πρέπει να υποβληθεί σε «τιμωρία» για τις «αταξίες» του.

Έτσι, η πρότασή του για την αναστολή της υποχρέωσης «εθνικής συμμετοχής» σε συγχρηματοδοτούμενα έργα του ΕΣΠΑ ή άλλων κοινοτικών προγραμμάτων με στόχο τη «συνοχή» μπορεί, εφόσον εγκριθεί, να οδηγήσει στην αποδέσμευση πολύτιμων κονδυλίων της τάξης των 20 δισ. ευρώ έως και 50 δισ. ευρώ, τα οποία ίσως αποδειχθούν καταλυτικά για την «επανεκκίνηση» της ελληνικής οικονομίας και την ταχύτερη έξοδό της από την ύφεση.

Στο εσωτερικό μέτωπο, τώρα, επίσης ξεκαθαρίστηκαν ορισμένα πράγματα.

Πρώτον, καταδείχθηκε, πέραν πάσης τυχόν εναπομείνασας αμφιβολίας, ότι οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου υπολείπονται των περιστάσεων.

Ο μεν φίλτατος κ. Α. Σαμαράς μετρήθηκε και αποδείχθηκε ελλιποβαρής, καθώς εμφανίστηκε να παρασύρεται στην «μπλόφα» του επίσης φίλτατου κ. Γ. Παπανδρέου περί «συγκυβέρνησης».

Το έπραξε, δε, θέτοντας όρους που γνώριζε ότι δεν ήταν δυνατόν να γίνουν αποδεκτοί, εμμένοντας ακόμη και σε αυτήν την κρίσιμη ώρα για την πατρίδα στην ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, αν και γνώριζε από τις πρόσφατες ανωτάτου επιπέδου επαφές του στην Ευρώπη ότι τούτο δεν ήταν δυνατόν.

Αντίστοιχα, ο κ. Παπανδρέου, αν και τελικά «νικητής» στη μάχη των πολιτικών εντυπώσεων, εμφανίστηκε κατώτερος των περιστάσεων, καθώς επέλεξε να αναλώσει το πολύτιμο για τον τόπο «χαρτί» της συναίνεσης και της συγκυβέρνησης, με μόνο στόχο τον εγκλωβισμό της κοινοβουλευτικής του ομάδας στην ανανέωση της εμπιστοσύνης της προς την κυβέρνησή του.

Ακόμη, μέσω του ανασχηματισμού της κυβέρνησης αυτής, κατέδειξε ότι ένας από τους κύριους στόχους της όλης προσπάθειας ήταν αφενός η παραμονή του στα «ηνία» μέσω της «αναβάθμισης του κ. Ευάγγ. Βενιζέλου σε «διάδοχό» του και αφετέρου η «φίμωση» γνωστών αντιμνημονιακών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, όπως ο κ. Π. Οικονόμου ή ο κ. Π. Κουκουλόπουλος, μέσω της εμπλοκής τους στο κυβερνητικό έργο και της ανάληψης μεριδίου ευθύνης για αυτό.

Αντίθετα, ούτε την είσοδο τεχνοκρατών είδαμε, αλλά ούτε και τίποτε άλλο, πέρα από το «ξαναμοίρασμα της τράπουλας».

Και όλα αυτά όταν το μεγάλο ζητούμενο για τον τόπο και την οικονομία, δηλαδή για την ευημερία των πολιτών του, παραμένει ο δραστικός περιορισμός του κράτους και των ελλειμμάτων του.

Τώρα, πώς είναι δυνατόν στελέχη τα οποία έως προ 75 ημερών κραύγαζαν κατά του μνημονίου, και ζητούσαν να το καταγγείλουμε, να εποπτεύσουν την ομαλή εφαρμογή του, το αφήνω στην κρίση σας…

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.