Ο κίνδυνος ενός σφοδρού "ατυχήματος"!

Ο ερασιτέχνης, συνήθως, έχει την τύχη με το μέρος του. Υπάρχει όμως πάντα και ο κίνδυνος ενός "ατυχήματος" και μάλιστα σε μία υπόθεση στην οποία ο παράγοντας της τύχης δεν θα έπρεπε καν να υπεισέρχεται…

Δημοσιεύθηκε: 15 Ιουνίου 2011 - 05:29

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αν υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο έχει αναδειχθεί σε κυρίαρχο, καθ' όλη τη διάρκεια της τρέχουσας κρίσης, αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο παρά ο ερασιτεχνισμός.

Ερασιτεχνισμός από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία, αν και υιοθέτησε προ έτους το μνημόνιο, το έπραξε ως "αναγκαίο κακό" και ουδέποτε προώθησε τις ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που αυτό προέβλεπε, ώστε να διευκολύνει την επιστροφή της χώρας στην αναπτυξιακή οδό.

Ερασιτεχνισμός από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία δεν είχε τη διορατικότητα να προβλέψει ότι η επάνοδος της Ελλάδας στις αγορές το 2012 ήταν περίπου αδύνατη, αλλά και ότι δεν είναι εφικτή μια δημοσιονομική προσαρμογή αυτού του μεγέθους σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Ερασιτεχνισμός, τέλος, βαθύς και δομικός, του ίδιου του "συστήματος" της ευρωζώνης, το οποίο ούτε τη δυνατότητα είχε να ελέγξει τη δημοσιονομική πορεία των κρατών-μελών του, αλλά ούτε και τη βούληση να επιβάλει περιορισμούς όταν έπρεπε.

Όταν ήταν ακόμη νωρίς.

Την ίδια ώρα που η κρίση φούντωνε, όλοι κοιτούσαν πώς να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα και να κερδίσουν χρόνο, μήπως και τα σχέδιά τους ευοδωθούν.

Ο ερασιτέχνης, συνήθως, έχει την τύχη με το μέρος του. Υπάρχει όμως πάντα και ο κίνδυνος ενός "ατυχήματος", και μάλιστα σε μία υπόθεση στην οποία ο παράγοντας της τύχης δεν θα έπρεπε καν να υπεισέρχεται…

Εάν οι βουλευτές της πλειοψηφίας κρίνουν ότι το παράδειγμα του κ. Γ. Λιάνη, ο οποίος είπε "απεταξάμην" χθες και εγκατέλειψε το "πλοίο", ή του κ. Αλ. Αθανασιάδη, ο οποίος είπε "δεν ψηφίζω", είναι το ορθό, τότε το "ατύχημα" είναι προφανές.

Ο τόπος οδεύει σε εκλογές και η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με το δίλημμα είτε μιας τερατώδους "κωλοτούμπας", είτε της εγκατάλειψης της Ελλάδας στην οδό της πτώχευσης.

Στην πολιτική, όπως και στη ζωή εξάλλου, τίποτε δεν είναι βέβαιο, πλην της φυσικής κατάληξης. Για όλα τα άλλα, υπό κανονικές συνθήκες, υπάρχουν επιλογές.

Η Ευρώπη, ή ακριβέστερα το Βερολίνο, θα μπορούσε να μην είχε φανεί τόσο πεισματικά προσηλωμένη στην επιβολή της παραμέτρου της "τιμωρίας" τόσο κατά το πρώτο μνημόνιο όσο και τώρα, σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή των ιδιωτών σε ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε τιμήσει την υπογραφή της και να είχε όντως προωθήσει όλες εκείνες τις διαρθρωτικές αλλαγές που προέβλεπε το μνημόνιο, τηρώντας ταυτόχρονα και τους δημοσιονομικούς στόχους για τους οποίους είχε δεσμευτεί.

Αλλά όλα αυτά είναι μόνο εικασίες.

Η πραγματικότητα, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι διαφορετική και πλέον είμαστε όλοι αντιμέτωποι με τις επιλογές που κάναμε, αφήνοντας έναν λαό, τον ελληνικό, αλλά και την ίδια την ευρωζώνη στην τύχη τους…

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.