Δεν μας χρειάζονται "σοφοί"

Η Ελλάδα επιβιώνει σήμερα χάρις στα χρήματα που της εξασφάλισαν το ΔΝΤ, η Ε.Ε. και η ΕΚΤ, έναντι συγκεκριμένων δεσμεύσεων, τις οποίες όμως δεν εκπληρώνει. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς "σοφός" για να το δει αυτό…

Δημοσιεύθηκε: 20 Μαΐου 2011 - 07:51

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου η Ελλάδα ζει και ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της χάρις στα χρήματα που της εξασφάλισαν το ΔΝΤ, η Ε.Ε. και η ΕΚΤ.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς «σοφός» για να το δει αυτό.

Δίχως τη συγκεκριμένη χρηματοδότηση η χώρα θα είχε κηρύξει στάση πληρωμών, ήδη από τον Ιούνιο πέρυσι, και θα είχε ανοίξει μία από τις μελανότερες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας, τόσο για την ίδια όσο και για ολόκληρη την ευρωζώνη.

Τα χρήματα αυτά τα εξασφάλισε η χώρα μας, δεσμευόμενη μέσω του μνημονίου για την προσαρμογή των δημοσιονομικών μεγεθών της με τη σταδιακή μείωση των ελλειμμάτων, καθώς και για την εξυγίανση της οικονομίας της, μέσω της πάταξης της φοροδιαφυγής, του ανοίγματος αγορών και επαγγελμάτων και της αναμόρφωσης του ασφαλιστικού της συστήματος.

Όλα αυτά, δε, με στόχο την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της στις διεθνείς αγορές και την προσφυγή εκ νέου σε αυτές το 2012, για την άντληση ποσού της τάξης των 60 - 65 δισ. ευρώ και την ομαλή εξυπηρέτηση και αναχρηματοδότηση του χρέους της.

Σήμερα, δεν υπάρχει τέτοια προοπτική.

Επίσης, δεν χρειάζεται να είναι κανείς «σοφός» για να το δει αυτό. Είναι «κουκιά μετρημένα».

Στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου, η κυβέρνηση Παπανδρέου εφάρμοσε τις διαβόητες οριζόντιες μισθολογικές περικοπές στον δημόσιο τομέα, επανέλαβε μέτρα «εκπαίδευσης» των φορολογουμένων στη φοροδιαφυγή, όπως η περαίωση, και επιχείρησε να αντλήσει περαιτέρω κεφάλαια μέσω αμφιλεγόμενων μέτρων όπως η «τακτοποίηση ημιυπαίθριων χώρων», που όμως δεν τελεσφόρησαν.

Παράλληλα, προώθησε ημίμετρα σε ό,τι αφορά το «άνοιγμα» των επαγγελμάτων, κρατώντας πολλά από αυτά ερμητικά κλειστά και υπό τον «τιμολογιακό» έλεγχο των συντεχνιών, ενώ αμέλησε επιμελώς να ανοίξει τις αγορές…

Ακόμη και σε μείζονες μεταρρυθμίσεις, όπως αυτή του ασφαλιστικού ή του «Καλλικράτη» στην τοπική αυτοδιοίκηση, το «έργο» έμεινε μισό, καθώς σήμερα απαιτείται εκ νέου μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος και του τρόπου λειτουργίας των δημοσίων νοσοκομείων, ενώ και ο «Καλλικράτης» υπάρχει στις περισσότερες περιφέρειες της χώρας μόνον «στα χαρτιά», με πολλά από τα εκλεγμένα όργανά του να στερούνται πόρων ή ακόμη και στοιχειωδών εγκαταστάσεων για να συνεδριάσουν…

Με λίγα λόγια, η χώρα μας δεν τήρησε τις περισσότερες από τις δεσμεύσεις τις οποίες είχε αναλάβει, ώστε να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση που την κράτησε στην «επιφάνεια» το τελευταίο δωδεκάμηνο.

Ως αποτέλεσμα, η οικονομία της γνώρισε ύφεση μεγαλύτερη του αναμενομένου ή εν τέλει του προβλεπομένου και όλο το «έργο» έγινε ακόμη δυσκολότερο.

Ο κ. Σαμαράς και άλλοι πολέμιοι του μνημονίου υποστηρίζουν ότι η «συνταγή» ήταν λάθος και ότι η ορθή οδός που έπρεπε να ακολουθήσει η χώρα ήταν αυτή της ανάπτυξης.

Δεν θα διαφωνήσουμε. Αρκεί να μας εξηγήσει πού θα έβρισκε τα χρήματα για να λειτουργήσει η χώρα στο μεταξύ διάστημα και επίσης πού θα έβρισκε τα χρήματα για να χρηματοδοτήσει αυτήν την ανάπτυξη. Διότι ούτε στο πρώτο ούτε και στο δεύτερο «Ζάππειο» κατόρθωσε να το πράξει.

Σήμερα, οι άνθρωποι που μας δάνεισαν αυτά τα χρήματα είναι πρόθυμοι να μας δανείσουν ακόμη περισσότερα. Το πράττουν δε επειδή και οι ίδιοι διαπιστώνουν ότι η προοπτική προσφυγής μας στις διεθνείς αγορές δεν είναι ορατή για το άμεσο μέλλον.

Τι ζητούν; Τα ίδια που ζητούσαν και τότε, με μία μόνον διαφορά.

Την καταβολή εγγυήσεων ή, με άλλα λόγια, την έμπρακτη απόδειξη της βούλησής μας να σωθούμε.

Ζητούν να προωθήσουμε ένα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, με στόχους, πρώτον, την εξεύρεση των κονδυλίων που θα μπορούσαμε να είχαμε αντλήσει από τις διεθνείς αγορές μετά το 2012 εάν «πείθαμε» και, δεύτερον, την ουσιαστική απελευθέρωση της ελληνικής οικονομίας από τον ασφυκτικό κρατικό εναγκαλισμό υπό τον οποίο βρίσκεται σήμερα.

Ζητούν δε πολιτική συναίνεση για την επίτευξη του σκοπού αυτού.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, κ. Δ. Δασκαλόπουλος, υποστήριξε χθες ότι «τα κόμματα δεν έχουν πει την αλήθεια στον κόσμο» και ότι «εάν δεν τα καταφέρουμε, θα πεινάσουμε».

Έχει, προφανώς, δίκιο.

Πόσο δίκιο έχει φαίνεται και από τη χθεσινή δήλωση του προέδρου του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ότι «και η αλληλεγγύη έχει τα όριά της», αλλά και από τη διττή διαπίστωση του κοινοτικού επιτρόπου Όλι Ρεν ότι κόπωση εμφανίζουν τόσο το μεταρρυθμιστικό έργο στην Ελλάδα όσο και η συνέχιση της οικονομικής αρωγής μας από τις χώρες του κοινοτικού Βορρά.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς «σοφός» για να τα δει όλα αυτά.

Μας τα λένε οι άνθρωποι, απλά και καθαρά.

Άρα, πόση «σοφία» χρειάζεται αυτή η κυβέρνηση, ώστε επιτέλους να αρχίσει να ανταποκρίνεται στις δεσμεύσεις της;

Ποιο είναι το εμπόδιο που στέκει ανάμεσα σε αυτήν και στην εκπλήρωση των υποσχέσεών της;

Τέσσερις υπουργοί; Είναι άραγε «σοφότεροι» όλων;

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.