Το απόλυτο "reset" του δημόσιου τομέα

Δίχως αμφιβολία, η συζήτηση που άνοιξε πρόσφατα σχετικά με το ενδεχόμενο απολύσεων στον δημόσιο τομέα όφειλε κάποτε να ανοίξει στην Ελλάδα. Είναι όμως η «σωστή» συζήτηση;

Δημοσιεύθηκε: 19 Μαΐου 2011 - 07:51

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Απολύσεις στο Δημόσιο; Σύμφωνοι.

Αν ο συνολικός αριθμός των εγγεγραμμένων ανέργων υπερβαίνει σήμερα τις επτακόσιες χιλιάδες και ο πραγματικός κυμαίνεται περί το εκατομμύριο, γιατί θα έπρεπε να αφορά αποκλειστικά σε ανθρώπους που δούλεψαν στον ιδιωτικό τομέα και όχι και στον δημόσιο;

Γιατί πρέπει το ζήτημα των απολύσεων να παραμένει «ταμπού» στον δημόσιο τομέα, την ίδια ώρα όπου στον ιδιωτικό είναι σχεδόν «ψωμοτύρι»;

Γιατί πρέπει να συνεχίζεται επ’ άπειρον η ιδιότυπη συνταγματική ασυλία των δημοσίων υπαλλήλων και να βρίσκονται αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο απόλυσης, επί της ουσίας, μόνον στην ακραία περίπτωση τέλεσης ποινικού αδικήματος που να σχετίζεται με την υπηρεσία τους;

Γιατί να απασχολείται σήμερα το ένα πέμπτο του δυναμικού της χώρας στον στενό και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και η παραγωγικότητά του να παραμένει μέγεθος μη μετρήσιμο, με μεθόδους που χρησιμοποιούνται και στον ιδιωτικό τομέα;

Εν τέλει, πόσο εφικτή είναι η δημοσιονομική προσαρμογή δίχως σμίκρυνση του δημόσιου τομέα;

Δίχως αμφιβολία, η συζήτηση που άνοιξε πρόσφατα σχετικά με το ενδεχόμενο απολύσεων στον δημόσιο τομέα όφειλε κάποτε να ανοίξει στην Ελλάδα.

Είναι όμως η «σωστή» συζήτηση;

Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα εάν και στην περίπτωση αυτή, όπως μας έδειξε και η διαδικασία των μετατάξεων από την Ολυμπιακή ή από τον ΟΣΕ, εφαρμοστεί ένα «οριζόντιο μαχαίρι» τόσο σε θέσεις εργασίας όσο και σε μισθούς;

Ποιο θα είναι το ποιοτικό αποτέλεσμά της; Εν τέλει, πόσο χρειάζεται σήμερα η χώρα χαμηλόμισθους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο ζητούμενο;

Ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα, όπως επισημαίνουν άνθρωποι που είναι σε θέση να γνωρίζουν, βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος, μεταξύ άλλων, και με ένα παράδοξο, το οποίο όμως ουδείς επισήμως αποδέχεται.

Οι πλέον «πρόσφοροι» προς απόλυση εργαζόμενοί του, οι λεγόμενοι συμβασιούχοι, εμφανίζονται να είναι εκείνοι οι οποίοι τραβούν το «άρμα», καθώς στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι ηλικιακά νεότεροι, καλύτερα καταρτισμένοι και δεν έχουν διαβρωθεί ακόμη από τη λεγόμενη «δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία», ενώ δεν τους έχουν «αγγίξει» και τα φαινόμενα διαφθοράς που ενίοτε συναντούμε μεταξύ των μονίμων υπαλλήλων.

Εάν υπάρξουν απολύσεις, κάτι το οποίο πλέον θεωρείται βέβαιο, οι τάξεις των συμβασιούχων θα είναι οι πρώτες που θα πληγούν.

Άρα, με ποιους θα προχωρήσει το «καράβι»;

Το νέο σύστημα μετατάξεων που προωθεί το υπουργείο Εσωτερικών και η επικείμενη αξιολόγηση περίπου 100.000 υπαλλήλων επιχειρήσεων και οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα από το ΑΣΕΠ ίσως τερματίζουν την άνευ όρων και κριτηρίων «μεταφορά» του πλεονάζοντος προσωπικού των υπό εξυγίανση επιχειρήσεων, δίνοντας την ευκαιρία μετάταξης στον δημόσιο τομέα μόνο στους υπαλλήλους που θα καταφέρουν να περάσουν από την κρίση της ανεξάρτητης αρχής.

Απαντά, όμως, μόνο μερικώς στις ανάγκες αξιολόγησης των υφιστάμενων υπαλλήλων στον στενό δημόσιο τομέα.

Έναν τομέα στον οποίο, ας μην ξεχνάμε, δεν γνωρίζαμε έως πρόσφατα ούτε πόσοι υπηρετούν ούτε πόσο πραγματικά αμείβονται…

Τώρα που τα γνωρίζουμε αυτά, μήπως θα μπορούσαμε να μάθουμε και τι κάνουν, και εν τέλει εάν αυτή η δουλειά μπορεί να γίνει κατά τρόπο πιο αποδοτικό, ώστε να καρπωθούν τα οφέλη και όσοι πληρώνουν τον μισθό τους;

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.