Επικίνδυνα παιχνίδια και «απλές» επιλογές

Η «ήπια» αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, τις πόρτες της οποίας άνοιξε διάπλατα χθες ο επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, μάλλον «απλοποιεί» τις επιλογές που έχει στη διάθεσή της η χώρα μας…

Δημοσιεύθηκε: 18 Μαΐου 2011 - 07:49

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Επικίνδυνα παιχνίδια και «απλές» επιλογές

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η «ήπια» αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, τις πόρτες της οποίας άνοιξε διάπλατα χθες ο επικεφαλής του Eurogroup κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, υιοθετώντας, εν πολλοίς, τις έως τώρα αμιγώς γερμανικές θέσεις επί του θέματος αυτού, μάλλον «απλοποιεί» τις επιλογές που έχει στη διάθεσή της η χώρα μας.

Αναδιάρθρωση τώρα ή μετά την ένταξή μας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), το 2013;

Ούτως ή άλλως, το περίφημο «reprofiling» που προτείνει ο φίλτατος κ. Γιούνκερ, ήτοι η αντικατάσταση μέρους ή όλου του ελληνικού χρέους με νέο, μακρύτερης ωρίμανσης, ισοδυναμεί με επιμήκυνση και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέο κύκλο υποβαθμίσεων του ελληνικού αξιόχρεου από τους οίκους αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας.

Αν τα ελληνικά ομόλογα κατατάσσονται σήμερα στο επίπεδο «junk», πού πιστεύετε ότι θα βρίσκονται έπειτα από μια «ήπια αναδιάρθρωση»;

Όπως όλοι γνωρίζουμε, οποιαδήποτε δανειακή σύμβαση αποτελείται από τρία στοιχεία:
Το κεφάλαιο, το επιτόκιο και τη διάρκεια. Κατά τον Γιούνκερ, μπορούμε να «παίξουμε» με τα δύο τελευταία στοιχεία, αλλά να μην πειράξουμε το πρώτο, το κεφάλαιο.

Από πιστοληπτικής απόψεως, το γεγονός αυτό οδηγεί με βεβαιότητα σε νέες υποβαθμίσεις και άρα παρατείνει την αποχή της χώρας μας από τις διεθνείς αγορές. Από τις οποίες ήδη, ούτως ή άλλως, απέχουμε…

Την ίδια ώρα, ζητούνται από τη χώρα μας εμπράγματες εγγυήσεις αλλά και πολιτική συναίνεση, για τη συνέχιση της χρηματοδότησής της από το δάνειο της τρόικας Ε.Ε. - ΕΚΤ - ΔΝΤ, αλλά και για τη σύναψη νέου δανείου ύψους 60 δισ. ευρώ, ώστε να διανύσουμε την επομένη διετία, με την ελπίδα ότι τότε θα ανοίξουν οι πόρτες των αγορών και η Ελλάδα θα μπορέσει να αναχρηματοδοτήσει το υπόλοιπο χρέος της.

Αυστηρή προϋπόθεση και κοινή συνισταμένη για τη συνέχιση της δανειοδότησης αυτής αποτελεί, βεβαίως, η πιστή και απαρέγκλιτη επίτευξη των στόχων της δημοσιονομικής προσαρμογής και η προώθηση της πλήρους εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας, με ευρύτατο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και απελευθέρωσης αγορών και επαγγελμάτων.

Εάν όμως η χώρα έχει ήδη προχωρήσει ακόμη και στην πλέον «αναίμακτη» μορφή χρονικής αναδιάρθρωσης του χρέους της και έχει υποστεί νέες υποβαθμίσεις, γιατί θα έπρεπε να έχει αποκατασταθεί η πρόσβασή της στις διεθνείς αγορές; Κλειστές θα είναι οι πόρτες τους, όπως κλειστές είναι και τώρα.

Το ερώτημα επί της ουσίας είναι απλό: εάν οι εταίροι μας στην ευρωζώνη μας εμπιστεύονται ή δεν μας εμπιστεύονται.

Εάν μας εμπιστεύονταν, το νέο δάνειο των 60 δισ. ευρώ θα δινόταν δίχως πρόσθετες εγγυήσεις και η εκταμίευση του υφιστάμενου δανείου των 110 δισ. ευρώ θα συνεχιζόταν κανονικά, ή τουλάχιστον θα δινόταν η δυνατότητα στον προσωρινό μηχανισμό στήριξης, το EFSF, να αγοράσει από τη δευτερογενή αγορά το ελληνικό χρέος στις τρέχουσες τιμές του, ήτοι στο 65% της αξίας του, επιλογή που έχει ήδη απορρίψει η ευρωζώνη.

Εάν δεν μας εμπιστεύονται, όπως όλα δείχνουν, και χρειαστεί να προχωρήσουμε είτε τώρα είτε αργότερα σε αναδιάρθρωση του χρέους, και στην αλλαγή είτε της διάρκειας είτε του επιτοκίου, αφού έχουμε προχωρήσει και στις επώδυνες αλλαγές που ζητούνται, γιατί να μην «παίξουμε» και με την τρίτη παράμετρο, το κεφάλαιο;

Γιατί να μη δώσουμε σήμερα 10 σεντς στο ευρώ και να τελειώνουμε με αυτήν την ιστορία;

Ούτως ή άλλως, «απ' έξω» είμαστε και «απ' έξω» θα μείνουμε από τις αγορές, ακόμη και αν «τα δώσουμε όλα»…

Είναι διαφορετικά, όμως, να έχεις στην πλάτη σου 350 δισ. ευρώ χρέος και διαφορετικά να έχεις 35 δισ. ευρώ χρέος…

Τώρα, βέβαια, υπάρχουν οι τράπεζες, οι επιχειρήσεις, τα νοικοκυριά, τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ιδιώτες επενδυτές, συμπεριλαμβανομένων όσων έχουν επενδύσει τις αποταμιεύσεις μιας ζωής στα ελληνικά ομόλογα. Αλλά, βέβαια, αν τα σκεφτόμαστε όλα αυτά… υπάρχει και η οδός της πολιτικής συναίνεσης…

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.