Μυστικές συμφωνίες και μέτρα καθ’ υπαγόρευσιν

Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος, τόσο βαθύς γνώστης του οικονομικού αδιεξόδου της χώρας, να δίσταζε τόσο πεισματικά να πάρει τα απαραίτητα μέτρα προσαρμογής, όσο είχε ακόμη την "εύνοια" των αγορών;

Δημοσιεύθηκε: 5 Μαΐου 2011 - 07:48

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Μυστικές συμφωνίες και μέτρα καθ’ υπαγόρευσιν

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σύμφωνοι, κυρίες και κύριοι.

Θα επιλέξουμε να μη διαφωνήσουμε και θα ταχθούμε και εμείς με τη διαβόητη και αμφιβόλου ηθικής λογική, που θέλει ορισμένα πράγματα στην πολιτική να λέγονται, αλλά να μη γίνονται και άλλα να γίνονται, αλλά να μη λέγονται.

Διότι μόνο υπό το πρίσμα αυτό μπορεί κανείς να προσεγγίσει σχετικά αναίμακτα τις μυστικές επαφές Γ. Παπανδρέου - Στρος-Καν, την περίοδο Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου 2009, στο πλαίσιο της εξεύρεσης τρόπων οικονομικής "στήριξης" της Ελλάδας από το ΔΝΤ.

Αντίστοιχα, υπό ακριβώς το ίδιο πρίσμα πρέπει να προσεγγίσουμε και τις πληροφορίες που κάνουν λόγο για συναντήσεις των δύο ανδρών και νωρίτερα της περιόδου αυτής, καθώς και εκείνες που αφορούν στις κοινοτικές ενστάσεις που φέρεται ότι υπήρξαν σχετικά με την εμπλοκή του ΔΝΤ στη διάσωση μιας χώρας-μέλους της ευρωζώνης.

Αν όμως τα κάνουμε όλα αυτά και αποδεχθούμε, κατά τρόπο στυγνό, ότι ο φίλτατος κ. Παπανδρέου ήταν απολύτως εν γνώσει της οικονομικής κατάστασης της χώρας και ότι σκοπίμως παραπλάνησε το εκλογικό σώμα με το περίφημο "λεφτά υπάρχουν", με στόχο την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, τότε δεν θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε παρά μόνο μία απορία:

Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος, ο οποίος ήταν τόσο βαθύς γνώστης του οικονομικού αδιεξόδου, προ του οποίου βρισκόταν η χώρα, και των δεινών που αυτό σήμαινε για τους κατοίκους της, να δίσταζε τόσο πεισματικά να πάρει τα απαραίτητα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, όσο ακόμη είχε την "εύνοια" των αγορών;

Ακόμη, όταν τον Οκτώβριο του 2009 ο υπουργός του επί των Οικονομικών, ο επίσης φίλτατος κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, ομολογούσε ενώπιον των άναυδων συναδέλφων του υπουργών της Ε.Ε. ότι το ελληνικό δημοσιονομικό έλλειμμα δεν ήταν αυτό που τους είχε πει η κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά πως ήταν διπλό και τρίδιπλο, για να εισπράξει το περίφημο "game over" από τον κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνγκερ, δεν προσέφερε το απαραίτητο "πολιτικό άλλοθι" στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει στην άμεση λήψη μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής;

Γιατί έπρεπε να περάσει ένα ολόκληρο τετράμηνο, έως τον Φεβρουάριο του 2010, μέχρι να αναγκαστεί ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου, υπό την πίεση των εντόνως ανοδικών spreads, να διαβεί το κατώφλι του Ζαππείου Μεγάρου και να ανακοινώσει μέτρα μείωσης του ελλείμματος, τα οποία και πάλι θεωρήθηκαν "ψιχία" από τις αγορές;

Γιατί πρέπει να αποτελεί υψίστη προτεραιότητα για μια νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, και μάλιστα με κολοσσιαία διαφορά από το επόμενο κόμμα, το λεγόμενο πολιτικό κόστος αντί της σωτηρίας της χώρας;

Γιατί ακόμη και σήμερα, όπου αποδεδειγμένα η ακολουθούμενη πολιτική περιορισμού των ελλειμμάτων έχει παρουσιάσει απόκλιση από τους στόχους του μνημονίου και στερεί τη δυνατότητα επιστροφής της χώρας στις αγορές, οι προτεραιότητες της κυβέρνησης παραμένουν ακριβώς οι ίδιες;

Τι επιτέλους χρειάζεται για να τα βάλει η κυβέρνηση με τις συντεχνίες και τα συνδικάτα, ώστε να προωθήσει ένα πραγματικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, αντί των ημίμετρων που προωθεί έως τώρα;

Μία άλλη "μυστική συμφωνία" ή την προσφυγή στις αγκάλες του EFSF και την περαιτέρω απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, μέσω μέτρων καθ’υπαγόρευσιν, και άρα μειωμένου πολιτικού κόστους;

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.