Χρέος: Η χαμένη τέχνη της «μπακαλικής»…

Επειδή «η μπογιά» των Τρισέ και Ρεν, οι οποίοι είναι οι μόνοι που αντιστέκονται στη «λύση» αναδιάρθρωσης και κουρέματος, δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει, μήπως είναι καιρός ορισμένοι στην Αθήνα επιτέλους να ξυπνήσουν;

Δημοσιεύθηκε: 11 Απριλίου 2011 - 07:51

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Την «μπακαλική» τη γνωρίζετε;

Είναι μια υποτιμημένη τέχνη, που ίσως φέρνει στον νου μας κάτι πρόχειρο και κατά συνέπεια αναξιόπιστο, η οποία όμως έχει κρατήσει ανοικτά μυριάδες «μαγαζιά» ανά τους αιώνες και για τον λόγο αυτόν έχει την προφανή της αξία και συνεχίζει να εφαρμόζεται ακόμη και σήμερα.

Είναι η τέχνη που συνοψίζεται στο περίφημο «ένα και ένα κάνουν δύο» (λέγε με και αριθμητική) και σπάνια κρύβει την αλήθεια είτε από τον μαγαζάτορα είτε από τον πελάτη, παρά τα «βερεσέδια» και παρά τα όποια λάθος «ζυγίσματα».

Σύμφωνα με την «μπακαλική», λοιπόν, όχι μόνον οδεύουμε στη διάρκεια των επομένων 17 - 18 μηνών σε βέβαιη αναδιάρθρωση, αλλά πιθανότατα και σε «κούρεμα» και μάλιστα σημαντικό, με όλες τις συνέπειες που η εξέλιξη αυτή συνεπάγεται για την Ελλάδα αλλά και τους κατοίκους της…

Αυτά και αυτά συζητούσαν στο τελευταίο Eurogroup και αυτά είδε και άκουσε και ο φίλτατος Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και μας τα έψαλε, για τις υπερβάσεις στο έλλειμμα…

Βάλτε τα κάτω μόνοι σας.

Σήμερα το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι της τάξης των 340 δισ. ευρώ και το ΑΕΠ της χώρας 240 δισ. ευρώ, με δημοσιονομικό έλλειμμα για το 2010 της τάξης των 24 δισ. ευρώ ή 10,6%, ενώ ο τελευταίος «αναθεωρημένος» στόχος ήταν 9,6%.

Στις 26 του μηνός θα μας τα πει τα ακριβή νούμερα η φίλτατη Eurostat, αλλά σε γενικές γραμμές κάπως έτσι έχουν τα πράγματα.

Για να μείνει, λοιπόν, σταθερό το χρέος μας ως προς το ΑΕΠ, το επιτόκιο με το οποίο δανειζόμαστε θα πρέπει να είναι αντίστοιχο με τον ρυθμό ανάπτυξής μας, συν τον πληθωρισμό.

Για παράδειγμα, με επιτόκιο της τάξης του 5% που απολαμβάνουμε σήμερα από το δάνειο ΔΝΤ - Ε.Ε. - ΕΚΤ, θα πρέπει να έχουμε ανάπτυξη 2% ή 3% και πληθωρισμό αντιστοίχως 3% ή 2% (πάνε αντίστροφα αυτά) ώστε η «σούμα» να κάνει και πάλι 5%.

Είναι άραγε απαραίτητο να θυμίσουμε ότι το 2010 «έκλεισε» με ύφεση 4,5%, εφέτος προβλέπεται ύφεση 3% και ότι ο πληθωρισμός σκαρφάλωσε γύρω στο 4,6% τον μήνα Μάρτιο;

Σύμφωνοι έως εδώ;

Λοιπόν, αυτό το επιτόκιο της τάξης του 5%, που πρόσφατα αυξήθηκε λόγω ΕΚΤ κατά 25 μονάδες βάσης, θα το έχουμε έως και τον Ιούνιο του 2013, όσο δηλαδή διαρκεί το παραπάνω δάνειο, και μετά η «συνταγή» επί της οποίας βαδίζουμε προβλέπει είτε ανάπτυξη και μειωμένα ελλείμματα, ώστε να είναι δυνατή η προσφυγή στις διεθνείς αγορές, είτε -και αυτό είναι κάτι που μέχρι τώρα η κυβέρνηση απορρίπτει μετά βδελυγμίας- προσφυγή στον μόνιμο μηχανισμό στήριξης (ESM).

Σήμερα στη δευτερογενή αγορά οι αποδόσεις των ελληνικών δεκαετών ομολόγων είναι περί το 12% και ακόμη και εάν υποθέσουμε ότι έως τα τέλη του 2012 (π.χ. έως τον Σεπτέμβριο, διότι μάλλον τότε θα κτυπήσουμε την πόρτα των αγορών) θα υπάρξει μια σχετική αποκλιμάκωση και θα μας δανείσουν με επιτόκιο από 7% έως 10%, πάλι «μια τρύπα στο νερό» θα έχουμε κάνει, αφού το χρέος θα συνεχίσει να μεγαλώνει, για τους λόγους που προαναφέραμε…

Άρα;

Άρα, ESM και ξερό ψωμί και ας λέει η κυβέρνηση ό,τι θέλει…

Στα χέρια των φίλων μας των Ευρωπαίων, όμως, τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα.

Πρώτα από όλα, υπάρχει το περίφημο «seniority clause», σύμφωνα με το οποίο τα δάνεια που θα πάρουμε από το ESM αναγνωρίζονται ως «ανώτερο χρέος» εκείνου που έχουμε ήδη εκδώσει στο διεθνές επενδυτικό κοινό και άρα χρέος η αποπληρωμή του οποίου «προηγείται» ('Ενα το κρατούμενο).

Μετά υπάρχει το άλλο το «ωραίο», που λέγεται «collective action clause» και μας υποχρεώνει να συμπεριλαμβάνουμε ρήτρα επιμερισμού του βάρους μΙας τυχόν αναδιάρθρωσης του όποιου νέου χρέους εκδώσουμε, μετά την ένταξή μας στον ESM και στους ιδιώτες επενδυτές, γεγονός που θα καταστήσει τα ελληνικά ομόλογα έως και αποκρουστικά για το διεθνές κοινό... (Δύο τα κρατούμενα).

Άρα, αν πούμε ότι σήμερα το ελληνικό χρέος ανέρχεται στα 340 δισ. ευρώ και ότι από αυτά αφαιρείται ολόκληρο το ποσό των 50 δισ. ευρώ που θέλει να εισπράξει η κυβέρνηση ως έσοδο των επομένων 3 - 5 ετών από τις αποκρατικοποιήσεις (αν και μιλάμε για ορίζοντα μόλις 17 μηνών) τότε μένουμε στα 290 δισ. ευρώ.

Εκ του ποσού αυτού, δε, τα 100 δισ. ευρώ εκ των 110 δισ. ευρώ του δανείου ΔΝΤ - Ε.Ε. -ΕΚΤ (τα 10 αφορούν στον τραπεζικό τομέα) θα λογιστούν, μην έχετε καμία αμφιβολία, ως «ανώτερο χρέος» που θα προσμετρηθεί στον ESM, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα υπόκειται σε «κούρεμα»… Αν και αυτό δεν είναι βέβαιο και αναμένεται να καθοριστεί.

Ποια θα είναι όμως η σχέση χρέους προς ΑΕΠ που τα «γεράκια» της κ. Μέρκελ θα θεωρήσουν ως ικανοποιητική, ώστε να διασφαλίσουν ότι «θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω»;

Θα είναι 100%; Θα είναι λιγότερο ή περισσότερο; Όπως και να έχει το πράγμα, δεν φαίνεται ότι θα το γλιτώσουμε το «κουρεματάκι» και βεβαίως ας ξεχάσουμε το 60% που προβλέπουν οι Συνθήκες για τη σχέση χρέους προς ΑΕΠ, διότι τότε πάμε σε άλλους λογαριασμούς…

Επειδή, δε, «η μπογιά» του φίλου μας του Ζαν-Κλοντ Τρισέ και του Όλι Ρεν, οι οποίοι είναι οι μόνοι που αντιστέκονται στη «λύση» αναδιάρθρωσης και κουρέματος, δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει, μήπως είναι καιρός ορισμένοι στην Αθήνα επιτέλους να ξυπνήσουν;

Μήπως είναι καιρός να δώσουν ουσιαστική ώθηση στην οικονομία απελευθερώνοντας πραγματικά, και όχι με ημίμετρα, τις αγορές εργασίας και υπηρεσιών;

Μήπως είναι καιρός να σταματήσει η κυβέρνηση να αντιπαλεύει τον εαυτόν της και να συνειδητοποιήσουν οι υπουργοί, που σήμερα προωθούν την «προσωπική τους ατζέντα», ότι δεν είναι ώρα για τέτοια παιχνίδια στην πλάτη του λαού και του κράτους;

Μήπως είναι καιρός να συλλογιστούμε ότι το 2010 το έλλειμμα ξεπέρασε τα 24 δισ. ευρώ, εκ των οποίων σχεδόν 15 δισ. ευρώ ήταν για τους τόκους του χρέους και τα 10 δισ. ευρώ ήταν πρωτογενές έλλειμμα του Δημοσίου, ήτοι περισσότερα έξοδα από έσοδα, ακριβώς επειδή, πρώτον, δεν προωθήθηκαν οι διαρθρωτικές αλλαγές και δεν μπορέσαμε να αυξήσουμε τον πλούτο που παράγουμε και, δεύτερον, το «σύστημα» του Δημοσίου (λέγε με σκληρό πυρήνα) κόλλησε και δεν μπόρεσε ούτε τη φοροδιαφυγή να πατάξει αλλά ούτε και να περιορίσει τις δαπάνες του;

Μόνος τρόπος για να αποφύγουμε τα χειρότερα είναι να κάνουμε -επιτέλους- πράξη τη «μασημένη τροφή» (λέγε με μνημόνιο) που μας έδωσαν το ΔΝΤ, η Ε.Ε. και η ΕΚΤ και όχι να υποστηρίζουμε ότι η «συνταγή» δεν βγαίνει και ότι «είναι λάθος».

Είναι λάθος, αν λάθος την εφαρμόσουμε, φίλτατοι, και εμείς δεν κάνουμε κάτι άλλο παρά να εφαρμόζουμε με ημίμετρα μία συνταγή που θα μπορούσε να μας σώσει και να οδηγήσει όχι μόνον στην επανεκκίνηση της οικονομίας αλλά και στην ομαλή επιστροφή μας στις διεθνείς αγορές…

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.