Και ευρώ να «βρέξει» στεγνοί θα μείνουμε…

Τα ελλείμματα μειώνονται με μέτρα προσαρμογής και τα χρέη με ανάπτυξη. Τι από αυτά τα δύο όμως, κάναμε έως τώρα; Τι δυνατότητες δίνουμε στις αγορές να αλλάξουν τη γνώμη τους σχετικά με το αξιόχρεό μας;

Δημοσιεύθηκε: 7 Απριλίου 2011 - 05:26

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Και ευρώ να «βρέξει» στεγνοί θα μείνουμε…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Τα ελλείμματα μειώνονται με μέτρα προσαρμογής και τα χρέη με ανάπτυξη. Σύμφωνοι.

Τι από αυτά τα δύο όμως, κάναμε πραγματικά έως τώρα;

Ακόμη και εάν σήμερα το πρωί «άνοιγαν οι ουρανοί» και έβρεχε ευρώ και χρυσές λίρες, και ως εκ «θαύματος» την επομένη ημέρα ήμασταν σε θέση να αποπληρώσουμε το σύνολο του ελληνικού δημόσιου χρέους, ύψους 340 δισ.ευρώ, τι ακριβώς θα είχαμε πετύχει, αν οι λόγοι για τη δημιουργία αυτού του χρέους παρέμεναν ακριβώς ως είχαν;

Θα έπαιρναν όλοι μια τεράστια «ανάσα» και οι απανταχού «Κασσάνδρες» θα σταματούσαν τα τροπάριά τους περί αναδιάρθρωσης, και ίσως να έφταναν στο σημείο να θέλουν όλοι να μας ξαναδανείσουν, αλλά από εκεί και πέρα;

Στις 26 Απριλίου, η φίλη μας η Eurostat αναμένεται να επιβεβαιώσει και επισήμως ότι για το 2010 χάσαμε το στόχο μείωσης του ελλείμματος στα 17 δισ.ευρώ, ή ως ποσοστού επί του ΑΕΠ στο επίπεδο του 9,6%, όπως προβλέπει η τελευταία αναθεώρηση του «μνημονίου» και ότι τελικά αυτό διαμορφώθηκε στο επίπεδο του 10,6% του ΑΕΠ ή κάπου εκεί…

Θέλετε τα φορομπηχτικά μέτρα που περιόρισαν την κατανάλωση, θέλετε η πιστωτική ασφυξία που βιώνει ο επιχειρηματικός κόσμος και τα νοικοκυριά εξαιτίας της αδυναμίας των τραπεζών, για τους όποιους λόγους, να ανοίξουν τη στρόφιγγα της πιστωτικής επέκτασης, θέλετε το «πάγωμα» πληρωμών προς προμηθευτές στη διάρκεια του 2010;

Όποιοι και να είναι οι λόγοι, τόσα βγάλαμε πέρυσι και αυτήν την ύφεση βίωσε η χώρα μας και όλοι εμείς.

Όμως τα κλάσματα έχουν αριθμητές και παρανομαστές.

Πέρα από την όποια αναθεώρηση του ελλείμματος του 2009 από την Eurostat, το 2010 πόσο πραγματικά μείωσε το δημοσιονομικό της έλλειμμα, η Ελλάδα;

Το κράτος, πόσο μείωσε τις δαπάνες του και πόσο αύξησε τα έσοδά του;

Η χώρα, πόσο «έζησε» με τον πλούτο που μπορούσε να παράξει ή με όσα είχε η «τσέπη» της και πόσο μείωσε την ανάγκη δανεισμού για λόγους βιοπορισμού;

Ακόμη, πόσο έδωσε την ευκαιρία στον εαυτόν της να δημιουργήσει περαιτέρω εισοδήματα, απελευθερώνοντας την οικονομία της από τα κρατικά και συντεχνιακά δεσμά;

Δυστυχώς, φίλτατοι, οι «ουρανοί» ανοίγουν μόνον στη Βίβλο και στα παραμύθια και πλέον αποτελεί επίσημη παραδοχή ότι «επιστροφή» μας στις διεθνείς αγορές πριν τα μέσα ή και το τέλος του 2012 δεν είναι πιθανή.

Από το 2013 και μετά το σκηνικό είναι στημένο.

«Ο κόσμος το’χει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι» ότι ενδεχόμενη ένταξή μας στο μόνιμο μηχανισμό διάσωσης (ESM) θα συνοδευτεί και από κάποιου είδους αναδιάρθρωση, αλλά και από την επισφράγιση της αδυναμίας μας να χρηματοδοτηθούμε ομαλά μέσω της έκδοσης ομολόγων, αφού ό,τι «χαρτιά» εκδίδουμε θα έχουν το διαβόητο «collective action clause» ήτοι τον επιμερισμό του βάρους μιας αναδιάρθρωσης και στους ιδιώτες επενδυτές.

Απομένουν, ουσιαστικά, μόλις 19-20 μήνες πραγματικού χρόνου και πολύ πιθανόν λιγότερο εάν αποφασιστεί να «λήξουν» τα πράγματα νωρίτερα, για να πείσουμε τις αγορές σχετικά με το αξιόχρεο της χώρας.

Με την κυβέρνηση να δίνει συχνά την εικόνα πεδίου μάχης, τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος να επιτίθενται στο οικονομικό επιτελείο για το πρόγραμμα προσαρμογής και την αντιπολίτευση να προωθεί τη δική της «ατζέντα», τι πιθανότητες επιτυχίας δίνετε εσείς σε αυτήν την προσπάθεια;

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.