Τράπεζες: Μην πυροβολείτε τον πιανίστα…

Οι τράπεζες είναι πάντα ο "εύκολος στόχος". Ενίοτε δίκαια, ενίοτε όχι. Ποια ήταν όμως η πραγματική συμβολή τους στην παρούσα κρίση και ποια, αντίστοιχα, για να εξέλθουμε από αυτήν;

Δημοσιεύθηκε: 6 Απριλίου 2011 - 07:49

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Δεν γνωρίζω πώς ακριβώς τα "έβλεπαν" τα πράγματα οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που ως αντιπολίτευση είχαν ανέβει στα "κεραμίδια", διαμαρτυρόμενοι για τις εγγυήσεις 28 δισ. ευρώ, που είχε δώσει η τότε κυβέρνηση Καραμανλή για την ενίσχυση της ρευστότητας του τραπεζικού συστήματος, όπως μας είπε χθες η κ. Νάντια Γιαννακοπούλου.

Αντίστοιχα, δεν μπορώ να γνωρίζω τι ακριβώς επιδιώκουν σήμερα, όταν εκφράζουν την αντίθεσή τους στην πρόθεση της νυν κυβέρνησης να χορηγήσει διά χειρός Γ. Παπακωνσταντίνου και νέες εγγυήσεις, ύψους 30 δισ. ευρώ, για τον ίδιο λόγο.

Αυτό που είμαι σε θέση να γνωρίζω, όμως, είναι ότι από την κρίση χρέους και από την οικονομική ύφεση δεν είναι δυνατόν να βγει η χώρα παρά μόνο εάν υπάρξει ανάκαμψη. Και ανάκαμψη δίχως λεφτά, όπως λέει ο λαός μας, "δεν γίνεται".

Για όποιον διερωτάται, δε, τι ακριβώς συνέβη με τα περίπου 60 δισ. ευρώ που έχουν δοθεί έως τώρα στον τραπεζικό τομέα από αμφότερες τις κυβερνήσεις, ή τι θα συμβεί με το νέο πακέτο αξίας 30 δισ. ευρώ, το ραπόρτο που έβγαλε χθες η Εθνική Τράπεζα το συνοψίζει το ζήτημα.

Το 2009 οι καταθέσεις μειώθηκαν κατά περίπου 10 δισ. ευρώ, το 2010 κατά ακόμη 40 δισ. ευρώ και φέτος η τάση συνεχίζεται και αναμένεται να μειώσει το αποταμίευμα κατά άλλα 19 δισ. ευρώ, ανεβάζοντας το σύνολο περίπου στα 69 δισ. ευρώ.

Αν τώρα στην εικόνα αυτήν προσμετρήσουμε το απόλυτο πάγωμα της διατραπεζικής αγοράς και το γεγονός ότι οι ελληνικές τράπεζες αντλούν ρευστότητα σχεδόν αποκλειστικά από την ΕΚΤ με "κουρεματάκι" άνω του 35% για τις εγγυήσεις που καταθέτουν, θα δούμε ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά.

Γιατί; Διότι πρακτικά μεταφράζουν τις εγγυήσεις ύψους 30 δισ. ευρώ που θα δώσει τώρα η κυβέρνηση σε ρευστότητα μόλις 19,5 δισ. ευρώ για το τραπεζικό σύστημα.

Γι' αυτό, βέβαια, δύσκολα μπορεί να ψέξει κανείς τις ίδιες τις τράπεζες. Οι απανωτές υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας και η μείωση του αξιόχρεου του κράτους, σε συνδυασμό με την "αυστηροποίηση" του καθεστώτος παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ, δίνουν την απάντηση…

Και όλα αυτά ενώ η αποταμίευση έχει καταρρεύσει, παραχωρώντας τη θέση της σε μείωση των καταθέσεων, είτε εξαιτίας της φυγής κεφαλαίων προς το εξωτερικό, είτε επειδή τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις τρώνε από τα έτοιμα.

Αν υπολογίσουμε δε και τον αυξανόμενο ρυθμό των μη εξυπηρετούμενων δανείων, καταναλωτικών, επιχειρηματικών, στεγαστικών ή άλλων, και συνεπακόλουθα τον βαθμό των επισφαλειών που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες, η εικόνα συμπληρώνεται…

Ο καθένας κάνει "κουμάντο" με τα λεφτά του έτσι όπως ο ίδιος πιστεύει και από αυτό εδώ το μετερίζι δεν είναι δουλειά μας να τον κρίνουμε. Όμως, είναι γεγονός ότι από το 2009 έως σήμερα το χαλί τραβήχτηκε κάτω από τα πόδια των τραπεζών και ότι, εάν πολλές από αυτές δεν είχαν ενισχυθεί από την Πολιτεία, η πορεία τους ίσως να ήταν σήμερα διαφορετική.

Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να μη δει τη συνεχιζόμενη άρνηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος να προχωρήσει σε κινήσεις ισχυροποίησής του μέσω συγχωνεύσεων ή και εξαγορών.

Όπως αντίστοιχα θα μπορούσε να αναζητήσει κανείς και τα αίτια της ύπαρξης, ενός τμήματος τουλάχιστον, του όγκου μη εξυπηρετούμενων δανείων και τον τρόπο με τον οποίο χορηγούνταν αυτά τα δάνεια στο παρελθόν.

Μπορεί οι ελληνικές τράπεζες να μην είχαν "τοξικά" στα χαρτοφυλάκιά τους, όμως ορισμένα "σάπια" τα είχαν…

Όμως, είπαμε, γι' αυτήν την κρίση πολλοί φταίνε και οι απαντήσεις δεν είναι ποτέ "απλές".

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.