Πόσο αφελές είναι να περιμένουμε «λύση»;

Πόσο αφελές είναι να περιμένουμε τη «λύση» από ανθρώπους και κόμματα που δημιούργησαν το «πρόβλημα»; Δυστυχώς, όμως, έτσι πρέπει να είναι, αφού οι «εναλλακτικές» δεν φαίνονται στον ορίζοντα...

Δημοσιεύθηκε: 5 Απριλίου 2011 - 07:50

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Πόσο αφελές είναι να περιμένουμε «λύση»;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τούτες τις δύσκολες ώρες που διανύει ο τόπος μας, είναι ιδιαίτερα ατυχές το γεγονός ότι είμαστε αντιμέτωποι όχι μόνον με την αδυναμία της κυβέρνησης Παπανδρέου να αντιπαρατεθεί με το κομματικό παρελθόν της και να αναλάβει το διαβόητο πολιτικό κόστος των μεταρρυθμίσεων, αλλά και με τον βαθύ λαϊκισμό της αξιωματικής αντιπολίτευσης του κ. Α. Σαμαρά.

Ενός ανθρώπου ο οποίος συστηματικά επιλέγει τον δρόμο της πόλωσης και της στείρας αντιπαράθεσης, χάριν κοντόφθαλμων κομματικών σκοπιμοτήτων, ακόμη και επί θέσεων που παραδοσιακά η παράταξή του πρεσβεύει.

Ποτέ άλλοτε στη μεταπολιτευτική Ιστορία του τόπου δεν διακυβεύτηκαν τόσα πολλά για τη χώρα και τους πολίτες της, και είναι βαθύτατα αποκαρδιωτικό να διαπιστώνει κανείς το έλλειμμα ηγεσίας που έχει σήμερα η Ελλάδα.

Αντίστοιχα, όμως, είναι βαθύτατα απογοητευτικό και το γεγονός ότι το εκλογικό σώμα της χώρας παραμένει εγκλωβισμένο στις επιλογές που του παρέχουν τα δύο κόμματα εξουσίας και οι παραφυάδες τους.

Η Αριστερά, εκ των πραγμάτων, δεν αποτελεί επιλογή.

Όχι μόνον διότι το ΚΚΕ είναι αξιοθαύμαστα συνεπές με αρχές που στέκουν ριζικά αντίθετες με τις θεμελιώδεις αξίες της Δύσης, αρνούμενο να διδαχθεί από την Ιστορία, αλλά και εξαιτίας του ολισθηρού δρόμου της ανυπακοής που ακολουθέί ο ΣΥΡΙΖΑ και η πολιτική του ηγεσία.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.

Ο διασυρμός του ακροτελεύτιου άρθρου του Συντάγματος, μέσω κινημάτων του τύπου «δεν πληρώνω», αφενός αποτελεί βάναυση προσβολή στην ιστορική μνήμη του προδικτατορικού «114» αλλά και της αντίστασης κατά της χούντας των Συνταγματαρχών και αφετέρου ανοίγει διάπλατες τις πόρτες μιας πιθανής κοινωνικής σύγκρουσης, στις φορτισμένες ημέρες που ζούμε.

Γεγονός που ακόμη και ιστορικά στελέχη της Αριστεράς επισημαίνουν.

Δεν διδάχθηκε τίποτε το πολιτικό προσωπικό της χώρας από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση και την εντυπωσιακή αποχή του εκλογικού σώματος από αυτήν;
Πόσο βραχεία είναι η μνήμη σε αυτόν τον τόπο;

Δεν αντιλαμβάνονται οι σημερινοί πολιτικοί ότι η μοίρα που επιφυλάσσει στον τόπο η πολιτική της στείρας αντιπαράθεσης και της όξυνσης θα είναι καταστροφική για όλους;

Είναι τυχαίο που απόψεις περί κυβέρνησης εκ τεχνοκρατών κερδίζουν συνεχώς έδαφος;

Ουδείς τρέφει αυταπάτες και ουδείς ζητά απόλυτη σύμπλευση ή συμπόρευση, από τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας.

Αυτό, ωστόσο, για το οποίο η παρούσα συγκυρία καλεί είναι η επίδειξη ενός ελάχιστου κλίματος συναίνεσης για την υπέρβαση των δεινών στα οποία υποβάλλεται σήμερα ο τόπος μας, με κύρια ευθύνη των δύο κομμάτων εξουσίας.

Αφού έφθασαν τη χώρα ως εδώ και αφού ο τόπος δυσκολεύεται να ανακαλύψει μια «εναλλακτική», οφείλουν να δώσουν τη λύση…

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.