Σύμφωνο για το ευρώ και άλλες μπούρδες…

Όχι μόνο μειωμένες αλλά μηδενικές είναι οι προσδοκίες από τη σύνοδο κορυφής της 24ης-25ης Μαρτίου. Είναι άραγε άξιο απορίας που τα spreads των ομολόγων της ευρωπεριφέρειας παραμένουν στα ύψη;

Δημοσιεύθηκε: 24 Μαρτίου 2011 - 07:48

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όχι μόνο μειωμένες αλλά μηδενικές είναι οι προσδοκίες από τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. που πραγματοποιείται σήμερα και αύριο στις Βρυξέλλες.

Με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) να έχει υπονομευθεί ευθέως από τη Γερμανία, μόλις μία ημέρα μετά τη συμφωνία του Eurogroup της Δευτέρας, και το ζήτημα της αύξησης της χρηματοδότησης του υφιστάμενου μηχανισμού "διάσωσης" να έχει ήδη παραπεμφθεί για τον Ιούνιο, τι μήνυμα καλούνται να λάβουν οι αγορές σχετικά με την αποφασιστικότητα της Ευρώπης να αντιμετωπίσει την τρέχουσα κρίση χρέους της ευρωζώνης;

Με την Πορτογαλία να βρίσκεται δίχως κυβέρνηση και μια ανάσα από την προσφυγή στον μηχανισμό διάσωσης (EFSF), τη Φινλανδία να δηλώνει ότι δεν μπορεί να υπογράψει τίποτε πριν από τις εκλογές της 17ης Απριλίου, τη Γερμανία να κάνει πίσω αφού συμφώνησε, εγείροντας ενστάσεις σχετικά με τον χρόνο καταβολής της συμμετοχής της και την Ιρλανδία να στυλώνει τα πόδια, πιθανότατα δικαίως, αρνούμενη να αυξήσει τη φορολογία των επιχειρήσεων, όπως της ζητά ο γαλλογερμανικός άξονας, για ποια αποφασιστικότητα μιλάμε;

Και όλα αυτά με τον επικεφαλής της ευρωζώνης, κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, να δηλώνει ότι "το σύμφωνο αυτό δεν προσφέρει καμία “προστιθέμενη αξία” σε σχέση με τα εργαλεία περί δημοσιονομικής πειθαρχίας που έχει ήδη η Ευρώπη", ωσάν αυτά να είχαν ήδη επιτύχει στην αποστολή τους...

Υπό το φως όλων αυτών, είναι άραγε άξιο απορίας που τα spreads των ομολόγων της ευρωπεριφέρειας παραμένουν στα ύψη;

Γιατί θα έπρεπε δηλαδή να μειωθούν για παράδειγμα τα spreads των ελληνικών ομολόγων, όταν οι πιθανοί αγοραστές τους, από το 2012 και μετά ή όποτε εν τέλει τολμήσουμε να βγούμε στις αγορές, γνωρίζουν ότι θα κληθούν να επωμιστούν ένα τμήμα μιας πιθανής αναδιάρθρωσης, βάσει της πρόβλεψης περί "συλλογικής ρήτρας ευθύνης" (collective action clause) που περιέχει το Σύμφωνο για το Ευρώ;

Γιατί θα έπρεπε καν να περάσει από το μυαλό αυτών των ανθρώπων το ενδεχόμενο τοποθετήσεων σε ελληνικά "χαρτιά", όταν δεν υπάρχει ούτε μία φωνή που να αποκλείει το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους;

Η Ευρώπη ήταν και παραμένει ένα συνονθύλευμα κρατών με εμφανώς χαλαρούς δεσμούς, ανίκανο να χαράξει ενιαία πολιτική σε ζητήματα είτε οικονομικής διακυβέρνησης, είτε άμυνας και διπλωματίας, όπως σειρά κρίσεων έχει καταδείξει, από το "μεταναστευτικό", έως την τρέχουσα της Λιβύης, στην οποία η Γαλλία πρωτοστατεί και η Γερμανία απέχει.

Το μόνο επιτυχημένο στοίχημά της έως τώρα ήταν το ευρώ και η νομισματική σταθερότητα που αυτό της προσέφερε.

Ήδη, όμως, δύο από τις χώρες που συμμετέχουν σε αυτό είναι "στην εντατική" και ακόμη μία στον προθάλαμό της εξαιτίας των αναγνωρισμένων λαθών που συνόδευσαν τη γέννησή του και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις οικονομικής ανισότητας μεταξύ των μελών του.

Αν όμως, οι Ευρωπαίοι αρνούνται να βρουν την άκρη, γιατί θα έπρεπε οι αγορές να τους την προσφέρουν;

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.