«Πετάει η ομάδα», κ. Παπανδρέου;

Η «ομπρέλα προστασίας» που αποφάσισε να μας δώσει η ευρωζώνη καθιστά πλέον τη μάχη για τη διάσωση της χώρας αμιγώς ελληνική υπόθεση. Χωρούν φαινόμενα κυβερνητικής κόπωσης ή ασυνεννοησίας;

Δημοσιεύθηκε: 14 Μαρτίου 2011 - 07:53

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μολονότι ούτε οι λεπτομέρειες ούτε οι ακριβείς όροι της απόφασης των «17» ηγετών της ευρωζώνης, βάσει της οποίας ο νυν και ο μελλοντικός ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης (EFSF-ESM) θα μπορούν να αγοράζουν απευθείας ομόλογα από τις εκδότριες χώρες, έχουν γίνει γνωστοί, είναι σαφές ότι η λήψη της σηματοδοτεί το τέλος μιας μακράς περιόδου αβεβαιότητας και πιθανότητα την αρχή του τέλους για την ελληνική κρίση χρέους.

Μια κρίση η οποία αποσοβείται όχι μόνον ως αποτέλεσμα της χρονικής επιμήκυνσης που λαμβάνει η αποπληρωμή του δανείου των 110 δισ. ευρώ και της βελτίωσης του επιτοκίου του κατά 100 μονάδες βάσης, διευκολύνοντας, κατά προέκταση, την εξυπηρέτηση του ελληνικού δημόσιου χρέους κατά την επομένη κρίσιμη τετραετία, αλλά κυριότερα από την παροχή της δυνατότητας νέας προσφυγής σε αυτόν τον μηχανισμό στήριξης, σε περίπτωση όπου οι πόρτες των αγορών παραμείνουν κλειστές για την Ελλάδα, αρνούμενες να αναχρηματοδοτήσουν το δημόσιο χρέος της με «λογικούς» όρους.

Η Ευρώπη, επιτέλους, αποφάσισε. Ακόμη και αν «της πήρε κάτι παραπάνω»…

Εμείς, όμως, θα μπορέσουμε να αποφασίσουμε;

Αν υπάρχει μια βεβαιότητα σε σχέση με την «ομπρέλα προστασίας» με την οποία αποφάσισε να μας καλύψει η Ευρώπη, προφυλασσόμενη βεβαίως και η ίδια από τα «απόνερα» της ελληνικής κρίσης, είναι ότι πλέον τα «πράγματα» στη χώρα μας θα πρέπει να αλλάξουν.

Και θα πρέπει να αλλάξουν κατά τρόπο δραστικό και μόνιμο, σε βαθμό που σήμερα δεν προβλέπεται από το υφιστάμενο «μνημόνιο», επί του οποίου στηρίζεται η μεταρρυθμιστική προσπάθεια της κυβέρνησης.

Το «πώς» περιγράφεται στο ίδιο το κείμενο συμπερασμάτων της συνόδου των ηγετών της ευρωζώνης.

Πρώτον, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις πρέπει όχι μόνον να συνεχιστούν αποφασιστικά, αλλά και να αυξηθεί η «δημιουργία ικανοτήτων για την εφαρμογή τους».

Δεύτερον, να ολοκληρωθεί «πλήρως και ταχέως το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ».

Τρίτον, να δημιουργηθεί «ένα αυστηρό και σταθερό δημοσιονομικό πλαίσιο με την ισχυρότερη δυνατή νομική βάση που θα πρέπει να αποφασισθεί από την ελληνική κυβέρνηση».

Με άλλα λόγια, έφθασε όχι μόνον η ώρα της νομικής ή ακόμη και συνταγματικής θεσμοθέτησης των «μηδενικών ελλειμμάτων» και του «φρένου χρέους», αλλά και η ώρα όπου θα τερματιστεί και μάλιστα κατά τρόπο ριζικό ο διαβόητος «σφικτός εναγκαλισμός» του κράτους στην ελληνική οικονομία.

Είμαστε σε θέση να «παραδώσουμε» όσα μας ζητούνται ως «αντάλλαγμα» για την αποτροπή ενδεχόμενης χρεοκοπίας;

Εάν την «πρώτη απάντηση» στο ερώτημα αυτό αποτελεί ο αποκλεισμός του ενδεχόμενου ανασχηματισμού της κυβέρνησης, στον οποίο προχώρησε χθες ο φίλτατος κ. Γ. Παπανδρέου, τότε τα πράγματα είναι μάλλον θολά.

Διότι, ακόμη και εάν οι ανασχηματισμοί δεν προαναγγέλλονται, το βάρος της προώθησης ενός τόσο μεγαλόπνοου σχεδίου για την αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της χώρας δεν θα έπρεπε να αποτελεί το αντικείμενο μιας κυβέρνησης τα μέλη της οποίας είτε δεν συμφωνούν με τα κύρια σημεία αυτού του σχεδίου είτε δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους για την υλοποίησή του…

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.