Το ευρώ ολάκερο και ο σκύλος χορτάτος;

Εάν κάποιος δεν πείθεται, τότε θα πρέπει ή να ενισχύσεις τα επιχειρήματά σου ή να τα παρατήσεις. Στην προσπάθεια της ευρωζώνης να πείσει τις αγορές για τη φερεγγυότητά της η 2η επιλογή δεν αποτελεί λύση.

Δημοσιεύθηκε: 6 Δεκεμβρίου 2010 - 07:53

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν κάποιος δεν πείθεται από αυτά που του λες ή από αυτά που κάνεις για να τον πείσεις, τότε προφανώς θα πρέπει είτε να αλλάξεις τακτική και να ενισχύσεις τα επιχειρήματά σου είτε να τα παρατήσεις.

Στην προσπάθεια της ευρωζώνης να πείσει τις διεθνείς αγορές για τη φερεγγυότητά της, η δεύτερη επιλογή δεν αποτελεί λύση.

Είναι, απλώς, εκτός συζητήσεως.

Αυτό θα πει σήμερα, με λίγα λόγια, ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος-Καν, προς τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης, σύμφωνα με έγγραφο του ΔΝΤ που αποκάλυψε χθες το ειδησεογραφικό πρακτορείο Ρόιτερ.

Σύμφωνα με το έγγραφο αυτό, ο Στρος-Καν θα ζητήσει από τα μέλη του Eurogroup, πρώτον, να αυξήσουν τα διαθέσιμα κεφάλαια του υφιστάμενου μηχανισμού στήριξης για τις χώρες-μέλη της ευρωζώνης, ύψους 750 δισ. ευρώ σήμερα, και δεύτερον, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να εντείνει τις παρεμβάσεις της στην ανοικτή αγορά ομολόγων ώστε να αποκατασταθεί η σταθερότητα του συστήματος και να μειωθούν οι επιτοκιακές ψαλίδες τις οποίες παρουσιάζουν τα ομόλογα κρατών της λεγόμενης «περιφέρειας» έναντι των αντίστοιχων γερμανικών.

Θα τονίσει δε την προθυμία του ΔΝΤ να αυξήσει και αυτό το αναλογικό του μερίδιο συμμετοχής στον μηχανισμό στήριξης.

Κοντολογίς, θα πει κυρίως στον παλαιό και καλό μας Γερμανό φίλο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αλλά και στους ομολόγους του, ότι το «φάρμακο» θα πρέπει να χορηγηθεί στις αγορές σε μεγαλύτερη ποσότητα και σε πιο συχνές δόσεις, ώστε ο ασθενής να «επανέλθει» και η κρίση να μη μεταδοθεί από την Ελλάδα και την Ιρλανδία στην υπόλοιπη ευρωζώνη.

Στη μάχη που θα δώσει σήμερα στις Βρυξέλλες ο φίλτατος Στρος-Καν θα έχει σύμμαχό τον υπουργό Οικονομικών του Βελγίου, Ντιντιέ Ρέιντερς, ο οποίος είπε το Σάββατο ακριβώς το ίδιο πράγμα και μάλιστα τόνισε ότι, αφού η ευρωζώνη ούτως ή άλλως προσανατολίζεται στην αύξηση των σχετικών κεφαλαίων στον υπό δημιουργία μόνιμο μηχανισμό στήριξης των μελών της που θα ισχύσει από το 2013, γιατί να περιμένει έως τότε και να μην το πράξει αμέσως ώστε να καταστήσει σαφή την αποφασιστικότητά της έναντι των αγορών;

Αντίστοιχα, στο «πλευρό» του Στρος-Καν εμφανίζεται να έχει ήδη ταχθεί ο φίλτατος Ζαν-Κλοντ Τρισέ, διοικητής της ΕΚΤ, ο οποίος με δηλώσεις του την Παρασκευή υπαινίχθη ακριβώς αυτό.

Ότι, δηλαδή, για να είναι αποτελεσματικός και πειστικός αυτός ο μηχανισμός στήριξης πρέπει να έχει και τα απαραίτητα κονδύλια. Κάτι που είχε σπεύσει να αποδείξει, έμπρακτα, προχωρώντας σε μαζικές αγορές ομολόγων, κυρίως ιρλανδικών, πορτογαλικών και ελληνικών, τις προηγούμενες ημέρες, γεγονός που βοήθησε στην αποκλιμάκωση των spreads.

Αντίθετα, ο φίλτατος Στρος-Καν θα βρει «απέναντί» του, ως γνωστόν, κυρίως τους Γερμανούς και δευτερευόντως τους Γάλλους, οι οποίοι με τη «συμφωνιούλα» που έκαναν στα μέσα Οκτωβρίου στην Ντοβίλ, σχετικά με τη συμμετοχή ιδιωτών στην ανάληψη μέρους του κόστους διάσωσης κρατών-μελών της ευρωζώνης που τυχόν χρεοκοπήσουν, συνέβαλαν στην περαιτέρω αποσταθεροποίηση των αγορών.

Τα πράγματα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα μέτρα που μπορούν να ληφθούν αμέσως, είναι τόσο απλά...

Θέλει η ευρωζώνη να φανεί πειστική; Τον δρόμο τον γνωρίζει…

Τώρα σε ό,τι αφορά τη μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση του ζητήματος, κατά πρώτον τα κράτη-μέλη με δημοσιονομικά προβλήματα, και κατ' επέκταση με προβλήματα χρέους και ομαλής πρόσβασης στις αγορές, ήδη προωθούν προγράμματα προσαρμογής, σκληρά και αποτελεσματικά, για τη μείωση των ελλειμμάτων τους.

Οι λαοί της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και βεβαίως της Ισπανίας το γνωρίζουν αυτό καλά και μπορούν να το βεβαιώσουν…

Κατά δεύτερον, την οδό της έκδοσης ευρωομολόγων την έχουν ήδη «ρίξει στο τραπέζι» τόσο ο φίλτατος κ. Γ. Παπανδρέου όσο και ο ίδιος ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος μάλιστα είναι υπέρμαχος και της ενιαίας δημοσιονομικής διακυβέρνησης, δείχνοντας έτσι τον δρόμο για την οριστική επίλυση των ζητημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η ευρωζώνη.

Βέβαια, και πάλι, αντίθετοι είναι Γερμανοί και Γάλλοι, οι οποίοι όμως απορρίπτουν και κάθε ιδέα διαλύσεως της ευρωζώνης, υπονοώντας ότι θέλουν «και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο».

Γίνεται όμως αυτό;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.