Ποτέ μη λες ποτέ, Ζαν-Κλοντ…

Για να βρεθεί λύση πρόσκαιρα με την έκδοση ευρωομολόγου και μακροπρόθεσμα με τη θέσπιση ενιαίας οικονομικής διακυβέρνησης, τα πράγματα πρέπει να πάνε μάλλον χειρότερα. Είναι, βλέπετε, και η κ. Μέρκελ…

Δημοσιεύθηκε: 1 Δεκεμβρίου 2010 - 07:47

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Δίκην νέου Τζέιμς Μποντ, ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, «το όνομά μου είναι Τρισέ. Ζαν-Κλοντ Τρισέ», έσωσε χθες την παρτίδα βάζοντας επισήμως στο τραπέζι το μόνο θέμα «ανάθεμα» μέχρι τώρα για τον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. και ειδικά για τη φίλη μας Άνγκελα Μέρκελ.

Ακόμη και αν οι «πόρτες» δεν άνοιξαν διάπλατα, η λέξη «ευρωομόλογο» ακούστηκε από τα χείλη του φίλτατου Ζαν-Κλοντ, στο τέλος μιας μακράς και δραματικής για την ευρωζώνη ημέρας, στη διάρκεια της οποίας το ευρώ κατακρημνίστηκε στην ισοτιμία του 1,3037 δολ. ΗΠΑ και η κρίση των ομολόγων επεκτάθηκε από τη λεγόμενη «περιφέρεια» σε χώρες όπως η Ιταλία ή ακόμη και το Βέλγιο, οδηγώντας τα spreads των ομολόγων τους σε επίπεδα-ρεκόρ έναντι των αντίστοιχων γερμανικών.

Την ίδια ώρα όπου οι αγορές φαίνεται να έχουν προεξοφλήσει τόσο το «αν» όσο και το «πότε» σε ό,τι αφορά τη χρεοκοπία της χώρας μας αλλά και της Ιρλανδίας και βλέπουν ως τα επόμενα θύματα των ορέξεών τους την Πορτογαλία και την Ισπανία, ο σοφός άνθρωπος που κρατά τα ηνία της ΕΚΤ είπε χθες δύο τινά, απευθυνόμενος κυρίως προς τους πολιτικούς της Γηραιάς Ηπείρου: πρώτον, «μη μιλάτε πολύ» και, δεύτερον, «χρειάζεται διαύγεια, διαύγεια, διαύγεια».

Για την ακρίβεια, με το γνωστό διπλωματικό φλέγμα της ΕΚΤ, είπε ότι «η προφορική πειθαρχία είναι καίριας σημασίας», καθώς και ότι «χρειαζόμαστε διαύγεια, διαύγεια, διαύγεια», κάτι που στην κοινή καθομιλουμένη οι φίλοι μας πολιτικοί όφειλαν να αντιληφθούν ως «προσέξτε πριν ανοίξετε το στόμα σας όταν απευθύνεστε προς τις αγορές, διότι συχνά αυτές καταλαβαίνουν ό,τι επιθυμούν και, δεύτερον, κάντε τους κανόνες του παιχνιδιού τόσο απλούς ώστε ακόμη και μια αγέλη, στη συμπεριφορά της οποίας συχνά προσομοιάζουν οι αγορές, να είναι σε θέση να τους κατανοήσει».

Αμέσως μετά αναφέρθηκε στο ευρωομόλογο. Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Με αντίστοιχα φλεγματώδη τρόπο σημείωσε: «Ποτέ δεν θα έπρεπε να λες ποτέ, αλλά δεν είναι κάτι που πιστεύαμε ότι ήταν απαραίτητα δόκιμο», που στη γλώσσα του Τρισέ πιθανότατα σημαίνει «έχουμε αρχίσει να το σκεπτόμαστε το ρημάδι… το ευρωομόλογο».

Το ζήτημα είναι, βέβαια, κατά πόσον θα αρχίσουν να το σκέπτονται και προς Βερολίνο μεριά, όπου η περί των αγορών «αντίληψη» εμφανίζεται εσχάτως κάπως θαμπή.

Ίσως μάλιστα εδώ που έφθασαν τα πράγματα, με την ευρωζώνη να βιώνει τη χειρότερη κρίση της μόλις τη δεύτερη ημέρα μετά τη «διάσωση» ενός ακόμη μέλους της, της Ιρλανδίας, αλλά και την παροχή ικανού χρόνου στην επίσης «διασωθείσα» Ελλάδα να αποπληρώσει τα χρέη της κατά τρόπο ομαλό, να ήταν χρησιμότερο η κρίση να μεταλλαχθεί σε αδιέξοδο.

Κατά προτίμηση, δε, το αδιέξοδο αυτό να αφορά άμεσα και στις γερμανικές τράπεζες.

Μέχρι τώρα, τόσο στην περίπτωση της ελληνικής κρίσης χρέους, την προηγούμενη άνοιξη, όσο και σε αυτήν της Ιρλανδίας, που κορυφώθηκε την προηγουμένη εβδομάδα, η καλή μας φίλη η κ. Μέρκελ εμφανίστηκε να μην «καταλαβαίνει» παρά μόνον την ύστατη ώρα.

Εάν μια κρίση αντίστοιχη κτυπήσει την πόρτα του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης, την οποία ήδη περιτριγυρίζει, και οι γερμανικές τράπεζες δουν ότι έχουν γεμάτα τα σεντούκια τους από στοιχεία ενεργητικού των εμπλεκομένων χωρών, τότε, και μόνον τότε, ίσως η φιλτάτη Άνγκελα αφυπνιστεί στα μηνύματα του Ζαν-Κλοντ και αναφωνήσει «ναι στο ευρωομόλογο»…

Αλλά μέχρι τότε, κρίση και πάλι κρίση.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.