Χρειάζεται να εφεύρουμε ξανά τον τροχό;

Ο συνδυασμός υψηλής φορολογίας, υψηλών εισφορών κοινωνικής ασφάλισης και γραφειοκρατίας αποτελεί τον καλύτερο δρόμο για να χάσει μια χώρα την ανταγωνιστικότητά της. Είναι τόσο δύσκολο να το δούμε αυτό;

Δημοσιεύθηκε: 24 Νοεμβρίου 2010 - 07:53

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν υπάρχει ένα σημείο στο οποίο δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει κανείς με την υπουργό Εργασίας κ. Λούκα Κατσέλη, εξ όσων δημόσια διατύπωσε με το πρόσφατο άρθρο της στην εφημερίδα «Το Βήμα», αυτό ασφαλώς αφορά στην ανάλυσή της σχετικά με τους λόγους για τους οποίους η χώρα μας έχασε την ανταγωνιστικότητά της.

Μολονότι ευθύνες ασφαλώς μπορούν να αποδοθούν στους Έλληνες πολιτικούς και προφανώς και στην ιδία, καθώς δεν διατελεί για πρώτη φορά υπουργός, σχετικά με την απουσία λήψης μέτρων για την εξάλειψη των αιτίων ύπαρξης αυτού του φαινομένου, η «καρδιά» των επιχειρημάτων της παραμένει απολύτως ορθή.

Ο συνδυασμός υψηλής φορολογίας, υψηλών εισφορών κοινωνικής ασφάλισης και γραφειοκρατίας αποτελεί τον καλύτερο δρόμο για να χάσει μια χώρα την ανταγωνιστικότητά της και να περιθωριοποιήσει τις επιχειρήσεις της, όχι μόνον στην παγκοσμιοποιημένη αγορά αλλά και στην εγχώρια.

Σε ό,τι αφορά την υψηλή φορολογία και τον καταστροφικό ρόλο που αυτή διαδραματίζει στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, η μάχη που δίνουν οι φίλοι Ιρλανδοί για τη διατήρηση του χαμηλού φορολογικού συντελεστή του 12,5% μιλά από μόνη της και αλίμονο σε κράτη όπως η Ελλάδα, που είναι αναγκασμένα να διατηρούν υψηλούς συντελεστές εξαιτίας του υπερτροφικού δημόσιου τομέα τους.

Σε ό,τι αφορά τη γραφειοκρατία, όπως θέλει και το άσμα, «τα λόγια είναι περιττά».

Όμως, όσον αφορά στο κόστος των ασφαλιστικών εισφορών, ακόμη και στην πατρίδα μας, πολλά θα μπορούσαν να γίνουν, δίχως αναγκαστικά να «επανεφεύρουμε τον τροχό».

Θα μπορούσαμε, για παράδειγμα, να θυμηθούμε τον περίφημο «τρίτο πυλώνα».
Την ιδιωτική ασφάλιση.

Γιατί να υποχρεώνονται οι Έλληνες εργαζόμενοι και εργοδότες να καταβάλλουν ένα τόσο υψηλό κόστος ασφαλιστικών εισφορών σε αντάλλαγμα για ένα τόσο χαμηλής ανταποδοτικότητας σύστημα δημόσιας υγείας και συνταξιοδότησης, όταν θα μπορούσαν να καρπωθούν σαφώς σημαντικότερα οφέλη από την κάλυψή τους μέσω του ιδιωτικού ασφαλιστικού τομέα;

Γιατί το κόστος απασχόλησης να διαμορφώνεται στα σημερινά απαγορευτικά επίπεδα και οι ελληνικές επιχειρήσεις να χάνουν το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα, όταν ο Έλληνας θα μπορούσε να απολαμβάνει υψηλές παροχές υγείας αλλά και συνταξιοδότησης ασφαλιζόμενος σε μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία;

Η συζήτηση γύρω από το θέμα της ιδιωτικής ασφάλισης στην Ελλάδα είναι παλιά και οι λύσεις που ακόμη προτείνονται στη χώρα μας ήδη εφαρμόζονται στον λοιπό δυτικό κόσμο, σε κράτη όπως η Βρετανία, όπου ο κάθε ιδιώτης μπορεί να προστρέξει στις υπηρεσίες των ασφαλιστικών εταιριών για την κάλυψή του από πλευράς τόσο υγείας όσο και σύνταξης.

Η υποχρέωσή του για την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών στο δημόσιο σύστημα ίσως δεν έχει εξαλειφθεί πλήρως, αλλά παραμένει ως ποσοστό των συνολικών ασφαλιστικών δαπανών του σε επίπεδα σημαντικά χαμηλότερα των αντίστοιχων ελληνικών και ασφαλώς δεν επιβαρύνεται σε ανάλογο βαθμό, όπως στην Ελλάδα, το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων.

Ούτως ή άλλως, μεγάλη μερίδα συμπατριωτών μας, πέραν των ασφαλιστικών εισφορών που καταβάλλει, είναι αναγκασμένη να πληρώνει, και μάλιστα δίχως τα συνολικά ποσά να εκπίπτουν του φορολογητέου εισοδήματός της, και για τη ιδιωτική της ασφάλιση, κρίνοντας το δημόσιο σύστημα ως ανεπαρκές.

Γιατί, λοιπόν, δεν το «ξαναβλέπουμε» το θέμα, παρά κρυβόμαστε πίσω από κινδυνολογικές συζητήσεις σχετικά με το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της μιας ή της άλλης ασφαλιστικής εταιρίας;

Αν το κράτος έκανε πραγματικά καλά τη δουλειά του και επόπτευε τη λειτουργία του ασφαλιστικού τομέα στην Ελλάδα, ως όφειλε, τα κρούσματα αυτά ίσως να μην υπήρχαν.

Όμως, δεν νομίζετε ότι ακόμη και αυτή η συζήτηση περιττεύει σε εποχές κατά τις οποίες τον «πρώτο λόγο» στις χρεοκοπίες έχουν τα κράτη;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.