Τις έκανε η Ελλάδα τις επιλογές της;

Τα πάντα στη ζωή αφορούν, ως γνωστόν, σε επιλογές. Λάθος ή σωστές. Στην Ελλάδα, όπως αποδείχθηκε, κάναμε για χρόνια τις λάθος επιλογές. Τώρα που φαίνεται ότι κάναμε τη σωστή, θα πάμε «πίσω»;

Δημοσιεύθηκε: 25 Οκτωβρίου 2010 - 07:57

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ακόμη και εάν, ο μη γένοιτο, το ήμισυ των Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων εξαφανιζόταν από προσώπου γης αύριο, ώστε να μη χρειαζόταν καν η καταβολή αποζημιώσεων απόλυσης, και εάν ταυτοχρόνως «ως διά μαγείας» το ήμισυ του αριθμού όσων φοροδιαφεύγουν πειθόταν να σπεύσει στις οικείες εφορίες για να δηλώσει όσα, χρόνια τώρα, αποκρύπτει, τότε και μόνον τότε ίσως υπήρχε μια πιθανότητα να επαληθευτεί η εκτίμηση του φίλτατου κ. Α. Σαμαρά, προέδρου της Ν.Δ., ότι είναι δυνατή η εξάλειψη του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας εντός δεκαοκτάμηνου.

Για την ακρίβεια, αν γίνονταν τα παραπάνω, ίσως θα ήταν δυνατόν να επισπεύσουμε το σχετικό διάστημα σε μόλις ένα εξάμηνο…

Αλλά, είπαμε. Αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας.

Όπως ακριβώς στην ίδια σφαίρα ανήκει και ο ισχυρισμός του φίλτατου Αντώνη ότι η χώρα μας θα μπορούσε να είχε αρπάξει τα λεφτά όταν της τα έδιναν, καρπούμενη το σύνολο των προσφερόμενων ποσών στις δημοπρασίες ομολόγων που διενήργησε έως τον προηγούμενο Μάρτιο.

Ακόμη και εάν το είχε πράξει, πρώτον, είναι αμφίβολο ότι όσοι είχαν συμμετάσχει στη σχετική δημοπρασία θα εμφανίζονταν και κατά την ημερομηνία εκκαθάρισης για να καταβάλουν το σχετικό αντίτιμο και δεύτερον, η χώρα μας θα ήταν αντιμέτωπη με σειρά αγωγών για εξαπάτηση του επενδυτικού κοινού, αφού άλλα θα τους είχαμε «ζητήσει» και άλλα θα τους είχαμε «πάρει», μέσω των δημοπρασιών αυτών…

Όμως, για να μην ξεχνιόμαστε και για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, και ο ισχυρισμός του αντιστοίχως φίλτατου κ. Θ. Πάγκαλου ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε» ανήκει στην ίδια σφαίρα…

Όχι, φίλτατε Θεόδωρε. Προφανώς δεν «τα φάγαμε» όλοι μαζί.

Εάν δε αντιστοιχεί στο ευρύ κοινωνικό σύνολο ένα μερίδιο ευθύνης για το πώς φθάσαμε μέχρι εδώ, αυτό προφανώς συμπεριλαμβάνει όσους ωφελήθηκαν από το λεγόμενο «πελατειακό σύστημα» για να εξασφαλίσουν μια θέση στον δημόσιο τομέα, όπως λέγεις, κυριότερα όμως αφορά στην απουσία επιλογών.

Επιλογών που έπρεπε να κάνει κανείς ενώπιον της κάλπης, επιλογών που έπρεπε να κάνει οσάκις η εφορία του έθετε το δίλημμα της περαίωσης, αποκαλώντας τον ταυτόχρονα ψεύτη ή κλέφτη, επιλογών που του έθετε το κράτος ακόμη και για την ίδια του τη ζωή, όσες φορές ο νοσοκομειακός γιατρός απαιτούσε «φακελάκι» για να του βρει κρεβάτι στην εντατική ή για να κάνει την εγχείρηση.

Πώς να πάει ο δύσμοιρος ο Έλληνας «κόντρα στο ρεύμα», που έλεγε και ο Πρόεδρος Μάο, σύντροφε Θεόδωρε;

Όλα στη ζωή μια επιλογή είναι και εμείς χρόνια τώρα κάνουμε προφανώς τις λάθος επιλογές, αναδεικνύοντας στην εξουσία τους ανθρώπους που είναι οι πραγματικοί υπαίτιοι της σημερινής κατάστασης της χώρας.

Αυτή ήταν όμως η «παλέτα» των διαθέσιμων επιλογών και ο ψηφοφόρος, καλώς ή κακώς, ήταν και παραμένει δέσμιος της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού της χώρας.

Διότι, βεβαίως, τα άκρα ουδέποτε αποτέλεσαν ή αποτελούν σήμερα μια βιώσιμη λύση.

Έτσι, λοιπόν, όταν ο φίλτατος Αντώνης καταφέρεται εναντίον του μνημονίου που υπέγραψε ο φίλτατος Γιώργος με την τρόικα ΔΝΤ - Ε.Ε. -ΕΚΤ, καλό θα ήταν να θυμάται ότι την ευθύνη για τα σημερινά δεινά μας δεν τη φέρει αυτό το κομμάτι χαρτί ή οι άνθρωποι που το υπέγραψαν, αλλά όσοι μας οδήγησαν στην κατάσταση να εκλιπαρούμε τους εταίρους μας για δανεικά.

Από το ένα ή το άλλο κόμμα «εξουσίας».

Αυτό δε που έχουμε σήμερα μπροστά μας ως χώρα, αντί να το αναθεματίζουμε και να το ξορκίζουμε δίκην του «τρισκατάρατου», καλό θα ήταν να θυμόμαστε ότι αποτελεί την εφαρμογή όσων επί δεκαετίες οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν το θάρρος ή την τόλμη να πράξουν, μολονότι γνώριζαν ότι όφειλαν να το κάνουν πραγματικότητα.

Τι δεν χρειαζόταν ή δεν εξακολουθεί να χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα;

Δεν χρειάζεται μικρότερο δημόσιο τομέα;
Πόσες δεκαετίες το υποστηρίζει αυτό το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας;
Αν δεν απατώμαι, τουλάχιστον δύο…

Δεν χρειάζεται ριζικές μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, στην Υγεία, στη Δικαιοσύνη, ή στη λειτουργία της ίδιας της κρατικής μηχανής, όπως η συντελούμενη σήμερα στους ΟΤΑ;

Αμφότερα τα κόμματα δεν υπόσχονται μέτρα προς την κατεύθυνση αυτή για αντίστοιχο χρονικό διάστημα;

Δεν χρειάζεται πραγματικό άνοιγμα των αγορών και κατάργηση των «κλειστών επαγγελμάτων»;

Η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού δεν αποτελούσε «δέσμευση» αμφοτέρων των κομμάτων επί δεκαετίες, αλλά ουδέποτε πραγματικά έγινε, ώστε να διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του συστήματος;

Το σύνολο, σχεδόν, των προβλέψεων του μνημονίου αποτελεί τη δέσμη πολιτικών που δεκαετίες τώρα όφειλαν να έχουν εφαρμόσει οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις.

Ας το εφαρμόσουμε, λοιπόν, διότι τότε ίσως ξαναβρούμε τον χαμένο δρόμο προς την ανάπτυξη, που όλοι μας επιζητούμε, και ας αφήσουμε όλα τα λοιπά περί «ψευτοδιλημμάτων»…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.