Πού μας οδηγεί η «περπατησιά» μας;

Εάν θέλουμε να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας στο εξωτερικό, γιατί επιμένουμε να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος; Γιατί επιμένουμε να περπατάμε περισσότερο από ό,τι μας επιτρέπει η «περπατησιά» μας;

Δημοσιεύθηκε: 20 Οκτωβρίου 2010 - 07:57

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν το στοίχημα που έβαλε πέρυσι τον Νοέμβριο η κυβέρνηση Παπανδρέου, ανακοινώνοντας στους Ευρωπαίους εταίρους μας ότι τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία είναι αναληθή ή εν τέλει ανακριβή, αφορούσε στην ανάκτηση της αξιοπιστίας μας απέναντί τους, τότε οι αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις των στοιχείων περί ελλείμματος και χρέους τι ακριβώς τους δείχνουν;

Τελικά, εάν είναι να συνεχίσουμε να είμαστε "το μαύρο πρόβατο" της Ευρώπης, γιατί πρέπει ταυτόχρονα να γίνουμε και το εξιλαστήριο θύμα;

Παρά τις ευγενείς προσπάθειες που κατέβαλε χθες ο φίλτατος Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, επικεφαλής του Eurogroup, να "διασκεδάσει τις εντυπώσεις" των αγορών, λέγοντας ότι η επικείμενη ανοδική αναθεώρηση της δημοσιονομικής εικόνας της Ελλάδας δεν οφείλεται σε δικά της ολισθήματα, αλλά σε "μια επανακατηγοριοποίηση που έκανε η Eurostat", είναι μάλλον βέβαιον ότι δεν έπεισε.

Ακόμη και εάν υποθέσουμε ότι τμήμα της αναθεώρησης, το ακριβές μέγεθος της οποίας δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί, οφείλεται πράγματι σε αλλαγή της μεθοδολογίας βάσει της οποίας εκπονούνται τα στοιχεία αυτά από τη Eurostat, τότε τι θα έπρεπε να εικάσουμε σχετικά με την τήρηση αυτών των κανόνων από την ελληνική κυβέρνηση, η οποία αναμφίβολα γνώριζε τις όποιες αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο η Eurostat μετρά το έλλειμμα ή το χρέος μιας χώρας;

Άγνοια, απουσία βούλησης, αδυναμία ή αναποτελεσματικότητα την απέτρεψαν από το να κάνει τους λογαριασμούς της σωστά;

Τι θα έπρεπε να εικάσουμε σχετικά με τη μη προσμέτρηση των κάθε λογής χρεών των ΔΕΚΟ, των ΟΤΑ, των δημόσιων νοσοκομείων, των ασφαλιστικών ταμείων ή των εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου που έχουν καταπέσει, στις συνολικές υποχρεώσεις της χώρας μας για το αντίστοιχο έτος ή και συνολικά;

Ενδεικτική της αδιαφάνειας ή εν τέλει της ανεπάρκειας που χαρακτηρίζει τα ελληνικά δημόσια οικονομικά είναι και η χθεσινή αποκάλυψη του απερχόμενου προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων ΙΚΑ, κ. Β. Κόκκαλη, σύμφωνα με τον οποίο η "μαύρη τρύπα" του ΙΚΑ ανέρχεται στο ποσόν των 19 δισ. ευρώ.

Από αυτά τα 19 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τον ίδιο, ποσό 9 δισ. ευρώ αφορά στις οφειλές του Δημοσίου, 6 δισ. ευρώ στις οφειλές των επιχειρήσεων, ενώ η εισφοροδιαφυγή υπολογίζεται περί τα 4 δισ. ευρώ.

Με άλλα λόγια, τι μας είπε ο κ. Κόκκαλης;

Πρώτον, ότι μία από τις κυριότερες αιτίες που τα ασφαλιστικά ταμεία σήμερα πάσχουν είναι η αναξιοπιστία του ίδιου του ελληνικού δημοσίου, το οποίο για οποιονδήποτε λόγο δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του.

Δεύτερον, ότι εάν είχαν τηρηθεί αυτές οι υποχρεώσεις το δημόσιο χρέος θα ήταν κατά 9 δισ. ευρώ υψηλότερο.

Τρίτον, ότι εάν η διοίκηση του ΙΚΑ, δηλαδή οι εκπρόσωποι του ελληνικού δημοσίου σε αυτό το ασφαλιστικό ταμείο ήσαν αποτελεσματικότεροι στην προσπάθεια πάταξης της εισφοροδιαφυγής, η "μαύρη τρύπα" του ταμείου ίσως ήταν μικρότερη.

Τέλος, ο φίλτατος κ. Κόκκαλης μας είπε, βεβαίως, και κάτι που όλοι γνωρίζουμε.

Ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε δραματική ύφεση και ότι ούτε ο ιδιωτικός τομέας είναι σε θέση να καταβάλει ήδη βεβαιωθείσες ασφαλιστικές εισφορές, εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας.

Η πορεία της ανάκτησης της αξιοπιστίας της χώρας, έναντι τόσο των κοινοτικών μας εταίρων όσο και των διεθνών αγορών, δεν διέρχεται μόνον διαμέσου της ορθής και επακριβούς τήρησης των δημοσιονομικών στοιχείων, βάσει των εκάστοτε κανόνων.

Κυριότερα, διέρχεται διαμέσου της επίδειξης εντιμότητας εκ μέρους της ελληνικής Πολιτείας έναντι των κάθε λογής υποχρεώσεών της, είτε αυτές αφορούν σε επιδοτήσεις ή παροχή εγγυήσεων σε ΔΕΚΟ ή σε ασφαλιστικά ταμεία, ώστε αφενός το "πρόβλημα" να μη μετατίθεται από το ένα έτος στο επόμενο και αφετέρου να είναι δυνατή η απεικόνισή του και άρα της συνολικής εικόνας στα δημόσια οικονομικά της χώρας.

Τώρα, εάν "η τσέπη μας" δεν φθάνει έως εκεί, ίσως θα έπρεπε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε μάλλον σοβαρότερα το ενδεχόμενο να μειωθούν αυτές οι "υποχρεώσεις", όπως και το συνολικό εύρος του κράτους, κατά τρόπο ριζικό.

Όμως, τότε ας μην υποστηρίζουμε ότι δεν θα ληφθούν "νέα μέτρα", αφού "μέτρο" είναι και η κατάργηση δημοσίων οργανισμών και των θέσεων εργασίας όσων απασχολούνται σε αυτούς…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.