Λύση Γιούνκερ στο "ελληνικό πρόβλημα"

Ποιο ήταν το κοινό στο οποίο απηύθυνε τις πρόσφατες αποκαλύψεις του ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ; Τίνος τη γνώμη προσπαθούσε να επηρεάσει και γιατί; Εκείνων που δεν θέλουν να χάσουν τη δουλειά τους…

Δημοσιεύθηκε: 11 Οκτωβρίου 2010 - 07:53

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τι ακριβώς είναι σημαντικότερο;

Να βρούμε αν ο κ. Κ. Σημίτης ή ο κ. Κ. Καραμανλής ήταν ο Έλληνας πρωθυπουργός που παραδέχθηκε προς τον φίλτατο κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ότι "κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα" ή να δούμε σε τι ακριβώς αποσκοπεί ο πρόεδρος του Eurogroup όταν δηλώνει ότι η Γαλλία και η Γερμανία γνώριζαν το "ελληνικό πρόβλημα" και επέλεξαν να το "θάψουν κάτω από το χαλί" ώστε να συνεχίσουν τις πωλήσεις των προϊόντων τους προς τη χώρα μας;

"Συμπαθής" και προφανώς ενδιαφέρουσα, για λόγους όμως κυρίως μικροπολιτικούς αν όχι ιστορικούς, αφού ουδείς εκ των δύο κρατά πλέον τα ηνία της χώρας, η προσπάθεια εντοπισμού εκείνου που ομολόγησε κάτι που οι περισσότεροι Έλληνες ήδη γνωρίζουν και αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.

Σαφώς σημαντικότερη όμως η ομολογία του ίδιου του κ. Γιούνκερ ότι το ελληνικό πρόβλημα ήταν χρόνια γνωστό από τους κυριότερους κοινοτικούς μας εταίρους, ήτοι τη Γερμανία και τη Γαλλία, καθώς στόχος του μηνύματός του ήταν η κοινή γνώμη αυτών των δύο κρατών.

Το μήνυμα του επικεφαλής της ευρωζώνης αφορούσε σε μια σαφώς πολιτική προσπάθεια μετάλλαξης της κυρίαρχης άποψης των απλών Γάλλων και Γερμανών πολιτών σε σχέση με τη χώρα μας.

"Η Ελλάδα δεν είναι μόνο το άτακτο παιδί της ευρωζώνης. Είναι μια χώρα η οποία μας βοήθησε και μας βοηθά αγοράζοντας τα προϊόντα μας", διαβάζει κανείς "ανάμεσα" στις δηλώσεις του φίλτατου κ. Γιούνκερ.

Είχε δίκιο; Προφανώς.

Μπορεί τα απόλυτα μεγέθη μας να μην είναι συγκλονιστικά σε σχέση με εκείνα των βασικών οικονομιών των κρατών-μελών της ευρωζώνης, βοηθούν όμως καταλυτικά στην ύπαρξη εμπορικού πλεονάσματος και κατά προέκταση στην αύξησης της απασχόλησης, κυρίως στη Γερμανία αλλά βεβαίως και στη Γαλλία.

Γιατί όμως είναι σημαντικό να αλλάξει αυτήν την ώρα η γερμανική και η γαλλική κοινή γνώμη σε σχέση με τη χώρα μας;

Γιατί πρέπει ο επικεφαλής του Eurogroup να κάνει σήμερα τους Γάλλους και τους Γερμανούς πολίτες να δεχθούν ότι το επίπεδο της απασχόλησης ή μάλλον της ανεργίας στη χώρα τους εξαρτάται από την ύπαρξη ή μη δημοσιονομικών ελλειμμάτων σε χώρες όπως η Ελλάδα;

Η απάντηση ήρθε χθες από τον φίλτατο κ. Μπίνι Σμάγκι, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο οποίος μίλησε ευθέως για επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής του δανείου που λαμβάνει η Ελλάδα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Εξέλιξη που θεωρείται κυρίαρχης σημασίας για την αντιμετώπιση του ζητήματος εξυπηρέτησης και αποπληρωμής του ευρύτερου ελληνικού χρέους, ακόμη και εάν αποκτήσουμε εκ νέου πρόσβαση στις αγορές την επόμενη διετία, όπως προβλέπει ο φίλτατος κ. Γ. Παπακωνσταντίνου.

Περίπου έναν μήνα μετά την επισήμανση του στελέχους του ΔΝΤ στην τρόικα, ότι "η Ελλάδα δεν θα αφεθεί μόνη της" στην προσπάθεια αντιμετώπισης της παρούσας κρίσης της, στέλεχος της ίδιας της ΕΚΤ επιβεβαιώνει εμμέσως πλην σαφώς, πρώτον, ότι δεν υπάρχει αντίρρηση ως προς αυτό και, δεύτερον, ότι ίσως ο δρόμος να είναι ανοιχτός για την υιοθέτηση αντίστοιχης "λύσης" και για το λοιπό σκέλος του δανείου, που αφορά στην ΕΚΤ και στην Ε.Ε.

Δεν το είπε, σαφώς όμως το εννοούσε όταν έκανε λόγο για "στάνταρτ διαδικασία, η οποία έχει εφαρμοστεί με πολλούς τρόπους (σ.σ.: κατά το παρελθόν), βάσει της οποίας το ΔΝΤ μετατρέπει βραχυπρόθεσμα προγράμματα (σ.σ.: αποπληρωμής) σε μακροπρόθεσμα"…

Η λήψη όμως μιας αντίστοιχης απόφασης εκ μέρους της ευρωζώνης, η οποία ούτε "στάνταρτ" διαδικασία έχει αλλά ούτε το "έχει ξανακάνει" στο παρελθόν, θα ήταν αμιγώς πολιτική.

Θα ήταν, δηλαδή, μια απόφαση που τόσο η κ. Μέρκελ όσο και ο κ. Σαρκοζί θα μπορούσαν ευκολότερα να λάβουν εάν ήξεραν ότι η κοινή γνώμη στις πατρίδες τους είναι με το μέρος της Ελλάδας και ότι δεν συνεχίζει να τη βλέπει ως το "μαύρο πρόβατο" της ευρωζώνης…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.