Μύθοι, αναλύσεις και ομόλογα σκουπίδια

Αυτό που κάποτε ονομάζαμε αγορά ελληνικών ομολόγων έχει εδώ και καιρό "κατεβάσει ρολά". Η επαναλειτουργία της ίσως είναι ο προφανής στόχος, αλλά η παρακολούθησή της σήμερα μοιάζει άτοπη. Γιατί, άραγε;

Δημοσιεύθηκε: 30 Σεπτεμβρίου 2010 - 07:54

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων έπιασαν διπλή κορυφή, περίπου στο 12%, και δεν φαίνεται ότι θα ανέβουν άλλο, δίχως όμως και να δείχνουν ότι θα πέσουν σημαντικά χαμηλότερα από το 10,8%, όπου διαπραγματεύονται σήμερα.

Τάδε έφη "αναλυταράς" του τμήματος διαχείρισης κεφαλαίων διεθνούς τράπεζας, τεχνική ανάλυση του οποίου επί της πορείας των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων είδε το φως της δημοσιότητας χθες, μέσω ειδησεογραφικού πρακτορείου.

Σύμφωνα με τον φίλτατο, λοιπόν, οι αποδόσεις (yields) των ελληνικών ομολόγων έπιασαν κορυφή στο 12,465% στις 7 Μαΐου καθώς κορυφωνόταν και η ελληνική κρίση, υποχώρησαν στο επίπεδο του 6,302% στις 10 Μαΐου μετά τη συμφωνία των ηγετών της Ε.Ε. για το χρηματοδοτικό πακέτο διάσωσης και σκαρφάλωσαν ξανά στο 11,816% στις 7 Σεπτεμβρίου, σχηματίζοντας έτσι διπλή κορυφή στο σχετικό διάγραμμα τεχνικής ανάλυσης, που αποτελεί ένδειξη ανάσχεσης τυχόν περαιτέρω ανοδικής τους πορείας.

Αντίστοιχα, όπως εκτιμά ο φίλτατος, βραχυπρόθεσμα οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων αναμένεται να κυμανθούν πέριξ του επιπέδου του 10,807%, όπου έκλεισαν τις συναλλαγές της Τρίτης.

Σύμφωνα τώρα με άλλη ανάλυση ξένης τράπεζας, που επίσης είδε χθες το φως της δημοσιότητας, τα ελληνικά, τα ιρλανδικά και τα πορτογαλικά ομόλογα δεν συμπεριφέρονται πλέον ως κρατικά ομόλογα, αφού έχουν απωλέσει τα χαρακτηριστικά των ομολόγων του Δημοσίου, που παραδοσιακά είναι η ποιότητα, η ασφάλεια, η ρευστότητα και η επενδυτική "βαρεμάρα", καθώς το κοινό που συναλλάσσεται επ’ αυτών έχει ριζικά αλλάξει, από τους παραδοσιακούς θεσμικούς επενδυτές σε όσους προσδοκούν το γρήγορο κέρδος μέσω των υψηλών αποδόσεων.

Σύμφωνοι. Όμορφα μας τα λένε τόσο ο φίλτατος αναλυταράς, και καλά κάνει, ο άνθρωπος, και το αναλύει και τεχνικά το πράγμα, όσο και η ξένη τράπεζα.

Μας λένε όμως μισές αλήθειες.

Σήμερα, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, αυτό που ονομάζουμε "αγορά ελληνικών ομολόγων" ουσιαστικά δεν λειτουργεί.

Οι τζίροι είναι πενιχροί, η επιτοκιακή ψαλίδα των ελληνικών δεκαετών τίτλων με τους αντίστοιχους γερμανικούς παραμένει κοντά στις 870 μονάδες βάσης και το τελικό αποτέλεσμα είναι επί της ουσίας στρεβλό, καθώς η αγορά δεν διαθέτει το απαραίτητο συναλλακτικό βάθος.

Δεν λειτουργεί δε για δύο λόγους:

Πρώτον, επειδή με τα καμώματά μας κλείσαμε μόνοι μας τις πόρτες της και, δεύτερον, διότι οι φίλτατοι οίκοι αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας S&P, Fitch και Moody’s έχουν χαρακτηρίσει τα ομόλογά μας junk, ήτοι σκουπίδια, και πάλι με μερίδιο ευθύνης δικό μας…

Από το σημείο αυτό και μετά είναι τουλάχιστον άτοπο να μιλάμε για "αγορά ελληνικών ομολόγων" αλλά και να παρακολουθούμε την πορεία των spreads ή των CDSs παρά μόνον για ακαδημαϊκούς λόγους.

Με άλλα λόγια, σε αυτό που κάποτε ονομαζόταν αγορά ελληνικών ομολόγων πλέον δεν συμμετέχουν παρά με ελάχιστες εξαιρέσεις οι παραδοσιακοί παίκτες που την αποτελούσαν, ήτοι συνταξιοδοτικά ταμεία, διεθνείς τράπεζες, επενδυτικά funds του εξωτερικού, καθώς "ξεφόρτωσαν" το μεγαλύτερο μέρος των θέσεών τους, μετά τις αλλεπάλληλες υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής μας ικανότητας.

Οι άνθρωποι αυτοί λειτουργούν βάσει συγκεκριμένων καταστατικών κανόνων και αδυνατούν να διατηρούν τοποθετήσεις σε ομόλογα χαμηλής πιστοληπτικής διαβάθμισης, όπως τα δικά μας.

Τόσο απλά.

Ακόμη και εάν κάνουμε ένα παράτολμο νοητικό άλμα και υποθέσουμε ότι ένα μεγάλο πιστωτικό ίδρυμα του εξωτερικού είχε την πρόθεση να αγοράσει το σύνολο του ελληνικού χρέους μέσω της super έκδοσης που θα έλυνε όλα μας τα προβλήματα, δεν θα μπορούσε να το πράξει εξαιτίας των κανόνων που ορίζουν τη λειτουργία τέτοιων ιδρυμάτων και τα υποχρεώνουν να αγοράζουν τίτλους αξιολόγησης "Α" και υψηλότερα.

Θα πείτε, ίσως, προς τι και διά τι όλος αυτός ο θόρυβος με τις αγορές και τη δημοσιονομική εξυγίανσή μας, τότε;

Ο δρόμος της δημοσιονομικής κάθαρσης που ακολουθεί η χώρα μας μπορεί να μην είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά είναι ο μόνος που μπορούμε να ακολουθήσουμε, ώστε η Ελλάδα να επιστρέψει κάποια στιγμή σε συνθήκες κοινωνικής ομαλότητας, οικονομικής ανάπτυξης και προόδου.

Πρόκειται για έναν δρόμο ο οποίος καλώς ή κακώς διέρχεται διαμέσου των διεθνών αγορών χρήματος, οι οποίες αφήνουν σήμερα μόνον μία χαραμάδα διόδου για την Ελλάδα, με τη μορφή των εντόκων γραμματίων τρίμηνης διάρκειας, που εξακολουθούμε να εκδίδουμε σε σχετικά ανεκτά επίπεδα επιτοκίων και πάντως χαμηλότερα του 5% που μας χρεώνει η τρόικα ΔΝΤ - Ε.Ε. - ΕΚΤ για το δάνειο των 110 δισ. ευρώ.

Είναι ο μόνος δρόμος που μπορούμε να ακολουθήσουμε, αν και η δημιουργία ενός "ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης", περί του οποίου πολλά έχουν λεχθεί από κοινοτικά χείλη, ίσως δημιουργούσε και ένα παράπλευρο μονοπάτι για την επάνοδό μας στις αγορές…

Αυτό όμως είναι μια άλλη και εντελώς διαφορετική "ιστορία"…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.