«Έξυπνες λύσεις» για ανάσα στην αγορά

Η αποκατάσταση του οικονομικού κλίματος και της δημοσιονομικής εικόνας της χώρας περνά αναμφίβολα μέσω της επανόδου στην ανάπτυξη. Αρκεί να εκμεταλλευθούμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.

Δημοσιεύθηκε: 1 Σεπτεμβρίου 2010 - 07:51

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ένας καλός μου φίλος, βαθύς γνώστης των αγορών και εκ φύσεως αισιόδοξος άνθρωπος, επιλέγει πάντα να βλέπει το ποτήρι «μισογεμάτο» παρά «μισοάδειο».

Είναι η φύση του ή η «πάστα» του έτσι, όπως λέει ο λαός μας.

Είναι όμως και η ικανότητά του να συνοδεύει τη ρεαλιστική ανάγκη επιβίωσης, που όλοι μας συμμεριζόμαστε, με αντίστοιχα ρεαλιστική αισιοδοξία και πράξη, σχετικά με όσα συμβαίνουν γύρω του.

Δίχως αμφιβολία, η επιστροφή της χώρας μας σε καλύτερες ημέρες δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί μόνον με μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής και μάλιστα κυρίως εισπρακτικού χαρακτήρα.

Ούτε βεβαίως είναι δυνατόν να διαγραφούν μέσα σε μια νύκτα οι δεκαετίες των δημοσιονομικών και οικονομικών ατοπημάτων που διέπραξαν όσοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Η αποκατάσταση όμως τόσο του οικονομικού κλίματος όσο και της δημοσιονομικής εικόνας της χώρας περνά αναμφίβολα διά μέσου της επανόδου στην αναπτυξιακή οδό, κάτι που μπορεί να συμβεί νωρίτερα από ό,τι υπολογίζει το οικονομικό επιτελείο, υπό τον όρο της ουσιαστικής εκμετάλλευσης των όποιων συγκριτικών πλεονεκτημάτων εμφανίζει ακόμη η Ελλάδα.

Σε μια χώρα η οποία αντλεί ποσοστό της τάξης του 18% - 20% του πλούτου της από έναν και μόνον τομέα, τον Τουρισμό, είναι εγκληματικό να μην καταβάλλονται στοχευμένες προσπάθειες για την ενδυνάμωση των όρων λειτουργίας του τομέα αυτού και άρα τη μεγιστοποίηση του αποτελέσματός του και των εσόδων που αυτός συνεπάγεται για τον προϋπολογισμό.

Αντίστοιχα, σε μια χώρα όπου τα χρέη του ΟΣΕ και των τεσσάρων άλλων μεγάλων ΔΕΚΟ (ΕΘΕΛ, ΗΣΑΠ, ΗΛΠΑΠ και ΟΑΣΑ) αντιστοιχούν σε 12,5 δισ. ευρώ ή περίπου 5,5% του ΑΕΠ και στην ουσία εκμηδενίζουν την προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής, είναι αδιανόητο να συνεχίζεται ανεξέλεγκτη η ελλειμματική λειτουργία τους, που μόνον για εφέτος αντιστοιχεί σε 1,26 δισ. ευρώ ή 0,54% του ΑΕΠ.

Αντίθετα, εάν απαγορευόταν ο δανεισμός των ζημιογόνων ΔΕΚΟ και μειώνονταν φερ’ ειπείν κατά 50% οι υπερωρίες και τα επιδόματα εξοικονομώντας ποσό της τάξης των 300 εκατ. ευρώ, ώστε να «απελευθερωθούν» δημόσια κονδύλια και να διοχετευθούν για την κατασκευή μόνον τριών μαρινών σε ισάριθμα ελληνικά νησιά και στη συνέχεια να πωληθούν ή να ενοικιαστούν από ιδιώτες, ωφελημένοι θα ήταν όλοι.

Οι τουριστικές επιχειρήσεις θα είχαν περισσότερα έσοδα, το κράτος θα εισέπραττε περισσότερους φόρους και η απασχόληση θα έπαιρνε μια τονωτική ένεση.

Βέβαια από αυτήν την εξίσωση απουσιάζει μια λεπτομέρεια.
Οι μαρίνες ή οι ξένοι τουρίστες δεν έχουν ψήφο…

Ίσως όμως εδώ που φθάσαμε να μην επιτρέπονται πλέον τέτοιοι προβληματισμοί.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.