Κρατώντας τη χώρα στο παρελθόν

Είναι αδιανόητο σε καιρό βαριάς οικονομικής ύφεσης, η οποία στο τέλος του έτους ενδέχεται να οδηγήσει στη μείωση του ΑΕΠ έως και 3,2% - 4%, οι τιμές να παρουσιάζουν ευθέως ανοδική πορεία.

Δημοσιεύθηκε: 5 Αυγούστου 2010 - 07:50

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ακόμη και εάν η χώρα μας δεν είχε μπει στην περιπέτεια όπου βρίσκεται σήμερα, ακόμη και εάν η Κομισιόν ή η τρόικα ΔΝΤ - Ε.Ε. - ΕΚΤ δεν ασκούσαν πιέσεις προς αυτήν την κατεύθυνση, συνδέοντας εμμέσως πλην σαφώς το άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων με την τρίτη δόση του δανείου που λαμβάνει η Ελλάδα, εμείς οι ίδιοι θα έπρεπε να βγούμε και να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα με την υπόθεση αυτή.

Σήμερα η Ελλάδα είναι "πρωταθλήτρια" της ευρωζώνης στην ακρίβεια, με τον πληθωρισμό να κινείται σταθερά πάνω από το 5% τους μήνες Μάιο και Ιούνιο, ενώ ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 1,6%.

Το γεγονός αυτό οφείλεται ασφαλώς σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση των έμμεσων και άμεσων φόρων, αλλά κυριότερα οφείλεται στην απουσία ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και στη συνεχιζόμενη επικράτηση νοοτροπιών που μιλούν για "ελάχιστο κόστος αμοιβής" σε σειρά "κλειστών" επαγγελμάτων.

Μιλούν δηλαδή για μια συνεχιζόμενη "δυσκαμψία" ή εν τέλει για ανελαστικότητα του συστήματος να ανταποκριθεί στους νόμους της ζήτησης και της προσφοράς.

Είναι αδιανόητο σε καιρό βαριάς οικονομικής ύφεσης, η οποία στο τέλος του έτους ενδέχεται να οδηγήσει στη μείωση του ΑΕΠ έως και 3,2% - 4%, οι τιμές που πληρώνει ο τελικός καταναλωτής όχι μόνο να μη μειώνονται αλλά αντίθετα να παρουσιάζουν ευθέως ανοδική πορεία.

Πρόκειται για ένα φαινόμενο που καταδεικνύει, πέραν πάσης αμφιβολίας, τον στρεβλό τρόπο με τον οποίο λειτουργεί σήμερα η ελληνική οικονομία και αντικατοπτρίζει ένα σημαντικό αίτιο υστέρησης της αναπτυξιακής της διαδικασίας.

Η ακρίβεια που συνεπάγεται η διατήρηση της οικονομίας σε κατάσταση ομηρίας από τα λεγόμενα "κλειστά επαγγέλματα" ή την απουσία ανταγωνισμού σε τομείς όπως η ενέργεια δεν γονατίζει μόνο το ευρύ καταναλωτικό κοινό, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, οι οποίοι ούτως ή άλλως επωμίζονται το κύριο βάρος της κρίσης.

Κυριότερα, επιδρά κατά τρόπο καταλυτικά αρνητικό στη λειτουργία του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας και στερεί θέσεις εργασίας, εντείνοντας και μεγεθύνοντας έτσι τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης σε ολόκληρη την κοινωνία.

Πρόκειται, με λίγα λόγια, για μια πρόδηλη κοινωνική αδικία.

Εάν, έστω και για μια στιγμή, ήταν δυνατόν οι συντεχνίες και οι συνδικαλιστές του τόπου μας να αναλογιστούν τη ζημία που επιφέρουν στη χώρα και στο κοινωνικό σύνολο, με τη συστηματική προσκόλλησή τους σε νοοτροπίες άλλων εποχών, ίσως πρώτοι οι ίδιοι να ζητούσαν τον τερματισμό αυτής της στρεβλής κατάστασης.

Πρόκειται όμως για μια ελπίδα υπεράνω προσδοκιών…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.