Διπλό το ελληνικό στοίχημα με τις αγορές

Μόνον ως ευσεβής πόθος μπορεί να ερμηνευτεί η εκτίμηση που διετύπωσε χθες ο φίλτατος Γ. Παπακωνσταντίνου, ότι η Ελλάδα μπορεί να επιστρέψει στις αγορές, υπό ομαλές συνθήκες, εντός του 2011.

Δημοσιεύθηκε: 15 Ιουλίου 2010 - 07:51

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Διπλό το ελληνικό στοίχημα με τις αγορές

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μόνον ως ευσεβής πόθος μπορεί να ερμηνευτεί η εκτίμηση που διετύπωσε χθες ο φίλτατος υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ότι η Ελλάδα μπορεί να επιστρέψει στις αγορές, υπό ομαλές συνθήκες, ακόμη και εντός του 2011.

Ασφαλώς! Τι καλύτερο και ποιος δεν θα το ήθελε;

Γίνεται όμως;

Παρά την επιτυχή έκβαση της πρόσφατης δημοπρασίας για την έκδοση εντόκων του Δημοσίου, ας μην ξεχνάμε ούτε ποιος τα αγόρασε, αλλά ούτε και τη διάρκεια των γραμματίων αυτών…

Αν δεν ήταν έτσι, γιατί περιορίστηκε η έκδοση σε εξάμηνα, ενώ αναβλήθηκε η αντίστοιχη προγραμματισμένη για τα διάρκειας ενός έτους;

Απλούστατα, διότι αφενός το ενδιαφέρον για μεγαλύτερες διάρκειες ήταν αμφίβολο και αφετέρου το επιτόκιο θα ήταν σημαντικά υψηλότερο του 5% που πληρώνουμε στην τρόικα για τη χρηματοδότηση την οποία ήδη μας παρέχει…

Μολονότι στην παραπάνω δημοπρασία συμμετείχαν και δέκα ξένες τράπεζες, όπως επανειλημμένα τονίστηκε από τα χείλη των αρμοδίων, βασικοί αγοραστές των ΕΓΕΔ ήταν και παραμένουν τα εγχώρια πιστωτικά ιδρύματα, τα οποία με τη βοήθεια της ΕΚΤ απλώς «ανακυκλώνουν» το χρέος.

Ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας, φερ’ ειπείν άνω της διετίας, εξακολουθούν να έχουν yields της τάξης του 10% ή και μεγαλύτερα και άρα καθιστούν απαγορευτική την πρόσβαση στις αγορές.

Τώρα, θα πείτε, βέβαια, ότι το ημερολόγιο δεν «γράφει» ακόμη 2011 και ότι έως τότε ίσως το κλίμα να έχει αλλάξει στις διεθνείς αγορές για την Ελλάδα.

Ασφαλώς και όλοι το ευχόμαστε.

Γίνεται όμως;

Με τη χώρα να κατέχει ακόμη τη δεύτερη θέση στον παγκόσμιο χάρτη των κρατών με τη μεγαλύτερη πιθανότητα χρεοκοπίας, μάλλον «χλομό» είναι το ενδεχόμενο να αλλάξει η εικόνα τόσο σύντομα...

Σύμφωνοι.

Η μείωση του ελλείμματος της κεντρικής κυβέρνησης για την περίοδο που διανύουμε υπήρξε μεγαλύτερη του προβλεπομένου ή του αναμενομένου και εξέπληξε θετικά τους πάντες, όμως ας μην ξεχνάμε ότι βασίστηκε σχεδόν αμιγώς σε μέτρα ταμειακού χαρακτήρα και κυριότερα σε περιορισμό των δαπανών, λειτουργικών αλλά και από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.

Πλέον, το βάρος για τη συνέχιση της καλής πορείας πέφτει στα έσοδα, ήτοι στην πρόσφατη νέα αύξηση του ΦΠΑ στο 23%, στο ειδικό τέλος των ακινήτων (ΕΤΑΚ), στην αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης και στην έκτακτη εισφορά των κερδοφόρων επιχειρήσεων.

Με την ύφεση που παρουσιάζει η ελληνική οικονομία να κυμαίνεται από -2,5% έως -4% του ΑΕΠ, αλλά και την αγορά να μαστίζεται από τερατώδη απουσία ρευστότητας, πόσο πιθανό είναι να συγκεντρωθούν τα απαραίτητα έσοδα;

Μόνη ουσιαστική ελπίδα για τον φίλτατο κ. Παπακωνσταντίνου και φυσικά όλους εμάς για τη ριζική αλλαγή του κλίματος στις διεθνείς αγορές είναι η εμπέδωση του αισθήματος ότι η Ελλάδα πραγματικά αλλάζει, και αλλαγή πραγματική μπορεί να επιτευχθεί μόνον μέσω των διαρθρωτικών αλλαγών.

Ναι. Φορολογικό και ασφαλιστικό ήσαν προς τη σωστή κατεύθυνση.

Όμως απομένουν πολλά, όπως όλοι γνωρίζουμε, τόσο σε ό,τι αφορά το άνοιγμα των αγορών και των κλειστών επαγγελμάτων όσο και για την τόνωση της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα.

Μπορούν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο φίλτατος κ. Παπακωνσταντίνου να επαναφέρουν τη χώρα σε τροχιά οικονομικής ανάκαμψης εν μέσω ενός προγράμματος λιτότητας;

Μπορούν να κάνουν την Ελλάδα να «λάμψει» στον ευρωπαϊκό χάρτη ως το παράδειγμα προς μίμηση και όχι ως το παράδειγμα προς αποφυγή, που είναι σήμερα;

Αν απαντήσετε στο ερώτημα αυτό, έχετε και την απάντηση στο ερώτημα εάν μπορούμε να επιστρέψουμε στις αγορές το 2011…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.