Τα "βρόμικα όπλα" κατά του ευρώ

Είναι τυχαίο ότι, ενώ οι ΗΠΑ και η Βρετανία αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα τουλάχιστον αντίστοιχα εκείνων των PIIGS, αυτά έρχονται συστηματικά σε δεύτερη μοίρα έναντι εκείνων της ευρωζώνης;

Δημοσιεύθηκε: 12 Ιουλίου 2010 - 07:50

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και καλή εβδομάδα!

Πάντα κάτι είναι. Πάντα κάτι "ανακαλύπτουν" ή εφευρίσκουν.

Στην αρχή ήταν η Ελλάδα και τα δημοσιονομικά της προβλήματα.

Ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα τους έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψουν το χρέος και το έλλειμμα της χώρας, που έως τότε επέλεγαν να αγνοούν.

Στη συνέχεια ήταν ο κίνδυνος "μετάστασης" της κρίσης στις λοιπές χώρες της ευρωπαϊκής "περιφέρειας", όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία ή και η Ιταλία, τις οποίες "ευσχήμως" ονόμασαν με το ακρωνύμιο PIIGS, που ως γνωστόν ηχεί στην αγγλική του εκδοχή ως τα "γουρούνια" της ευρωζώνης.

Όταν τα ζητήματα αυτά "αποκλιμακώθηκαν", τουλάχιστον πρόσκαιρα, μέσω των διαφόρων πακέτων και μηχανισμών "στήριξης", που παρά τις γερμανικές κωλυσιεργίες οι "16" δημιούργησαν, και ήρθε επιτέλους η ώρα της δημοσιονομικής εξυγίανσης, τόσο για την Ελλάδα όσο και για σειρά άλλων κρατών-μελών της ζώνης του ευρώ, οι διάφοροι "σοφοί" των αγορών άρχισαν να υποστηρίζουν ότι τα προγράμματα λιτότητας που προωθούνται θα ανακόψουν την πορεία ανάπτυξης της ευρωζώνης και την έξοδό της από την κρίση.

Από κοντά ήρθαν και τα προβλήματα ρευστότητας που θα είχαν οι ευρωπαϊκές τράπεζες σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του χρέους μιας ή και περισσότερων εκ των παραπάνω κρατών-μελών της ευρωζώνης, ενώ δεν έλειψαν και οι αναφορές περί προβλημάτων είτε στις σχέσεις Γερμανίας - Γαλλίας, των δύο κυριότερων εταίρων της ευρωζώνης, είτε μεταξύ Γερμανών τραπεζιτών και της ΕΚΤ σχετικά με τα προγράμματα αγοράς κρατικού χρέους που προωθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Η τελευταία ανακάλυψη, δε, έχει να κάνει με τη διάσπαση της ευρωζώνης και τα οφέλη που θα είχαν τα κράτη-μέλη της εάν υιοθετούσαν εκ νέου τα εθνικά τους νομίσματα, την οποία δημοσιοποίησαν τόσο η λονδρέζικη "Capital Economics" όσο και η επίσης βρετανική "Cabinet Economics" μόλις το Σαββατοκύριακο.

Βέβαια, δεν έλειψαν και οι φωνές διαφόρων "γκουρού" όπως ο κ. Σόρος ή άλλων όπως ο φίλτατος κ. Π. Κρούγκμαν, ο οποίος συχνά-πυκνά υποστηρίζει ότι θα μπορούσαν μία ή δύο χώρες, με πρώτη και καλύτερη τη δική μας, να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη.

Με άλλα λόγια, στάχτη και μπούλμπερη.

Προφανώς και μια νομισματική ένωση δίχως κεντρικό δημοσιονομικό έλεγχο ή εποπτεία, όπως η ευρωζώνη, είναι "ανοιχτή" σε προβλήματα.

Προφανώς, οι εθνικές κυβερνήσεις των κρατών-μελών της επέλεξαν να θυσιάσουν τη δημοσιονομική τους ευταξία και να αυξήσουν τα ελλείμματά τους, ώστε να αντιμετωπίσουν τη χρηματοπιστωτική κρίση που τους εξήγαγαν τα τραπεζικά συστήματα των ΗΠΑ και της Βρετανίας, αλλά και την ύφεση που την ακολούθησε.

Όμως, είναι τυχαίο ότι, ενώ οι ΗΠΑ και η Βρετανία αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα αντίστοιχα ή και μεγαλύτερα εκείνων των PIIGS, αυτά αποσιωπώνται ή εν τέλει έρχονται συστηματικά σε δεύτερη μοίρα έναντι εκείνων της ευρωζώνης;

Είναι τυχαίο ότι τα πυρά σχεδόν σύσσωμου του αγγλοσαξονικού Τύπου στρέφονται κατά των προβλημάτων του ευρώ, ενώ τα ίδια μέσα εμφανίζονται περίπου να αδιαφορούν για τα αντίστοιχα ζητήματα των ΗΠΑ και της Βρετανίας;

Είναι σαφές ότι υπάρχουν ανάγκες χρηματοδότησης τόσο του αμερικανικού χρέους όσο και του βρετανικού, τα οποία διογκώθηκαν υπέρμετρα για την αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης, όπως αντίστοιχα σαφές είναι ότι το τελευταίο εξάμηνο ο δρόμος στρώνεται κυρίως για την εξυπηρέτηση των αναγκών αυτών και όχι εκείνων της ευρωζώνης.

Πρέπει, όμως, τουλάχιστον να τηρούνται τα προσχήματα.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.