Τα χρόνια που χάσαμε με το ασφαλιστικό…

Ο χρόνος που χάθηκε για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού είναι χρόνος χαμένος για όλους μας. Για την κοινωνία, που θα μπορούσε να έχει "ενσωματώσει" τις αλλαγές που επιχειρούνται σήμερα, και για τα ίδια τα ασφαλιστικά ταμεία…

Δημοσιεύθηκε: 5 Ιουλίου 2010 - 07:55

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο αποκλεισμός της Ελλάδας από τις διεθνείς αγορές χρήματος, με την εκτόξευση του κόστους δανεισμού σε απαγορευτικά ύψη, για τη συνέχιση της ομαλής οικονομικής πορείας της χώρας μας σημειώθηκε ως αποτέλεσμα σειράς στρεβλώσεων της ελληνικής οικονομίας, χαρακτηριστική των οποίων είναι και η δομή και λειτουργία του ασφαλιστικού συστήματος.

Ενός συστήματος που καταφανώς πλέον δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τους στόχους για τους οποίους δημιουργήθηκε.

Ενός ελλειμματικού συστήματος, το οποίο έβριθε αδικιών, αναποτελεσματικότητας, αδιαφάνειας και κακοδιαχείρισης.

Ενός συστήματος το οποίο, κοντολογίς, όφειλε να αναμορφωθεί ακόμη και εάν η Ελλάδα δεν είχε ενταχθεί στο παρόν καθεστώς αναγκαστικής διαχείρισης, κατά τις επιταγές της τρόικας ΔΝΤ - Ε.Ε. - ΕΚΤ.

Ίσως η αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος να μην ήταν τόσο βίαιη και ενδεχομένως για ορισμένες περιπτώσεις άδικη εάν γινόταν νωρίτερα και υπό ομαλότερες συνθήκες.

Ήταν όμως επιβεβλημένη.

Γεγονός που παραδέχονται όλοι, με μόνη ίσως την εξαίρεση όσων κινούνται βάσει κομματικών παρωπίδων ή με συντεχνιακά ελατήρια.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, οι βουλευτές της συμπολίτευσης αποδέχθηκαν την ανάγκη ριζικής αναμόρφωσης του ασφαλιστικού συστήματος, υπερψηφίζοντας τις προβλέψεις του μνημονίου, οι οποίες πλέον αποτελούν νόμο του κράτους.

Είναι κατά συνέπεια άκρως προσχηματικές οι φωνές όσων εγείρουν ενστάσεις την ύστατη ώρα, απειλώντας με καταψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, που εισάγεται αύριο στην ολομέλεια της Βουλής.

Αντίθετα, όφειλε να αποτελεί κορυφαίο καθήκον τους η διασφάλιση της βιωσιμότητας ενός συστήματος στο οποίο επαφίενται εκατομμύρια εργαζόμενοι πολίτες αυτής της χώρας για την επιβίωσή τους μετά τη λήξη του εργασιακού τους βίου.

Η μάχη που αρχίζει αύριο στην ολομέλεια του Κοινοβουλίου έπρεπε να έχει δοθεί εδώ και χρόνια.

Το γεγονός ότι αυτή διεξάγεται μόνο κατόπιν έξωθεν πιέσεων, ή εν τέλει με την επίκλησή τους, δεν περιποιεί τιμήν στον πολιτικό κόσμο της χώρας, οι προσπάθειες του οποίου κάμφθηκαν κατά το παρελθόν από σφοδρές συντεχνιακές και συνδικαλιστικές πιέσεις, όποτε "έμπαινε στο τραπέζι" η ανάγκη αναμόρφωσης του ασφαλιστικού συστήματος.

Ο χρόνος που χάθηκε για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού είναι χρόνος χαμένος για όλους μας.

Είναι χρόνος χαμένος για την ελληνική κοινωνία, η οποία θα μπορούσε να έχει"ενσωματώσει" ευχερέστερα πολλές από τις αλλαγές που επιχειρούνται σήμερα, αλλά και για τα ασφαλιστικά ταμεία, που θα μπορούσαν να είχαν προσαρμόσει τη λειτουργία τους στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.

Σήμερα φαίνεται ότι τα ψέματα έχουν τελειώσει.

Όπως αντίστοιχα φαίνεται να έχει τελειώσει και η υπομονή των πολιτών έναντι όσων διακινδυνεύουν το μέλλον της χώρας, χάριν ενός ατελέσφορου λαϊκισμού.

Τι θα είχαν άραγε να απαντήσουν όσοι ενίστανται κατά των προβλέψεων του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, εάν ως αποτέλεσμα των ενεργειών τους σταματούσε η δανειοδότηση της χώρας από την τρόικα;

Τι μέλλον θα είχαν τόσο οι ίδιοι, όσο και όλοι εμείς, άραγε, υπό καθεστώς χρεοκοπίας και εν τέλει πού ήσαν τόσα χρόνια όταν τα ασφαλιστικά ταμεία λεηλατούνταν είτε από αμέλεια είτε από πρόθεση;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.