Τζάμπα λόγια, χρήματα και κόπος…

Το αυστηρό μήνυμα του κ. Παπακωνσταντίνου χθες προς τις διοικήσεις των συγκοινωνιακών ΔΕΚΟ, να μην «παίζουν» με τα χρήματα των φορολογουμένων, ηχεί στα αφτιά πολλών ως κενό περιεχομένου. Έχουν άδικο;

Δημοσιεύθηκε: 2 Ιουλίου 2010 - 07:50

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το αυστηρό μήνυμα που απηύθυνε χθες προς τις διοικήσεις των συγκοινωνιακών ΔΕΚΟ ο φίλτατος κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, υπουργός Οικονομικών, να μην «παίζουν» με τα χρήματα των φορολογουμένων τροφοδοτώντας με ελλείμματα τον προϋπολογισμό, ηχεί στα αφτιά πολλών ως κενό περιεχομένου.

Μολονότι, προφανώς, στρέφεται προς τη σωστή κατεύθυνση, καυτηριάζοντας την πρακτική δημιουργίας ελλειμμάτων και κάλυψής τους μέσω δανεισμού με την εγγύηση του Δημοσίου, το μήνυμα του κ. Παπακωνσταντίνου προς τις διοικήσεις των ΔΕΚΟ δεν υπερβαίνει το στενό πλαίσιο μιας παραίνεσης.

Τι ακριβώς εκτιμά ο κ. Παπακωνσταντίνου ότι είναι σε θέση να πράξουν οι άνθρωποι που κρατούν σήμερα τα ηνία των ΕΘΕΛ, ΗΣΑΠ, ΗΛΠΑΠ, Μετρό και Τραμ;

Τι ακριβώς καλούνται να κάνουν τη στιγμή που εξαντλείται η κρατική επιχορήγηση και τα έσοδα από τα κόμιστρα δεν επαρκούν για την κάλυψη των μισθολογικών αναγκών των εργαζομένων, οι οποίοι μόνον στην ΕΘΕΛ αριθμούν περί τους 7.000 ανθρώπους;

Πώς ακριβώς θα καλύψουν τις ανάγκες προμήθειας καυσίμων ή συντήρησης του στόλου οχημάτων που διαθέτουν οι παραπάνω επιχειρήσεις;

Τα χέρια τους είναι επί της ουσίας δεμένα, αφού ούτε αξιόλογες παρεμβάσεις σε επίπεδο προσωπικού (διάβαζε απολύσεις) μπορούν να κάνουν, αλλά ούτε και να καθορίσουν το ύψος των εσόδων τους, αφού το κόμιστρο στις αστικές συγκοινωνίες καθορίζεται από την ίδια την κυβέρνηση.

Κατά συνέπεια, οι υπεύθυνοι για τη διαχείριση και τη λειτουργία των πέντε συγκοινωνιακών φορέων της πρωτεύουσας είναι απλοί διεκπεραιωτές ενός έργου που τους ανέθεσε η κυβέρνηση, το οποίο εφόσον οι επιχειρήσεις αυτές λειτουργούν με ζημία είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να παράγει ελλείμματα.

Μόνη εξαίρεση ως προς την τάση αυτή θα ήταν οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις να περιορίσουν το συγκοινωνιακό τους έργο.

Μικρότερης έκτασης αντικείμενο θα σημάνει πιθανότατα και μικρότερου εύρους ζημίες και άρα μειωμένα ελλείμματα…

Οξύμωρο ίσως, αλλά πραγματικό…

Δυστυχώς, όμως, η συγκεκριμένη επιλογή ισοδυναμεί με αυτό που ο λαός μας αποκαλεί «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι» και είναι προφανώς ατελέσφορη.

Αντίθετα, τα προβλήματα του κ. Παπακωνσταντίνου, και κατά προέκταση όλων ημών των φορολογουμένων, θα λύνονταν εάν οι αστικές συγκοινωνίες λειτουργούσαν ακριβώς όπως οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση υπό συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού.

Εάν ήσαν, δηλαδή, ιδιωτικές και χρέωναν το επιβατικό κοινό με ένα «προσήκον» κόμιστρο, όπως ο ίδιος ο νόμος επιτάσσει, και απασχολούσαν τον απαραίτητο αριθμό ατόμων για την ομαλή διεκπεραίωση του συγκοινωνιακού τους έργου.

Με λίγα λόγια, εάν ήσαν «μαζεμένα μαγαζιά»…

Τώρα, σε ό,τι αφορά την περίφημη πτυχή της άσκησης κοινωνικής πολιτικής και την έμπρακτη ενίσχυση των αδυνάμων οικονομικά τάξεων, οι οποίες δεν είναι σε θέση να καταβάλουν το αντίτιμο του κομίστρου για τις συγκοινωνιακές τους ανάγκες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να τους παράσχει απευθείας επιδοτήσεις.

Αυτό δεν κάνει και μέσω των επιδομάτων ανεργίας του ΟΑΕΔ;

Γιατί είναι αναγκαίο να χτίζεται ένα πολυδαίδαλο σχήμα παραγωγής ελλειμμάτων, όταν η δουλειά μπορεί να γίνει όμορφα και καθαρά;

Εκτός και εάν το έργο των παραπάνω ΔΕΚΟ δεν αφορά μόνον στην εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού της Αθήνας, αλλά «διαφορετικών» αναγκών, οι οποίες σχετίζονται με πτυχές του μελανού παρελθόντος της χώρας αυτής…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.