Ο νέος κίνδυνος από τις τράπεζες

Είναι φθηνές ή ακριβές οι τράπεζες; Αν πιστέψουμε τα δημοσιευθέντα στοιχεία, πρόκειται για μία πρώτης τάξεως επενδυτική ευκαιρία. Αν σηκώσουμε όμως το χαλί, θα βρούμε πολύ σκόνη από κάτω...

Δημοσιεύθηκε: 9 Ιουλίου 2004 - 09:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Είναι φθηνές ή ακριβές οι τράπεζες; Αν πιστέψουμε τα δημοσιευθέντα στοιχεία, πρόκειται για μία πρώτης τάξεως επενδυτική ευκαιρία.

Αν σηκώσουμε όμως το χαλί, θα βρούμε πολύ σκόνη από κάτω. Μόνο σκόνη; Τόνοι άμμου περιμένουν εκείνον που θα αναλάβει να πάρει τη σκούπα και να καθαρίσει το τοπίο...

Οι μετοχές των ελληνικών τραπεζών έχουν βρεθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τα τελευταία δύο χρόνια. Οι ξένοι θεσμικοί επενδυτές έχουν αυξήσει σημαντικά τις θέσεις τους, με αποτέλεσμα οι τιμές των τραπεζικών μετοχών να έχουν σταθεροποιηθεί σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Η εικόνα αυτή από μόνη της δημιουργεί ένα σχετικό αίσθημα ασφάλειας στον μέσο επενδυτή. Ότι δηλαδή υπήρξαν επενδυτές πιο ”διαβασμένοι” και πιο πλούσιοι απ΄ αυτόν που αγόρασαν τραπεζικές μετοχές.

Τι έχει λοιπόν να χάσει ένας μέσος επενδυτής ακολουθώντας τις επιλογές των μεγάλων οίκων του εξωτερικού;

Αυτό που πρέπει να εξετάσουμε πάνω απ’ όλα είναι για ποιους λόγους οι ξένοι αγόρασαν τραπεζικές μετοχές. Βρήκαν ελκυστικά τα οικονομικά στοιχεία τους, εντυπωσιάστηκαν από τους ρυθμούς ανάπτυξής τους ή βρέθηκαν εγκλωβισμένοι από την πολιτική που οι ίδιοι χάραξαν για την ελληνική χρηματιστηριακή αγορά;

Τείνουμε να πιστέψουμε το τελευταίο. Τα κέρδη των τραπεζών είναι μεν εντυπωσιακά, αλλά με τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα. Δεν ξέρουμε πώς αυτά θα διαμορφωθούν με τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα.

Φυσικά, δεν περιμένουμε να αυξηθούν! Ούτε οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι πλέον τόσο εντυπωσιακοί όσο ήταν την προηγούμενη δεκαετία. Τα όποια κενά υπήρχαν στην αγορά έχουν ήδη καλυφθεί. Και το στοίχημα των Βαλκανίων μοιάζει να είναι μακρινό και πολυδάπανο...

Οι ξένοι επενδυτές θέλησαν να αυξήσουν τις θέσεις τους σε ελληνικές μετοχές αμέσως μετά την αναβάθμιση της Σοφοκλέους σε ώριμη αγορά.

Οι μετοχές όμως που ανταποκρίνονταν στα επενδυτικά τους στάνταρ ήταν λίγες: οι τραπεζικές, ορισμένες κρατικές και βιομηχανικές μετοχές. Στο σύνολό τους δεν ήταν και δεν είναι περισσότερες από είκοσι.

Η εμπλοκή τους με τις τραπεζικές μετοχές έγινε ακόμη μεγαλύτερη στη συνέχεια λόγω των placements. Οι μεγάλοι οίκοι του εξωτερικού που ανέλαβαν τα deals είχαν να κερδίσουν πολλά από τις υψηλές αμοιβές τους.

Βρήκαν, λοιπόν, νέους αγοραστές και έτσι η συμμετοχή των ξένων σε τραπεζικές μετοχές αυξήθηκε εντυπωσιακά. Σήμερα δεν μπορούν να βγουν αν δεν υπάρξει νέο αίμα για να αντικαταστήσει το δικό τους.

Κι εφόσον κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατον να βρεθεί εντός της ελληνικής επικράτειας, είναι φυσικό οι αναζητήσεις τους να συνεχίζονται στην αλλοδαπή.

Η διατήρηση, λοιπόν, των τιμών τραπεζικών μετοχών σε σχετικά υψηλά επίπεδα έχει να κάνει (πάντοτε κατά την άποψη του γράφοντος) με την αδυναμία των μεγάλων οίκων του εξωτερικού να βρουν νέους αγοραστές. Και δεν απαντά σε καμία περίπτωση στο αρχικό ερώτημα: αν οι τραπεζικές μετοχές είναι φθηνές ή ακριβές.

Την απάντηση πιστεύουμε ότι θα τη δώσουν τα ίδια τα γεγονότα. Αν δεν ξέρουμε πώως ακριβώς θα λυθεί το ασφαλιστικό πρόβλημα ή το θέμα με τα πανωτόκια, πολύ δύσκολα μπορούμε να εξαγάγουμε ασφαλή συμπεράσματα.

Όπως επίσης δεν γνωρίζουμε τι θα σημάνουν για τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα. Για παράδειγμα, έχρι σήμερα οι επισφάλειες που παρουσιάζονται στους ισολογισμούς είναι κατά προσέγγιση και δεν απεικονίζουν πλήρως την πραγματικότητα. Έτσι, πολλές φορές έχουμε νιώσει εξαπατημένοι.

Πρόσφατο παράδειγμα αυτό της Εμπορικής Τράπεζας. Ενώ είχαμε την εντύπωση ότι επρόκειτο για μία τράπεζα που είχε ξεπεράσει τα προβλήματά της και είχε εισέλθει σε φάση κερδοφορίας, η νέα διοίκηση μας προσγείωσε ανώμαλα στην πραγματικότητα.

Ελπίζουμε να μη συμβεί κάτι ανάλογο και με άλλες τράπεζες στο επόμενο διάστημα. Δεν μπορούμε, όμως, να το αποκλείσουμε. Κάθε άλλο!

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.