Δεν ήξερες, δεν ρώταγες, κ. Ρεν;

Το μέλλον ενός νομίσματος, υποστηρίζουν πολλοί, εξαρτάται από την πορεία της οικονομίας που αυτό εκπροσωπεί. Το ευρώ ποια "ενιαία" οικονομία εκπροσωπεί ακριβώς;

Δημοσιεύθηκε: 17 Μαΐου 2010 - 07:52

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η δημόσια και μάλλον κυνική ομολογία του κοινοτικού επιτρόπου επί οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων, κ. Όλι Ρέν, χθες, ότι έως τώρα η Κομισιόν εστίαζε σχεδόν ολοκληρωτικά την προσοχή της σε θέματα δημοσιονομικών ελλειμμάτων και όχι χρέους των εθνικών προϋπολογισμών των κρατών-μελών της Ε.Ε. δεν πρέπει να εκπλήσσει.

Μολονότι πρόκειται για μια προφανή ομολογία ήττας, δεδομένης της καταλυτικής σημασίας που μπορεί να διαδραματίσει η παράμετρος του χρέους σε ένα οικονομικό σύνολο, είτε πρόκειται για ένα έθνος είτε για μια απλή οικογένεια, συνιστά μια επιπρόσθετη απόδειξη ότι τόσο εκείνοι που ήταν επιφορτισμένοι με το καθήκον της εποπτείας του ευρώ όσο και εκείνοι που έγραψαν τους "κανόνες λειτουργίας" του χαρακτηρίζονταν, αν μη τι άλλο, από απουσία διορατικότητας.

Αν και το "πλαφόν" της σχέσης χρέους προς ΑΕΠ είχε τεθεί, μάλλον αυθαίρετα, στο επίπεδο του 60% για τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, ο κανόνας αυτός ουδέποτε τηρήθηκε, γεγονός που ήταν σε πλήρη γνώση των "αρμόδιων" εποπτικών αρχών, ήτοι του φίλτατου κ. Ρεν και των προκατόχων της θέσης του.

Ακόμη όμως και στον τομέα όπου υποτίθεται ότι εστίαζε την προσοχή της η Κομισιόν, δηλαδή στο επίπεδο του ελλείμματος της κεντρικής κυβέρνησης, φαίνεται ότι μάλλον δεν "έβλεπε" καλά.

Τουλάχιστον αυτό αποδεικνύουν τα σαρωτικά μέτρα δημοσιονομικής περιστολής που προωθούνται τώρα τόσο στην Ιρλανδία όσο και σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο, οδηγώντας τους κατοίκους της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και πλέον και της Ιταλίας σε θυσίες που υπό άλλες περιστάσεις δεν θα έπρεπε να κάνουν…

Εάν όντως, δηλαδή, όσοι ήταν επιφορτισμένοι με το έργο της εποπτείας της δημοσιονομικής πορείας των κρατών-μελών της ευρωζώνης ασκούσαν τον δέοντα έλεγχο και επέβαλαν την πειθαρχία που απαιτείται -και πλέον ευαγγελίζεται η φίλτατη κ. Μέρκελ- και η κατάσταση δεν είχε φθάσει στο σημερινό της οριακό σημείο.

Πλέον όλοι, με πρώτη την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κάνουν λόγο για την ανάγκη στενότερου δημοσιονομικού ελέγχου, επιβολής κυρώσεων σε περιπτώσεις παραβατικότητας εκ μέρους των κρατών-μελών ή ακόμη και της στέρησης της δυνατότητας ψήφου επί ένα έτος, εάν δεν τηρούνται οι κανόνες του 3% στη σχέση ελλείμματος προς ΑΕΠ και 60% χρέους προς ΑΕΠ.

Και πάλι, όμως, η "συνταγή" ίσως να μην είναι αρκετή.

Πρώτα απ' όλα, εάν το δημοσιονομικό έλλειμμα συνεχίζει να υφίσταται ακόμη και κάτω από το "πλαφόν" του 3% και δεν έχει δώσει τη θέση του σε πρωτογενές πλεόνασμα, πώς θα μειωθεί το έλλειμμα;

Πέραν όμως αυτού, είναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν ότι τα προβλήματα του ευρώ, τα οποία ήρθαν στην επιφάνεια με αφορμή την ελληνική κρίση, δεν μπορούν να ξεπεραστούν απλώς με στενότερη παρακολούθηση της πορείας των εθνικών οικονομιών εκ μέρους της Κομισιόν.

Το γεγονός αυτό επισήμανε, εξάλλου, και ο ίδιος ο κ. Ρεν λέγοντας ότι "το πρόβλημα της οικονομικής και νομισματικής ένωσης συνίσταται στο ότι ο νομισματικός άξονας ήταν ισχυρότερος από τον οικονομικό. Η κρίση έδειξε ότι και οι δύο είναι αναγκαίοι".

Το μέλλον ενός νομίσματος, υποστηρίζουν, εξαρτάται από την πορεία της οικονομίας που αυτό εκπροσωπεί.

Το ευρώ ποια οικονομία εκπροσωπεί ακριβώς;

Εν τέλει, στο σημείο όπου φθάσαμε, μήπως τα ζητήματα ουσιαστικής οικονομικής και κατά προέκταση πολιτικής ενοποίησης θα έπρεπε να μπουν και πάλι στην "ατζέντα", για παράδειγμα, των Eurogroup και Ecofin, που συνεδριάζουν σήμερα και αύριο στις Βρυξέλλες;

Βέβαια, πρώτα οι 16 καλούνται να εξετάσουν ζητήματα "αρωγής" και μάλιστα προς τη χώρα μας…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.