Καιρός να ξαναγραφούν οι κανόνες του ευρώ

Είναι πιο εμφανές από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ενδεκάχρονη ιστορία του ευρώ ότι νομισματική ένωση δίχως την απαραίτητη δημοσιονομική εποπτεία δεν είναι δυνατή. Είναι όμως η ευρωζώνη έτοιμη για αυτό;

Δημοσιεύθηκε: 12 Μαΐου 2010 - 07:49

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Καιρός να ξαναγραφούν οι κανόνες του ευρώ

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Με μόνη εξαίρεση την παροχή της δυνατότητας αγοράς κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ, μέτρου με σαφή δημοσιονομικά χαρακτηριστικά που μεταθέτει στους ώμους του φίλτατου κ. Ζ.-Κ. Τρισέ το διαβόητο «premium» κινδύνου των χωρών της ευρωζώνης, ο μηχανισμός στήριξης ύψους έως 750 δισ. ευρώ στον οποίο συμφώνησε τα ξημερώματα της Δευτέρας το Ecofin είναι αμιγώς «πυροσβεστικού» χαρακτήρα.

Πολύ απλά, ο μηχανισμός αυτός δεν σχεδιάστηκε για να λύσει προβλήματα δημοσιονομικού χαρακτήρα, αλλά στο πλαίσιο μιας προσπάθειας αποκατάστασης της εμπιστοσύνης των αγορών προς τις οικονομίες της ευρωζώνης και κατά προέκταση προς το νόμισμα που τις εκπροσωπεί.

Γεγονός το οποίο αποτυπώθηκε εύγλωττα, χθες, στα μετοχικά ταμπλό της υφηλίου, καθώς η ευφορία και τα κέρδη της Δευτέρας έδωσαν τη θέση τους σε επιφυλακτικότητα και σε «δεύτερες» σκέψεις σχετικά με τη μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα του μηχανισμού στήριξης στην πορεία των οικονομιών της ευρωζώνης και βεβαίως του ευρώ.

Είναι περισσότερο εμφανές από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ενδεκάχρονη ιστορία του ευρώ ότι νομισματική ένωση δίχως την απαραίτητη δημοσιονομική εποπτεία δεν είναι δυνατή.

Οι κανόνες για την ύπαρξη και τη «λειτουργία» του ευρώ, όπως αυτοί αποτυπώθηκαν στις Συνθήκες της Ε.Ε., αφορούν σε σοβαρές χώρες, οι οποίες αφενός φροντίζουν ακόμη και σε καιρό κρίσης να χαλιναγωγούν τα δημόσια οικονομικά τους και αφετέρου να μην ψεύδονται σχετικά με την πραγματική τους κατάσταση.

Αντίστοιχα, οι ίδιοι αυτοί κανόνες κατέδειξαν την απουσία διορατικότητας που τους διακρίνει, όταν πολλά από τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης «αναγκάστηκαν» στη μεγέθυνση των δημοσιονομικών τους ελλειμμάτων, σε επίπεδο σημαντικά υψηλότερο του προβλεπόμενου ορίου του 3% ως προς το ΑΕΠ, ώστε να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση, αλλά και του χρέους που αυτά έχουν, δίχως το θεσμοθετημένο όργανο της Ε.Ε., η Κομισιόν, να μπορεί να τα ελέγξει.

Ακόμη ηχούν στα αφτιά μας οι προ μηνών δηλώσεις της κατά τα λοιπά συμπαθέστατης κ. Λαγκάρντ ότι η Γαλλία θα ασχοληθεί με τον περιορισμό της σχέσης του ελλείμματος προς το ΑΕΠ μετά την κρίση και πάντως αφού ορθοποδήσει η γαλλική οικονομία.

Αντίστοιχα, η απουσία διορατικότητας των ίδιων αυτών κανόνων κατέστη κάτι περισσότερο από εμφανής όταν μια χώρα όπως η Ελλάδα «ξεγύμνωσε» την απουσία επαρκούς εποπτείας εκ μέρους της Κομισιόν, ομολογώντας ότι επί σειρά ετών παρουσίαζε παραποιημένα ή εν τέλει ανακριβή στοιχεία σχετικά με τα δημόσια οικονομικά της.

Είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν ότι η ύπαρξη ενιαίας δημοσιονομικής εποπτείας δεν είναι δυνατή, εάν δεν υπάρχει επί της ουσίας και ενιαία δημοσιονομική και κατά προέκταση οικονομική πολιτική.

Προαπαιτούμενο όμως ως προς αυτό είναι η πραγματική πολιτική ενοποίηση της ευρωζώνης και κατά προέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή η δημιουργία μιας Ε.Ε. τουλάχιστον δύο ταχυτήτων.

Πώς όμως είναι δυνατόν να φτάσουμε στο σημείο αυτό, όταν οι χώρες-μέλη της Ε.Ε. δεν διαθέτουν ούτε καν ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική;

Μόλις ξεπεραστεί η τρέχουσα κρίση, διότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είναι δεδομένο ότι θα ξεπεραστεί, τα ερωτήματα αυτά αναπόφευκτα θα τεθούν και θα απαντηθούν.

Τότε, όμως, θα ξεχωρίσει και η ήρα από το στάρι…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.