Η χαμένη τιμή του ευρώ

Χαμένη στα αδιέξοδα που η ίδια δημιούργησε εμφανίζεται η Ε.Ε., οι υπουργοί Οικονομικών της οποίας πάσχιζαν έως τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα να πείσουν τη διεθνή επενδυτική κοινότητα ότι το ευρώ είναι νόμισμα με μέλλον.

Δημοσιεύθηκε: 10 Μαΐου 2010 - 07:55

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Χαμένη στα αδιέξοδα που η ίδια δημιούργησε εμφανίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι υπουργοί Οικονομικών της οποίας πάσχιζαν έως τις πρώτες πρωϊνές ώρες σήμερα, στις Βρυξέλλες, να πείσουν τη διεθνή επενδυτική κοινότητα ότι το ευρώ είναι ένα νόμισμα με μέλλον.

Την ύστατη ώρα, και ενώ ο ίδιος ο Αμερικανός Πρόεδρος, κ. Μπαράκ Ομπάμα, είχε καταστήσει σαφές τόσο προς τη Γερμανίδα καγκελάριο, κ. Άνγκελα Μέρκελ, όσο και προς τον Γάλλο Πρόεδρο, κ. Ν. Σαρκοζί, στη διάρκεια αλλεπάλληλων τηλεφωνικών συνομιλιών του το Σαββατοκύριακο, ότι ανησυχεί για το ενδεχόμενο αποσταθεροποίησης της ζώνης του ευρώ και κατά συνέπεια του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος, οι υπουργοί Οικονομικών των "27" εμφανίστηκαν να φτάνουν σε κάποιου είδους συμφωνία για τη διάσωση του ευρωπαϊκού νομίσματος.

Όχι όμως ομόφωνα.

Πρώτα απ' όλα, ο φίλτατος κ. Άλιστερ Ντάρλινγκ, υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, έβγαλε έξω την "ουρά" του Ηνωμένου Βασιλείου, λέγοντας, δικαίως, ότι η υπόθεση διάσωσης της ευρωζώνης είναι υπόθεση των 16 κρατών-μελών που την απαρτίζουν.

Στη συνέχεια, ο συνήθης ύποπτος, η φίλτατη Γερμανία, φέρεται να έθεσε "πλαφόν" τα 500 δισ. ευρώ από την Ε.Ε., έναντι πολύ υψηλότερων ποσών που είχαν "πέσει στο τραπέζι" των διαπραγματεύσεων (έως και 1 τρισ. ευρώ) σχετικά με το "πακέτο" που θα δημιουργηθεί για τη διάσωση κρατών που θα αντιμετωπίσουν τυχόν αντίστοιχα προβλήματα με αυτά της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές και θα κινδυνεύσουν με χρεοκοπία.

Όλως τυχαίως, το ποσό που εκτιμάται ότι θα απαιτηθεί για τη διάσωση της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιρλανδίας, σε περίπτωση που αντιμετωπίσουν τυχόν προβλήματα χρηματοδότησης του χρέους τους, αντιστοιχεί σε 500 δισ. ευρώ…

Από αυτά τα 500 δισ. ευρώ, τα 60 δισ. ευρώ θα κληθεί να "προσφέρει" η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά τα φαινόμενα από ήδη διαθέσιμους κοινοτικούς πόρους και τα υπόλοιπα 440 δισ. ευρώ τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, μέσω της διεθνούς αγοράς και διμερών δανείων που θα συνάψουν στη συνέχεια με όποιες χώρες απειλούνται με "φαλιμέντο".

Στη συνέχεια, ως "επιστέγασμα" της προσπάθειας να καταδειχθεί στη διεθνή κοινότητα ότι τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης αλλά και η ίδια η Ε.Ε. δεν είναι σε θέση να διευθετήσουν τα του οίκου τους, κλήθηκε να συμμετάσχει στην όλη προσπάθεια και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, συνεισφέροντας την εμπειρία του αλλά και ακόμη 250 δισ. ευρώ για τη δημιουργία του ίδιου πακέτου, συνολικού πλέον ύψους 750 δισ. ευρώ

Η "πρόσκληση" φέρεται και πάλι να προήλθε κατόπιν επιμονής της Γερμανίας…

Το σχέδιο βοήθειας, ασφαλώς, δεν έχει προηγούμενο στην Ιστορία.

Σημειώνεται όμως ενώ οι διεθνείς αγορές βρίσκονται ήδη σε αναταραχή, φοβούμενες το διαβόητο "ντόμινο" χρεοκοπιών και ενώ το ευρώ έχει χάσει το 15% της αξίας του έναντι των κυριότερων λοιπών νομισμάτων, από τον περασμένο Νοέμβριο.

Σημειώνεται, δηλαδή, ενώ ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από αυτό που υποστηρίζει ότι είναι:

Ένα σχέδιο "βοήθειας" το οποίο δεν λύνει το βασικό δημοσιονομικό ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι "προβληματικές" χώρες της ευρωζώνης, αλλά απλώς δίνει ανάσα ζωής στις σχέσεις τους με τις αγορές.

Καταδεικνύει, με άλλα λόγια, ότι όσοι καυτηρίαζαν τη "χαλαρή" και αμιγώς πολιτικού χαρακτήρα εποπτεία που ασκούσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την παρακολούθηση των δημοσιονομικών μεγεθών της ευρωζώνης είχαν δίκιο.

Απαιτήθηκε, ίσως, η εκδήλωση μιας κρίσης πιστωτικού χαρακτήρα και η ύφεση που την ακολούθησε για να έρθουν στο φως τα πραγματικά προβλήματα του ευρώ.

Οι κυβερνήσεις έπρεπε να "βάλουν το χέρι στην τσέπη" και να αυξήσουν τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα, ώστε να κάνουν τις εθνικές τους οικονομίες να ορθοποδήσουν και πάλι.

Σύμφωνοι.

Όμως, έτσι φάνηκε, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης είναι χώρες δίχως νομισματική πολιτική και το ευρώ νόμισμα δίχως ενιαία οικονομική και δημοσιονομική πολιτική να το στηρίζει.

Είναι ένα νόμισμα που δεν διαθέτει καν μια κεντρική τράπεζα με αρμοδιότητες αντίστοιχες των ομολόγων της ανά την υφήλιο, αφού μόνο "μέλημα" της ΕΚΤ βάσει του καταστατικού της είναι να κρατά τον πληθωρισμό της ευρωζώνης "κοντά αλλά πάντως χαμηλότερα του 2%"…

Υπό το πρίσμα αυτό, και εάν δεν υπάρξουν σημαντικές τροποποιήσεις των ευρωπαϊκών συνθηκών που διέπουν την ύπαρξή του, για πόσο θα συνεχίσουν να το εμπιστεύονται ακόμη οι αγορές;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.