"Οριζόντιο μαχαίρι" ή πνοή ελπίδας;

Το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο επί του οποίου κινήθηκε η Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια παρήγαγε αναποτελεσματικότητα, αδιαφάνεια και ένα χρέος που δεν μπορεί να αντέξει η χώρα. Απέτυχε και πρέπει να αλλάξει.

Δημοσιεύθηκε: 4 Μαΐου 2010 - 07:51

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το "οριζόντιο μαχαίρι" στον "στενό" και ευρύτερο δημόσιο τομέα, στις αποδοχές μισθωτών και συνταξιούχων αλλά και η εισπρακτικού χαρακτήρα αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ, του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και των λοιπών έμμεσων φόρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση συμβάλλουν προφανώς στην επίτευξη των στόχων μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος που ζητούν τόσο επίμονα από την Ελλάδα η Ε.Ε. και το ΔΝΤ.

Ελάχιστα όμως συνεισφέρουν στην εξάλειψη των αιτίων δημιουργίας αυτού του ελλείμματος.

Αίτια γνωστά, πέραν πάσης αμφισβητήσεως, τα οποία βρίσκονται και στο επίκεντρο της λαϊκής κατακραυγής, που τόσο έντονα ηχεί στις ημέρες μας.

Η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος μέσω της σπατάλης και της αδιαφάνειας, η φοροδιαφυγή, η αναποτελεσματικότητα και η γραφειοκρατία του δημόσιου τομέα καθώς και η επί δεκαετίες εξυπηρέτηση κομματικών στόχων, μέσω των διαβόητων πελατειακών σχέσεων που ανέπτυξαν τα δύο κόμματα εξουσίας με την εκλογική τους βάση, δεν καταπολεμώνται με μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα.

Απαιτούν βαθιές τομές τις οποίες η κυβέρνηση δεν έχει αποδείξει ακόμη εάν είναι σε θέση να υλοποιήσει.

Εάν δεν καταπολεμηθεί η μάστιγα της φοροδιαφυγής, κατά τρόπο συστηματικό και μόνιμο, ούτε η αιμορραγία του προϋπολογισμού θα τερματιστεί αλλά ούτε και το αίσθημα της ατιμωρησίας και της αδικίας θα αρθεί.

Εάν δεν καταπολεμηθεί η άκρατη σπατάλη του δημόσιου χρήματος και δεν περικοπούν δραστικά αλόγιστες δαπάνες που αφορούν για παράδειγμα είτε στους βουλευτές και ευρύτερα στο Κοινοβούλιο, είτε στη λειτουργία των υπουργείων ή των δημόσιων νοσοκομείων, εικόνες όπως αυτή που είδαμε πρόσφατα με τη δημόσια αποδοκιμασία βουλευτή και πρώην υπουργού κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, στο κέντρο της Αθήνας, ενδέχεται να επαναληφθούν ή και να γενικευτούν.

Εάν δεν τερματιστεί ο διαβόητος πλέον στενός εναγκαλισμός του ιδιωτικού τομέα από τον δημόσιο, με την προώθηση ευρύτατου προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και την πλήρη απελευθέρωση των αγορών αλλά και των επαγγελμάτων, πώς θα δοθεί έναυσμα για την εκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας;

Τέλος, εάν δεν εξαλειφθούν τα αίτια που ευθύνονται για τη δημιουργία του σημερινού δημοσιονομικού ελλείμματος και του χρέους, με τη θέσπιση κανόνων ανταποδοτικότητας και αντιστοίχισης δαπανών με έσοδα στο ελληνικό δημόσιο, πώς θα αποφύγουμε την επανάληψη της δραματικής εικόνας που βιώνουμε σήμερα;

Το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο, επί του οποίου κινήθηκε η Ελλάδα σχεδόν σε ολόκληρη τη διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου, παρήγαγε αναποτελεσματικότητα, αδιαφάνεια και ένα χρέος που δεν μπορεί να αντέξει η χώρα.

Εάν η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορέσει να θέσει τουλάχιστον τα θεμέλια για την αλλαγή του, σε τι ακριβώς θα πρέπει να ελπίζουμε;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.