Πολιτική χρεοκοπία ετών τριάντα…

Από την περιπέτεια στην οποία έχει βρεθεί η χώρα μας μπορούν προφανώς να εξαχθούν πολλά συμπεράσματα, με κυριότερο πιθανότατα την ανεπάρκεια του πολιτικού της προσωπικού.

Δημοσιεύθηκε: 28 Απριλίου 2010 - 07:50

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Από την περιπέτεια στην οποία έχει βρεθεί η χώρα μας μπορούν προφανώς να εξαχθούν πολλά συμπεράσματα, με κυριότερο πιθανότατα την ανεπάρκεια του πολιτικού της προσωπικού.

Είναι κοινός τόπος πλέον ότι στη διάρκεια των τελευταίων τριάντα ετών οι άνθρωποι που κράτησαν τα ηνία αυτής της χώρας όχι μόνο δεν μπόρεσαν να τιθασεύσουν τα θεμελιώδη αίτια και τις παθογένειες, που οδήγησαν στη σημερινή απώλεια εθνικής κυριαρχίας, αλλά αντίθετα σε πολλές περιπτώσεις τα τροφοδότησαν.

Οι υπεύθυνοι άσκησης εξουσίας εκ μέρους των δύο μεγάλων κομμάτων της χώρας αλλά βεβαίως και η κοινοβουλευτική Αριστερά, διότι δεν είναι άμοιρη ευθυνών ούτε αυτή, δεν μπόρεσαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Η σοβαρότητα, όταν έρθει η ώρα του "λογαριασμού", δεν κρίνεται μόνο από τα λόγια, αλλά κυρίως από τα έργα. Από το αποτέλεσμα.

Εάν, δε, αυτό το αποτέλεσμα είναι η σημερινή εικόνα της χώρας, τότε εύλογα οι πολιτικοί της υπεύθυνοι κρίνονται ως ελλιπείς.

Ελλιπείς όχι μόνο επειδή κατασπατάλησαν πακτωλούς κοινοτικών κονδυλίων που εισέρρευσαν στα δημόσια ταμεία καθ’ όλη τη διάρκεια των τελευταίων τριάντα ετών, αντί να τα διοχετεύσουν στην οδό της ανάπτυξης, αλλά πολύ σημαντικότερα διότι συνέβαλαν στην αποδόμηση του ίδιου του κράτους, σωρεύοντας αδιαφάνεια, γραφειοκρατία και αναποτελεσματικότητα στη λειτουργία του.

Εάν σήμερα η κυβέρνηση δεν διαθέτει επαρκή μηχανισμό άσκησης εξουσίας, ώστε να μαζέψει εγκαίρως τους φόρους, να πατάξει τη φοροδιαφυγή και να εξαλείψει τη σπατάλη στον τομέα της υγείας, της παιδείας, των δημοσίων προμηθειών και έργων, ή όπου αλλού απαιτείται, ποιος ευθύνεται αν όχι η ίδια και οι κυβερνήσεις που προηγήθηκαν αυτής;

Στους λίγους μήνες της διακυβέρνησης Παπανδρέου, ακόμη και εάν αυτοί αναλώθηκαν σε μια μάλλον ατυχή περίοδο διαβούλευσης με στόχο τη στελέχωση του διοικητικού μηχανισμού της χώρας, αλήθεια είναι ότι δεν αντιστρέφονται παθογένειες δεκαετιών.

Όμως, είναι δυνατόν να διαπιστωθεί η ανεπάρκεια του μηχανισμού που ασκεί αυτήν την εξουσία.

Τριάντα χρόνια μετά την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, πλέον Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Έλληνας πρωθυπουργός μας καλεί να αποκαταστήσουμε την τάξη, ώστε να απαλλαγούμε από την επιτήρηση της Κομισιόν και του ΔΝΤ.

Ποιος άραγε ευθύνεται για τη διασάλευση αυτής της τάξης αν όχι οι άνθρωποι που κρατούσαν τα ηνία όλο αυτό το διάστημα;

Ποιος άραγε ευθύνεται για την αποφυγή αντιμετώπισης του ζητήματος του χρέους, το οποίο σήμερα στέκει στο επίκεντρο των δεινών μας;

Ποιος άραγε ευθύνεται για τις τερατώδεις διαστάσεις που έχει λάβει ο δημόσιος τομέας και ποιος για την αναποτελεσματικότητα που χαρακτηρίζει το ελληνικό δημόσιο;

Πριν από τριάντα χρόνια, οι Έλληνες πολίτες ίσως δεν διέθεταν το βιοτικό επίπεδο που γνώρισαν στη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Γνώριζαν όμως ότι μπορούσαν να στείλουν το παιδί τους σε ένα σχολειό όπου όντως θα μάθαινε γράμματα αν του το επέτρεπε το μυαλό του και πως τα δημόσια νοσοκομεία ήταν εκεί για να υπηρετούν τον ασθενή και όχι τον γιατρό.

Τέλος, γνώριζαν το κύρος που συνόδευε την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου.
Του δημοσίου λειτουργού.

Τότε πίστευαν στη χώρα τους.

Τώρα;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.