Όταν η εσωτερική αγορά κλείνει, κοίτα έξω

Την ώρα που η χώρα εισέρχεται στην πιο άγρια οικονομική ύφεση της μεταπολεμικής της Ιστορίας και η εσωτερική της αγορά περιορίζεται δραματικά, η μόνη δυνατή διέξοδος είναι η εξωστρέφεια.

Δημοσιεύθηκε: 19 Απριλίου 2010 - 07:51

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Όταν η εσωτερική αγορά κλείνει, κοίτα έξω

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και εβδομάδα.

Την ώρα που η χώρα εισέρχεται στην πιο άγρια οικονομική ύφεση της μεταπολεμικής της Ιστορίας και η εσωτερική της αγορά περιορίζεται δραματικά, η μόνη δυνατή διέξοδος δεν μπορεί παρά να είναι η εξωστρέφεια.

Με άλλα λόγια, όταν η εσωτερική σου αγορά καταρρέει, κοίτα «έξω» για την ανάπτυξη.

Η δημιουργία εμπορικών ζωνών ειδικού φορολογικού καθεστώτος, δίπλα στα δύο κυριότερα αεροδρόμια της χώρας, το «Ελευθέριος Βενιζέλος» και το «Μακεδονία», όπου θα μπορούσαν να εγκατασταθούν κατά τρόπο οργανωμένο μικρές και μεσαίες μεταποιητικές και εμπορικές επιχειρήσεις, ανά δραστηριότητα και κλάδο, θα μπορούσε πιθανώς να αποτελέσει την «ελληνική απάντηση» στην κρίση.

Σήμερα, οι παραγωγικές και εμπορικές δυνάμεις της χώρας, αντιμέτωπες με ασφυκτικά προβλήματα ρευστότητας, ριζικά μειωμένο τζίρο αλλά και υψηλά κόστη λειτουργίας, αφού ούτε απολύσεις μπορούν να κάνουν ελλείψει κεφαλαίων για αποζημιώσεις, οδεύουν με μαθηματική βεβαιότητα σε «λουκέτο».

Η δημιουργία μιας τέτοιας ζώνης, ωστόσο, θα μπορούσε να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο, τόσο για την επιβίωση χιλιάδων ΜμΕ όσο και για τη συνολική τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα και για την αύξηση των φοροεσόδων.

«Κλειδί» στην όλη υπόθεση θα ήσαν δύο στοιχεία.

Πρώτον, η ζώνη αυτή να είναι ελεύθερη φόρων όπως ο ΦΠΑ, ή δασμών για τα εισαγόμενα προϊόντα και τις πρώτες ύλες, ενώ σε φορολόγηση να υπόκεινται μόνον τα προϊόντα προστιθέμενης αξίας, που δεν επανεξάγονται αλλά οδεύουν προς την εγχώρια αγορά.

Δεύτερον, η μετεγκατάσταση ήδη υφισταμένων επιχειρήσεων στις ζώνες αυτές να «προικοδοτείται» είτε με απευθείας ένταξή τους στο ΕΣΠΑ, οπότε επιτυγχάνονται και υψηλοί ρυθμοί απορρόφησης αυτών των κοινοτικών κονδυλίων, είτε με χαμηλότοκα δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης.

Κοντολογίς, τι θα μπορούσε να «κάνει» μια τέτοια ζώνη;

Πρώτον, να απαλλάξει τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας από τα δεινά του ΦΠΑ για εισαγόμενα προϊόντα που δεν προορίζονται για την εσωτερική αγορά, αλλά για επεξεργασία και επανεξαγωγή, τονώνοντας έτσι τη ρευστότητά του.

Δεύτερον, να φέρει τον ξένο «πελάτη» πιο κοντά στον Έλληνα βιοτέχνη ή τον έμπορο, αφού οι ζώνες αυτές θα ήσαν στρατηγικά τοποθετημένες δίπλα σε αεροδρόμια, καθιστώντας εφικτές ακόμη και τις αυθημερόν επισκέψεις από το εξωτερικό.

Τρίτον, να δημιουργήσει μόνιμες «εκθέσεις» προϊόντων με μεγάλο συντελεστή ελληνικής προστιθέμενης αξίας, με χωροθέτηση κατά κλάδο ή προϊόν, δημιουργώντας έτσι πρόσφορο έδαφος για συμμαχίες με επιχειρήσεις του εξωτερικού.

Τέταρτον, θα δημιουργούσε μια ιδιαίτερα διαφανή αγορά, αφού αφενός θα μπορούσε να είναι πλήρως ηλεκτρονικοποιημένη, βάσει των παραστατικών εισαγωγής, και αφετέρου ο φορολογικός της έλεγχος δεν θα γινόταν με τον περιστασιακό τρόπο με τον οποίο γίνεται σήμερα, αλλά θα ήταν ήδη «εγκατεστημένος» μέσα στην ίδια ζώνη και δίπλα στην επιχείρηση.
Κατά συνέπεια, θα ήταν και ευχερέστερη η πάταξη τυχόν φαινομένων διαφθοράς.

Πέμπτον, θα έδινε ένα νέο εργασιακό αντικείμενο στον τομέα των υπηρεσιών, με πρώτες τις τραπεζικές και τις τηλεπικοινωνιακές, αφού αυτές θα ήσαν καίριας σημασίας για τη συνολική προώθηση του έργου.

Με λίγα λόγια, θα έδινε όραμα και αντικείμενο για εκατοντάδες ή και χιλιάδες επιχειρήσεις που σήμερα πνέουν τα λοίσθια, ενώ θα παρείχε και μια πιθανότητα να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό και κατά συνέπεια να βελτιώσουμε το εμπορικό μας ισοζύγιο.

Έχει «καιρό» κανείς στην κυβέρνηση να ενδιαφερθεί;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.