Ευρω-χρεοκοπία «από κούνια»;

Ο καβγάς που ξέσπασε στη Γερμανία με αφορμή το τελικό «ναι» της καγκελαρίου Ά. Μέρκελ στο σχέδιο στήριξης της Ελλάδας έχει προφανώς βάση. Η υπόθεση της Ελλάδας έφερε στην επιφάνεια τα θεμελιώδη προβλήματα του ευρώ.

Δημοσιεύθηκε: 13 Απριλίου 2010 - 07:49

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο καβγάς που ξέσπασε στη Γερμανία με αφορμή το τελικό «ναι» της καγκελαρίου Ά. Μέρκελ στο σχέδιο στήριξης της Ελλάδας έχει προφανώς βάση.

Όχι μόνον εξαιτίας του γεγονός ότι σε περίπτωση ενεργοποίησης του σχεδίου αυτού οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα είναι εκείνοι που θα κληθούν να καταβάλουν, έστω και εντόκως, τα περισσότερα για τη διάσωση της Ελλάδας.

Ούτως ή άλλως αυτοί είναι, όπως υποστηρίζαμε και χθες, οι πλέον κερδισμένοι από την ύπαρξη του ευρώ.

Κυριότερα, ο καβγάς αυτός έχει βάση διότι η δημιουργία ενός «διχτυού σωτηρίας» για την Ελλάδα και πιθανώς και για άλλα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, που ενδεχομένως θα αντιμετωπίσουν αντίστοιχα προβλήματα στο μέλλον, φέρνει στην επιφάνεια ένα σαφές, αν και ρητορικό, «ηθικό δίλημμα».

Γιατί θα έπρεπε οι φορολογούμενοι των κρατών-μελών της ευρωζώνης να διασώσουν τα τυχόν «άτακτα» μέλη της ομάδας τους και άρα να μειώσουν τη «διάθεσή» τους να φέρουν σε τάξη τα δημόσια οικονομικά τους;

Σύμφωνα με τους οπαδούς αυτής της άποψης, οι κανόνες έχουν τεθεί με το Σύμφωνο Σταθερότητας και είναι σαφείς. Υπάρχει ένα πλαφόν της τάξης του 3% σε ό,τι αφορά τη σχέση ελλείμματος κεντρικής κυβέρνησης προς ΑΕΠ.

Άρα, γιατί να κληθούν οι φορολογούμενοι της ευρωζώνης να διασώσουν όσους συστηματικά παραβιάζουν αυτούς τους κανόνες;

Το ερώτημα είναι προφανώς ρητορικό, καθώς αν δεν τους διασώσουν, εάν δεν γλιτώσουν τα «άτακτα» μέλη της ευρωζώνης από τα δεινά τους και από το φάσμα της χρεοκοπίας, τίθεται εν αμφιβόλω η ίδια η υπόσταση του ευρώ.

Άρα;

Η υπόθεση της Ελλάδας απλώς έφερε στο προσκήνιο τα θεμελιώδη προβλήματα που συνοδεύουν την ύπαρξη ενός νομίσματος το οποίο ανήκει σε περισσότερα από ένα εθνικά κράτη και δεν διέπεται από ενιαία δημοσιονομική διαχείριση. Όχι μόνον κανόνες αλλά και διαχείριση.

Με άλλα λόγια, ενός νομίσματος το οποίο «κουβαλάει στην πλάτη του» περισσότερες από μία οικονομίες, που κατά το δοκούν μπορούν να παραβιάζουν τους κανόνες «λειτουργίας του».

Πολύ περισσότερο, η υπόθεση αυτή έφερε στο προσκήνιο, και μάλιστα με τον ιδιαίτερα βίαιο τρόπο που χαρακτηρίζει τη λειτουργία των αγορών, το ότι η ευρωζώνη δεν διαθέτει τους θεσμούς εκείνους που θα μπορούσαν να δράσουν «πυροσβεστικά» σε επιμέρους κρίσεις για τα κράτη-μέλη που την απαρτίζουν.

Γιατί όμως θα έπρεπε το γεγονός αυτό να μας προκαλεί απορία, όταν η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση εξακολουθεί να αποτελεί ένα χαλαρό μόρφωμα, που δεν διαθέτει καν κοινή εξωτερική ή αμυντική πολιτική;

Λίγο έλειψε, δε, να μη διαθέτει και τη στοιχειώδη «αλληλεγγύη» του ενός κράτους-μέλους προς το άλλο…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.