Ποιος δουλεύει ποιον σε αυτήν την παρέα;

Πιθανότατα σωθήκαμε και χαράς ευαγγέλια. Αλλά μόνο για εμάς; Ποιον συμφέρει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στην ΕΕ η διατήρηση της σημερινής υπόστασης του ευρώ; Η απάντηση είναι εύκολη: τη Γερμανία.

Δημοσιεύθηκε: 12 Απριλίου 2010 - 07:47

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ποιος δουλεύει ποιον σε αυτήν την παρέα;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σύμφωνοι.

Πιθανότατα σωθήκαμε και χαράς ευαγγέλια.

Αλλά μόνο για εμάς;

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η χθεσινή συμφωνία του Eurogroup απομακρύνει, τουλάχιστον για το ορατό μέλλον, το ενδεχόμενο στάσης πληρωμών για τη χώρα μας.

Από αυτήν την πλευρά, μπορούμε να πανηγυρίζουμε.

Υπάρχει βέβαια πάντα και η παράμετρος του ΔΝΤ, στο οποίο ίσως θα μπορούσαμε να προσφύγουμε αυτόνομα και με χαμηλότερο κόστος, αλλά αυτή είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία, που καλό θα ήταν να μην την ανοίξουμε αυτήν τη στιγμή, χάριν οικονομίας συζήτησης.

Τι όμως έγινε πραγματικά, χθες; Ποιο ήταν το "διά ταύτα" όλης αυτής της υπόθεσης;

Προφανώς, έγινε κατανοητό, ακόμη και από τους φίλους μας τους Γερμανούς, ότι το διακύβευμα δεν είναι το μέλλον της Ελλάδας, αλλά του ίδιου του ευρώ και βεβαίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το διαβόητο "ντόμινο" πτωχεύσεων θα έπαιρνε σάρκα και οστά, όπως ιδιαίτερα εύστοχα επισήμαναν πρόσφατα τόσο ο φίλτατος κ. Σόρος, λέγοντας ότι τα δάνεια που θα δίνονταν στη χώρα μας μέσω του μηχανισμού στήριξης θα έπρεπε να είναι με χαμηλότερο επιτόκιο εκείνου που προσφέρουν οι αγορές, όσο και ο αντιστοίχως φίλτατος κ. Στίγκλιτζ, που ουσιαστικά κάλεσε τους Γερμανούς να "συνέλθουν", διότι το ευρώ κινδυνεύει.

Ποιον όμως συμφέρει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στην Ε.Ε. η διατήρηση της σημερινής υπόστασης του ευρώ; Η απάντηση είναι εύκολη: την ίδια τη Γερμανία.

Γιατί ωρύεται η καλή μας η φίλη, Γαλλίδα υπουργός των Οικονομικών, κ. Λαγκάρντ, σχετικά με το εμπορικό πλεόνασμα και το ισοζύγιο πληρωμών της Γερμανίας;

Διότι αυτήν τη στιγμή η Γερμανία, εκμεταλλευόμενη τόσο το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα όσο και την ισχυρή βιομηχανική της βάση, είναι σε θέση να πουλάει φθηνά σε τρίτες χώρες και ακριβά στην ευρωζώνη.

Έχετε ρίξει μια ματιά στις τιμές; Ελέω internet, είναι θέμα δευτερολέπτων να διαπιστώσετε τις τιμές των γερμανικών διαρκών ή και καταναλωτικών αγαθών στις χώρες της ευρωζώνης και σε τρίτες χώρες, όπως για παράδειγμα στις ΗΠΑ…

Ένα "καθημερινό" παράδειγμα, που χρησιμοποιεί ο "μαυραγορίτης της γειτονιάς μου", ο οποίος έχει και λεφτά και δεν τον νοιάζουν αυτά τα πράγματα, αφορά στην τιμή των αυτοκινήτων Πόρσε!

Φερ’ ειπείν…, μια 911 s4 στις ΗΠΑ κάνει, βάσει τιμοκαταλόγου, 95.100 δολαριάκια, ενώ στην Ευρώπη μόνο 92.300 ευρουλίνια.

Με την ισοτιμία να διαμορφώνεται στο 1,3384 δολ. ανά ευρώ, όμως, τα 92.300 ευρώ της ευρωπαϊκής αξίας της συγκεκριμένης Πόρσε ισούνται με 123.534 δολάρια, τα οποία θα έπρεπε να καταβάλει κανονικά ο Αμερικανός καταναλωτής για να βάλει τα χεράκια του στην 911 s4.

Με άλλα λόγια, στις ΗΠΑ, ακόμη και εάν αφαιρέσουμε από την τιμή τον ΦΠΑ, τον οποίο δεν καταβάλλουν οι Αμερικανοί, το αμαξάκι προσφέρεται με μια "εκπτωσούλα"!

Γιατί, λοιπόν, η Γερμανία να μην έχει πλεόνασμα, ιδίως δε όταν η ισχυρή της βιομηχανική βάση της επιτρέπει να μην εισάγει, όσο χώρες όπως η δική μας που έχουν ξεχάσει τι σημαίνει βιομηχανική παραγωγή;

Στην πραγματικότητα, πέραν όλων των άλλων, τι κάνει το ευρώ;

Επιτρέπει, ή τουλάχιστον μας επέτρεπε πριν ομολογήσουμε ότι είμαστε ψεύτες, σε χώρες όπως η Ελλάδα να δανείζονται φθηνά για να αγοράζουν ακριβά τα γερμανικά προϊόντα…

Αυτό κάνει, και προφανώς ο μεγάλος κερδισμένος του νομίσματος αυτού είναι η Γερμανία.

Τώρα, αν όλη αυτή η ιστορία είναι και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την Ελλάδα να διορθώσει τα άθλια δημοσιονομικά της και να απαλλαγεί ο τόπος από μια σειρά παθογένειες του τύπου φοροδιαφυγή, πελατειακές σχέσεις και κακώς εννοούμενος συνδικαλισμός, αυτό να λέγεται.

Αλλά και πάλι, αυτό είναι μια άλλη ιστορία…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.