Θα δουλέψει κανείς ή δουλευόμαστε;

Το ελληνικό ζήτημα δεν αφορά μόνον στα spreads. Κυριότερα αφορά στα θεμελιώδη της οικονομίας, βασικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι η φοροδιαφυγή. Η κύρια αιτία κοινωνικής ανισότητας στην Ελλάδα.

Δημοσιεύθηκε: 7 Απριλίου 2010 - 07:45

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Δεν είναι πάνω από εκατό άνθρωποι.
Καμιά εικοσαριά στην Ελλάδα είναι και περίπου ογδόντα στο εξωτερικό.

Αυτοί απαρτίζουν την περίφημη αγορά χρήματος, στα dealing rooms των τραπεζών, με πελάτες όσους έχουν το απαραίτητο κεφαλαιακό εύρος, από ιδιώτες έως συνταξιοδοτικά ταμεία και hedge funds.

Στα γραφεία αυτά ήταν που κυκλοφόρησε χθες μια απλή φήμη, που ίσως διαψεύστηκε στη συνέχεια, αλλά στοίχισε στο ελληνικό δημόσιο και σε όσους εμπιστεύονται σε αυτό τα χρήματά τους ακριβά, εκτοξεύοντας τα spreads πάνω από τις 400 μονάδες βάσης.

Για παράδειγμα, όσοι μπήκαν στην τελευταία έκδοση των επταετών ομολόγων γράφουν ήδη ζημιά της τάξης του 4%. Δεν είναι και άσχημα για λιγότερο από μία εβδομάδα…

Άντε να αγοράσουν ξανά ελληνικά ομόλογα οι άνθρωποι αυτοί…

Όμως, δεν φταίνε όσοι στελεχώνουν τα dealing rooms για τα δεινά που υφίσταται σήμερα η χώρα μας. Δεν φταίνε αυτοί (αν και έως έναν βαθμό αυτό είναι συζητήσιμο, όπως στην περίπτωση της Goldman Sachs) για το χρέος που κουβαλάει η πατρίδα μας.

Οι κυβερνήσεις που εμείς εκλέγουμε τόσα χρόνια φταίνε, συμπεριλαμβανομένης της παρούσης.

Διότι είναι απαράδεκτο να καλείσαι να διαχειριστείς τη μεγαλύτερη δημοσιονομική κρίση που έχει βιώσει ποτέ ο τόπος, να γνωρίζεις ότι ποσοστό περίπου 40% της οικονομίας αφορά στην παραοικονομία και να μην έχεις επανδρώσει τις κατά τόπους εφορίες με τους σωστούς διευθυντές, έξι μήνες αφότου ανέλαβες την εξουσία.

Το ελληνικό ζήτημα δεν αφορά μόνον στα spreads, ήτοι στην επιτοκιακή ψαλίδα μεταξύ γερμανικών και ελληνικών ομολόγων ή στο κόστος των CDS. Βεβαίως αφορά και σε αυτό, αλλά κυριότερα αφορά στα θεμελιώδη της οικονομίας μας, βασικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι η φοροδιαφυγή.

Αυτό το τέρας που δεκαετίες τώρα κατατρώγει τις σάρκες του απλού φορολογουμένου και αποτελεί την πρώτη και βασική αιτία κοινωνικής ανισότητας στην Ελλάδα.

Αυτά είναι πράγματα χιλιοειπωμένα και βαθιά εμπεδωμένα από όλους, συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης.

Γιατί, λοιπόν, έξι μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός ακόμη χωλαίνει;

Γιατί δεν έχει θεσμοθετηθεί η μηνιαία είσπραξη του ΦΠΑ;

Γιατί δεν αναρτώνται δημόσια στο Διαδίκτυο οι επιδόσεις των κατά τόπους εφοριών, ώστε να ξέρει και ο τελευταίος εξ ημών των πληβείων ποιος κάνει δουλειά σε αυτόν τον τόπο και ποιος δεν κάνει;

Γιατί δεν γίνονται κατασχέσεις στις περιουσίες τους και δεν πάνε φυλακή όσοι κατ’ εξακολούθηση φοροδιαφεύγουν;

Την ίδια ώρα, γιατί δεν έχει περάσει ένας νόμος, στο πρότυπο της εγκυκλίου που εξέδωσε την προηγούμενη εβδομάδα το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους προς τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και τα ΝΠΔΔ που τον απαρτίζουν, ο οποίος να αφορά στα υπουργεία και να τους καθιστά σαφές ότι εάν υπερβούν τον προϋπολογισμό τους θα πρέπει να βγάλουν μόνα τους «το φίδι από την τρύπα», ξεπουλώντας ό,τι περιουσία έχουν;

Ακόμη καλύτερα, γιατί να μη μειώνεται κατ’ αντιστοιχία ο μισθός της πολιτικής ηγεσίας του δημοσιονομικά «άτακτου» υπουργείου ή ακόμη και των βουλευτών συνολικά, σε περίπτωση εκτροχιασμού των δημόσιων οικονομικών;

Αυτοί οι κύριοι δεν είναι που συντάσσουν τους νόμους; Από τα αποτελέσματά τους δεν πρέπει να κριθούν; Μόνο κίνητρο για την επίτευξη έργου είναι η παράμετρος της επανεκλογής; Αυτό δεν είναι κίνητρο, αντικίνητρο είναι. Διότι, αν είναι να επανεκλεγεί, ο κάθε βουλευτής πρέπει να διορίσει τόσους «δικούς του στο Δημόσιο»…

Τέλος, επειδή εν τέλει εκτός από τα θεμελιώδη υπάρχει και η παράμετρος της αγοράς και των διαβόητων spreads, καλό θα ήταν ο κάθε ένας που κατέχει μια καρέκλα ευθύνης να προσέχει τι λέει και σε ποιους το λέει.

Διότι είναι μάλλον απίθανο όλα αυτά τα «παιδιά» στα dealing rooms να σηκώθηκαν την επομένη του Πάσχα και να άρχισαν να κουβεντιάζουν από μόνα τους ότι η Ελλάδα δεν συμφωνεί με τη λύση του ΔΝΤ…

Πολύ σε «θαύμα» μου μοιάζει και σε αυτά δεν πιστεύω… ακόμη και το Πάσχα.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.