Ποιος πραγματικά θέλει αδύναμο το ευρώ;

Η πλέον ωφελημένη χώρα από ένα αδύναμο ευρώ θα είναι η πλέον εξαγωγική χώρα της ευρωζώνης, ήτοι η Γερμανία, και τα αίτια αυτής της αδυναμίας δεν οφείλονται μόνον στην Ελλάδα.

Δημοσιεύθηκε: 24 Μαρτίου 2010 - 07:38

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αν και σπάνια συναντά κανείς μια τόσο «ανίερη» πολιτική συμμαχία, όπως αυτή που συνάφθηκε ατύπως το προηγούμενο διήμερο, με πρωταγωνιστές τους Θ. Πάγκαλο, Γ. Παπαντωνίου και Α. Σαμαρά και την περίπου κοινή κριτική που αυτοί ανέπτυξαν κατά της Γερμανίας για τη στάση της στο ελληνικό ζήτημα, γεγονός παραμένει ότι η βάση της επιχειρηματολογίας τους είναι ορθή.

Η πλέον ωφελημένη χώρα από ένα αδύναμο ευρώ θα είναι η πλέον εξαγωγική χώρα της ευρωζώνης, ήτοι η Γερμανία, και τα αίτια αυτής της αδυναμίας δεν οφείλονται μόνον στην Ελλάδα.

Δίχως να υποβαθμίζεται ούτε προς στιγμήν η ανάγκη δημοσιονομικής προσαρμογής των κρατών-μελών της ευρωζώνης, με πρώτη την ίδια τη χώρα μας, για τη σταδιακή επίτευξη των όρων του Συμφώνου Σταθερότητας, αναφορικά με τις σχέσεις ελλείμματος και χρέους προς ΑΕΠ, η οδός της δημοσιονομικής πειθαρχίας όπου άρχισαν ήδη να βαδίζουν η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία δεν μπορεί παρά να διατηρήσει τόσο τις ίδιες όσο και έναν μεγάλο αριθμό των λοιπών εταίρων τους στην ευρωζώνη σε συνθήκες ύφεσης.

Αντίστοιχα, η προσπάθεια συρρίκνωσης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, που αναπτύχθηκαν και για την αντιμετώπιση της πρόσφατης πιστωτικής και οικονομικής κρίσης, μπορεί να αναχαιτίσει τη διαδικασία ανάκαμψης ακόμη και σε ορισμένες από τις ισχυρότερες ευρωπαϊκές οικονομίες, όπως η γαλλική.

Υπό το πρίσμα αυτό, κοινή πεποίθηση παραμένει ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα είναι σε θέση να τροποποιήσει την παρούσα επιτοκιακή πολιτική της, τουλάχιστον πριν από την άνοιξη του επόμενου έτους, διατηρώντας το βασικό της επιτόκιο στα σημερινά επίπεδα του 1%.

Οτιδήποτε αντίθετο θα σήμαινε πιθανότατα βαθύτερη ύφεση για σειρά κρατών-μελών της ευρωζώνης και στην καλύτερη περίπτωση χαμηλότερη ανάκαμψη για άλλα.

Όμως, τυχόν διατήρηση της παρούσας επιτοκιακής πολιτικής εκ μέρους της ΕΚΤ, με ταυτόχρονο περιορισμό της ρευστότητας στις ΗΠΑ ή και αύξηση των δολαριακών επιτοκίων εκ μέρους της Fed, εξέλιξη για την οποία το έδαφος εμφανίζεται ήδη να προλειαίνεται, συνεπάγεται ακόμη περισσότερο αδύναμο ευρώ και πιθανή επιστροφή σε δολαριακές ισοτιμίες της τάξης του 1,20 - 1,25 ευρώ.

Κάτι που είναι ήδη εμφανές σε διαχειριστές κεφαλαίων όπως ο Stuart Thomson, της Ignis Asset Management στη Γλασκώβη, με υπό διαχείριση κεφάλαια ύψους 107 δισ. δολ., ο οποίος δήλωσε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg ότι ήδη «σορτάρει» το ευρώ, ποντάροντας σε ταχύτερη αύξηση των επιτοκίων στις ΗΠΑ παρά στην ευρωζώνη.

Το παράδειγμα του φίλτατου κ. Thomson, βεβαίως, ήδη μιμούνται πολλοί άλλοι συνάδελφοί του οδηγώντας, χθες, το ευρωπαϊκό νόμισμα στο επίπεδο του 1,3515 δολ. και σε συνολικές απώλειες της τάξης του 10% το τελευταίο τετράμηνο.

Απώλειες που ασφαλώς προσφέρουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε χώρες όπως η Γερμανία, αλλά σημαίνουν πολύ λιγότερα για χώρες όπως η Ελλάδα, η οποία ελάχιστα εξάγει.

Αλλά αυτό, βεβαίως, αποτελεί μια «άλλη ιστορία»…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.