Εδώ που φτάσαμε, τι περιμένουν;

Όταν οι διεθνείς αγορές ανεβάζουν περίπου στο 30% τις πιθανότητές μας να πτωχεύσουμε, τι ακριβώς περιμένει η κυβέρνηση για να εφαρμόσει ένα πραγματικό πρόγραμμα μείωσης των δημοσίων δαπανών;

Δημοσιεύθηκε: 1 Φεβρουαρίου 2010 - 07:52

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και καλή εβδομάδα!

Όταν έχουμε γίνει δακτυλοδεικτούμενοι στην ευρωζώνη και οι διεθνείς αγορές ανεβάζουν περίπου στο 30% τις πιθανότητές μας να πτωχεύσουμε, τι ακριβώς περιμένει η κυβέρνηση για να εφαρμόσει ένα πραγματικό πρόγραμμα μείωσης των δημοσίων δαπανών;

Όταν είναι σαφές ότι όσα έχει εξαγγείλει δεν πείθουν τις αγορές και το κόστος δανεισμού έχει επιστρέψει σε επίπεδα προ ΟΝΕ, τι ακριβώς περιμένει ώστε να προχωρήσει στη λήψη των απαραίτητων μέτρων ταχείας μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος;

Όταν είναι αντίστοιχα σαφές ότι εάν δεν το πράξει η ίδια τούτο θα της "επιβληθεί" με άνωθεν εντολές, τι ακριβώς περιμένει;

Η ώρα για να σπάσει το απόστημα των δημοσίων οικονομικών στην Ελλάδα έχει φθάσει.

Η ώρα για την επιστροφή της κοινής λογικής στη διαχείριση των χρημάτων του ελληνικού λαού είναι τώρα.

Ακόμη και εάν δεν υπήρχε το περίφημο πρόγραμμα Σταθερότητας, πόσο μυαλό χρειάζεται για να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι δυνατόν να ξοδεύουμε εις το διηνεκές περισσότερα από όσα κερδίζουμε;

Το γεγονός ότι βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το συμπέρασμα αυτό, τη στιγμή όπου η οικονομία βιώνει μια ύφεση, είναι προφανώς ατυχές.

Όμως έτσι λειτουργούν αυτά τα πράγματα.

Όταν μειώνονται τα εισοδήματά σου και την ίδια ώρα αντιμετωπίζεις το ενδεχόμενο αδυναμίας δανεισμού για να καλύψεις τις ανάγκες σου, τότε είναι που καταλαβαίνεις το αδιέξοδο των έως τώρα πράξεών σου.

Η ελληνική οικονομία χρόνια τώρα είναι δέσμια του σφιχτού εναγκαλισμού της από το κράτος.

Ένας στους τέσσερις δουλεύει εμμέσως ή άμεσα για το κράτος, κάθε είδους επιχειρήσεις εξαρτώνται από τις κρατικές προμήθειες και ένα μεγάλο κομμάτι της οικονομίας βρίσκεται δέσμιο μονοπωλιακών αντιλήψεων που επιμένουν σε πείσμα στοιχειώδους λογικής να κρατούν αγορές και επαγγέλματα κλειστά.

Την ίδια ώρα, αδιαφάνεια, αναποτελεσματικότητα και σπατάλη χαρακτηρίζουν τη λειτουργία της τερατώδους κρατικής μηχανής, η οποία όχι μόνο δεν είναι σε θέση να ελέγξει τι εισπράττει και τι ξοδεύει, αλλά δεν είναι σε θέση να πει με ακρίβεια πόσους απασχολεί και πόσο τους πληρώνει.

Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, η προσαρμογή δεν μπορεί παρά να είναι βίαιη.

Αν όμως δεν γίνει τώρα από εμάς, θα γίνει αμέσως μετά από άλλους.

Από τρίτους που ούτε θα ξέρουν τι πραγματικά συμβαίνει αλλά μόνο το εικάζουν, αλλά ούτε και θα νοιάζονται για να μάθουν.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.