Ελλάδα: Αν ήταν επιχείρηση θα είχε ήδη κλείσει

Η δημοσιονομική περιπέτεια που διέρχεται η χώρα μας αποτελεί ό,τι καλύτερο της "έτυχε" από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα. Αποτελεί την αφορμή για τη μεγαλύτερη αναδιάταξη δυνάμεων και τρόπου σκέψης, τα τελευταία 40 χρόνια.

Δημοσιεύθηκε: 21 Ιανουαρίου 2010 - 07:54

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ελλάδα: Αν ήταν επιχείρηση θα είχε ήδη κλείσει

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η δημοσιονομική περιπέτεια που διέρχεται η χώρα μας αποτελεί ενδεχομένως ό,τι καλύτερο της "έτυχε" από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα.

Αποτελεί ίσως την αφορμή για τη μεγαλύτερη αναδιάταξη δυνάμεων και τρόπου σκέψης, τα τελευταία 40 χρόνια.

Πρόκειται για μια κρίση η οποία αναδεικνύει την ανεπάρκεια και αναποτελεσματικότητα του ελληνικού κράτους πέραν πάσης αμφιβολίας και εδραιώνει την πεποίθηση ότι απαιτείται ριζική αναδιοργάνωση του τρόπου λειτουργίας του.

Με σωρευμένα χρέη που αντιστοιχούν στο 113% της ετήσιας παραγωγής του και "ζημίες" που ξεπερνούν το 12% - 13% της αξίας αυτής της παραγωγής, εάν το ελληνικό κράτος ήταν επιχείρηση θα όφειλε να έχει βάλει λουκέτο εδώ και χρόνια.

Κάτι που όλοι μας γνωρίζουμε για αντίστοιχο χρονικό διάστημα…

Όμως, ακόμη και εάν τα κράτη δεν "κλείνουν", όπως οι επιχειρήσεις, μπορούν και αυτά να "νοικοκυρευτούν".

Μόνα τους. Δίχως ξένη βοήθεια, όπως σπεύδει να απαντήσει σε όσους αρνούνται να την παράσχουν ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου.

Αρκεί τα κράτη αυτά να συνειδητοποιήσουν ότι ο καλός νοικοκύρης κοιτάει να μην ξοδεύει περισσότερα από όσα αντέχει η τσέπη του.

Κάτι που πεισματικά δεν αναγνωρίζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, σωρεύοντας τον κρατικό προϋπολογισμό με συνεχώς αυξανόμενα χρέη.

Η υπόθεση της διαχείρισης της ελληνικής οικονομίας, ένα βαθιά πολιτικό ζήτημα, απαιτεί μια νέα οριοθέτηση του συνολικού ρόλου που διαδραματίζει η κρατική μηχανή στην Ελλάδα.

Απαιτεί τη συρρίκνωση του κράτους στον εποπτικό ρόλο που οφείλει να έχει επί της εθνικής οικονομίας και της αγοράς και την άμεση απεμπλοκή του από κάθε λογής επιχειρηματική δραστηριότητα.

Απαιτεί τον τερματισμό της λειτουργίας του ως "μαξιλάρι απασχόλησης" για όσους δεν θέλουν ή αδυνατούν να εργαστούν στον ιδιωτικό τομέα.

Απαιτεί τη ριζική αναθεώρηση του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζει μείζονος σημασίας πτυχές της δραστηριότητάς του, όπως η παιδεία, η υγεία, το ασφαλιστικό σύστημα, οι δημόσιες προμήθειες και ο τρόπος με τον οποίο συλλέγεται και αναδιανέμεται ο πλούτος της χώρας.

Απαιτεί ακόμη την ύπαρξη σεβασμού προς τον πολίτη και τους θεσμούς και τους όρους διαφάνειας στη λειτουργία του.

Με λίγα λόγια, απαιτεί μια ιδεολογική και εν τέλει μια κομματική αναδιάταξη.

Πάνω από όλα όμως, απαιτεί συναίνεση για την προώθηση αυτών των αλλαγών.

Εάν υπό την παρούσα δυσμενή συγκυρία δεν υπάρξει συνειδητοποίηση της ανάγκης αυτής, όχι μόνο εκ μέρους όσων μας διοικούν, αλλά από εμάς που τους εκλέγουμε, τότε προφανώς η περαιτέρω πορεία μας είναι προδικασμένη.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.