Πού τη βρήκαν τόση ευτυχία;..

Οι τιμές του ”μαύρου χρυσού” βρίσκονται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων δεκατριών ετών. Αν δεν κάνουμε λάθο, η κατάσταση αυτή θίγει άμεσα τις βιομηχανίες. Αν δεν κάνουμε, επίσης, λάθος, ανάλογες καταστάσεις στο παρελθόν οδήγησαν στη συνέχεια τις οικονομίες σε ύφεση. Οπότε...

Δημοσιεύθηκε: 14 Μαΐου 2004 - 09:00

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Οι τιμές του ”μαύρου χρυσού” βρίσκονται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων δεκατριών ετών. Αν δεν κάνουμε λάθος, η κατάσταση αυτή θίγει άμεσα τις βιομηχανίες.

Αν δεν κάνουμε, επίσης, λάθος, ανάλογες καταστάσεις στο παρελθόν οδήγησαν στην συνέχεια τις οικονομίες σε ύφεση. Οπότε...

Το περίεργο είναι ότι η κατάσταση αντιμετωπίζεται με εκπληκτική ψυχραιμία που όμοιά της δεν έχουμε δει στο παρελθόν. Πού είναι εκείνα τα μακροσκελή άρθρα του 1991 που υποδείκνυαν τις εταιρείες οι οποίες θα αντιμετώπιζαν άμεσο πρόβλημα, λόγω της αύξησης του πετρελαίου;

Στο σχετικό ”μαυροπίνακα” είχαν τότε αναγραφεί εταιρείες όπως τα πλαστικά, τα τσιμέντα, ακόμη και εταιρείες... τροφίμων! Ο ”μαύρος χρυσός” είχε στοιχειώσει τότε τα όνειρα των επενδυτών.

Η ψυχραιμία που επιδεικνύει σήμερα η αγορά μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι η Σοφοκλέους δεν είναι πλέον μία αγορά 100 μετοχών, όπως ήταν το 1990-1991, αλλά μόλις πέντε!

Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ψυχραιμία, αλλά για αδιαφορία. Οι υπόλοιποι μετοχικοί τίτλοι, πέραν αυτών που συμπεριλαμβάνονται στην λίστα των εκλεκτών των ξένων θεσμικών επενδυτών, είναι σα να μην υπάρχουν.

Άρα, για ποιο λόγο να γίνουν μακροσκελείς αναφορές σε επιπτώσεις και τα λοιπά και τα λοιπά, όταν το θέμα αφορά αυστηρά και μόνο τον στενό κύκλο μιας οικογένειας και των ολίγων τεθλιμμένων συγγενών της;

Μπορεί ο Πετζετάκις (ως παράδειγμα τον χρησιμοποιούμε) να έχει ακόμη χιλιάδες μετόχους, αλλά πόσοι απ’ αυτούς πλέον ενδιαφέρονται πραγματικά για το αν είναι ή όχι μέτοχοι της εταιρίας; Οι περισσότεροι το έχουν... ξεχάσει.

Ξέρουν ότι έχουν κάποιες μετοχές από το 1999, αλλά θα πρέπει να πιέσουν ιδιαίτερα τον εαυτό τους για να θυμηθούν ποιας εταιρείας είναι αυτές οι μετοχές.

Αφήστε που υπάρχει και σοβαρός κίνδυνος για την υγεία τους αν θυμηθούν και σε τι τιμές τις έχουν αγοράσει...

Πετρέλαιο, επιτόκια, αναταραχή στη Μέση Ανατολή. Όλα αυτά είναι συστατικά για βόμβες μολότοφ. Αν ένας αστυνομικός βρει στο σακίδιο ενός νεαρού μπουκάλι, στουπί και βενζίνη, τον συλλαμβάνει δίχως δεύτερη συζήτηση. Στις αγορές πιστεύουμε ότι έχουμε την πολυτέλεια να το ”συζητήσουμε”.

Μα το κόστος θα το πληρώσουν τελικά οι καταναλωτές, είναι η ”εύκολη δικαιολογία”. Ασφαλώς! Μόνο που σε λίγο καιρό και έτσι που εξελίσσονται τα πράγματα, οι καταναλωτές δεν θα αγοράζουν πέρα από τα απολύτως απαραίτητα.

Σε μία καταναλωτική κοινωνία ένας πεινασμένος καταναλωτής είναι ένας ανύπαρκτος καταναλωτής. Δεν μετράει στον λογαριασμό...

Μία ακόμη εξήγηση για την απάθεια με την οποία αντιμετωπίζουμε την κατάσταση, είναι ότι έχουμε συνηθίσει να ζούμε με τις κρίσεις. Ότι αντιμετωπίζουμε τις χρηματιστηριακές κρίσεις όπως ο κάτοικος μιας σεισμογενούς περιοχής τους σεισμούς.

Νομίζουμε ότι τα έχουμε δει όλα και έτσι πιστεύουμε ότι δεν θα μας εκπλήξει κάτι στο μέλλον. Μπορεί να είναι κι έτσι. Αλλά στα εγχειρίδια του καλού επενδυτή έχουμε μάθει ότι δεν υπάρχει πάτος στις αγορές. Όπως δεν υπάρχει αντίστοιχα και οροφή. Εκτός κι αν πρέπει τα εγχειρίδια να γραφτούν από την αρχή...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.